Op weg “naar” Toyota en een MR2.
Geplaatst: 23 mei 2013, 19:51
update 9-7-17
Foto's zijn niet meer te zien omdat photobucket zijn voorwaarden heeft veranderd.
https://tweakers.net/nieuws/126637/phot ... ingen.html
Zal een hele klus worden maar ga de foto's weer terug plaatsen
Op weg “naar” Toyota en een MR2.
Donderdag 23 mei 2013.
Leuke titel en zo is het ook maar net. Of ik dat vroeger al wist? Nee natuurlijk niet maar met het verstrijken der jaren veranderen ook de dromen. Of een MR2 een droom was? Eigenlijk iets van de laatste tijd.
We schrijven dus donderdag 23 mei 2013. Voor zoveelste aaneengesloten dag regen, het is koud, het lijkt wel herfst. Toch is het echt lente, zeker gezien het getjilp in de tuin alwaar koolmeesjes en nest jongen heeft in een zelf gemaakt nestkastje. Een perfecte dag om de weg naar onze MR2 te beschrijven.
Sinds ik auto mag rijden heb ik heel wat autootjes gehad. Van Simca tot Ford Mustang, van Opel tot Talbot. In die tijd heb ik ook Toyota gehad.. Wat ik altijd al een prachtige auto heb gevonden, en deze ook heb mogen bezitten, was de Celica ST 1.6 liftback. Prachtige wagen welke ik nog altijd een warm hart toedraag.
Zo een liftback was dat maar dan een oker gele.
Ook een Toyota Carina heeft een tijdje voor m’n deur gestaan.
Zo’n model maar dan een witte.
Zal me beperken tot het Toyota gebeuren. Ten tijde dat ik Yvonne leer kennen, nu een kleine 17 jaar geleden, reed ik een Volkswagen Passat diesel.
Zo eentje maar dan een blauwe.
Elke dag van Maastricht naar Brunssum dus een dieseltje was wel fijn. We kopen een huis in Brunssum en Yvonne rijd dan een Fiat Panda.
Dit model maar dan een rode.
Leuk wagentje met zo’n semi open dakje.
Ja leuk maar het blijft een fiat. De diesel hebben we ingeruild voor een mooie VW passat station.
Dit type maar dan een donker blauwe. Een 2.0 met alle toeters en bellen.
In deze tijd ruil ik ook m’n motor in. Van een Kawasaki GPX 750R ga ik naar een bommetje. Een Honda XX 1100 super blackbird.
Jaja dit is um. Mean machine.
Dan gaat het mis met de fiat. Wat een hok zeg. Het een na het andere gaat kapot. Als uiteindelijk de koelvloeistof eronderuit zeikt is het wel welletjes geweest. Dat ding gaat naar de eeuwige jachtvelden. Op zoek naar een andere. Yvonne had zoveel schik met die fiat dat ze graag een zelfde wilde. Nou, wat mij betreft geen Fiat meer. Op zoek naar een ander klein goedkoop wagentje. Na al heel wat schrot te hebben gezien rijden we naar een garage in Heerlen. Via internet hadden we daar een Suzuki gezien en besloten eens te gaan kijken. De Suzuki staat aan de straat kant en een blik zegt me dat ook dit een hok is. Je kon al bijna het graan oogsten van de rubbers aan de ramen zoveel groen en ander natuurlijk materiaal zat daar op. Nee dit gaat um niet worden. Net als we weg willen rijden ziet Yvonne op het garage terrein in de verte een Fiat staan. “hey daar staat er eentje laten we eens kijken”. We zaten al in de auto en zo rijden we dus dat terrein op. Eenmaal door de poort ziet mijn oog wat staan om het hoekje achter de muur. Vanaf de straatkant niet te zien dus. Wat is dat dan? Wat staat daar te blinken?
Nu weten we beter. Daar stond dus het begin van ons Toyota tijdperk. Destijds wisten we dat natuurlijk niet.
Daar staat een rode Toyota Starlet 1.0 DX van het type P7 uit het jaar 1986. Meteen in de remmen en we zijn gaan kijken. Joh, wat is dit dan? Na een blik op de kilometerteller zie ik dat dit exemplaar nog een 50.000km heeft gelopen. Dit zal zo in het jaar 2000 geweest zijn en gezien de leeftijd was die wel aan de prijs met ƒ3700.-
Als dan ook blijkt dat die van de eerste eigenaar afkomt, elke beurt bij de dealer heeft gehad wil ik die Starlet hebben. Na wat onderhandelen krijg ik nog wel iets van de prijs af maar veel is het niet.
Hier begint dan het Toyota tijdperk. Starletje loopt perfect en destijds was ik nog niet van de beurtjes en zo. Als het loopt, loopt het en als het goed loopt moet je er niks aan doen, zo dacht ik toen. We hebben de Starlet al een tijdje. Op m’n werk lees ik dat Kwikfit een actie heeft. Groet beurt en dan de apk gratis voor een habbekrats. Oh oh wat was ik toen onwetend maar door schade en schande wijs geworden zullen we nu maar zeggen. Ik breng de goed lopende Starlet naar kwikfit. En daar begint de ellende. Ik krijg een telefoontje van kwikfit. Auto is klaar, apk goed gekeurd maar er is toch een hele waslijst waar ik rekening mee moet houden. Ik vraag wat de kosten zijn en ze mogen alles oplossen. Dan ga ik de Starlet halen. Als iknaar huis rijd lijkt het wel of ik op vakantie ben in Egypte. Dat ding bokt en schokt als een ongestelde kameel. Hier is duidelijk iets niet goed gegaan bedacht ik me zo en eenmaal thuis hang ik meteen aan de telefoon. Om een lang verhaal kort te houden, er breekt een periode aan van de drie maanden bekvechten en gesprekken tot aan het hoofdkantoor toe. Kwikfit heeft onze Starlet gemold. Uiteindelijk breng Jo Hellebrand (helaas overleden) in Brunssum de oplossing en krijgt ons Starletje weer goed aan het lopen.
Destijds zocht ik via internet dus ook naar oplossingen en dat is dan ook de tijd dat ik kennismaak met autoclubjes via internet. Tot dan toe geheel vreemd voor mij. Via de Starletclub zie ik dat in het zuiden ook Toyota clubjes zijn. Aangezien ik naar informatie zoek sluit ik me hierbij aan.
Hieronder wat fotokes van onze trots, destijds
Van geheel origineel toch wat leuks gemaakt. Paar leuke velgen, iets verlaagd, bestickerd etc. mede door het hele club gebeuren.
Nog voor het Toyota clubgebeuren kom ik erachter dat de Passat een ingevoerde schade bak is. De Passat moet eruit. Tjongejonge zeg. De Passat is zo goed als niet in te ruilen. Uiteindelijk vinden we een bedrijfje die de Passat wilt in ruilen voor een zwarte Golf uit het jaar 1996 met net een ton op de klok. Ik zeg dit erbij omdat dit gegeven een leidraad gaat worden.
We vallen van de ene ellende in de andere. Van die Golf klopt ook niks. Elke keer weer terug met dat ding naar de garage. Al snel zijn we die golf ook beu. Weg ermee.
Hier ons glimmende ellende bak.
In die tijd begint het cabrio gevoel te borrelen. Yvonne en ik denken eraan om eens voor een bmw E30 cabrio te kijken, of een honda accord. We zoeken internet af en plannen een route door Nederland. We hebben enkele BMW-tjes gezien maar ook een Accord in Krommenie. Ik bel wat rond en met name die Accord in Krommenie wilde ik wel het fijne van weten. De beste man verteld me dat het een hele mooie nette Accord is. Deukjes, gebruikssporen? Nee meneer zo goed als niet, het is een prachtige wagen op een piepklein deukje na. We gaan vroeg op pad richting Apeldoorn kijken naar een BMW. Pppfffff….die viel bijna uit elkaar zeg. Een verkoper verpakt in een pak gelijkend op een dambord staat ons te woord. Die gladjakker beloofde me bergen met goud zeg met z’n glad gestreken kop. Denk dat als ik hem een hand gaf hij deze nog verduisterde. Weg wezen hier. Op naar een adresje in Lelystad. Ook naar een BMW cabrio. Mooi strak wagentje maar de twijfel was al toegeslagen. Ik vertelde die jongen over onze ervaring in Apeldoorn blijkt die BMW van hem geweest te zijn, althans hij had die daar gekocht en er klopte geen hol van. Via gerechtelijke procedures hebben ze die BMW terug moeten nemen. Poepoe, door het oog van de naald gekropen dus.
We besluiten door te rijden naar Krommenie. Die beste man klonk goed, de beschrijving van de Accord klonk goed, we gaan eens kijken. Als we dan eenmaal daar zijn en ik voor de werkplaats stop zakt me de moed in de schoenen. Ik zie de Accord staan en ze zijn um aan het poetsen. Meteen valt me het kleurverschil op van een achterspatbord. Het is toch ongelooflijk wat die hufters maar zeggen om klanten te lokken. Toch maar uitgestapt en eens gaan kijken. Ook dit exemplaar is een hok. Vies, goor, smerig en wat je nog meer kan bedenken aan viezigheid. De elektrische ramen werken niet. De verkoper komt naarme toe en met een smile zegt “dit is um inderdaad”. Tjonge kerel dit is toch geen plaatje zoals me hem beschreven hebt. Deukje is een deuk, kleurverschil, vies. Ja we zijn hem aan het poetsen blablabla. We kunnen het ook over de prijs hebben. Nou, zeg ik, geef me maar wat voor de benzine wat deze Acoord hoef ik niet hoor. Toedeloe aufwiedersehen.
Dan als laatste een adresje aan dekanten van Rotetrdam. Ook kijken naar een Accord.
Zo zeg straks bedrijfje. Bedrijfje? Een joekel van een bedrijf. Verkopers in strakke pakken, kinderspeel plekken, koffie bar….poepoe. deAcoord hebben we al snel gevonden. Das een mooie zeg. We kruipen erin, eronder, erover heen en gaan verder kijken wat er zoals te koop is. Weer terug naar die Accord, weer eroverheen, erin, eronder zo ver als dat gaat. Yvonne en ik hebben beide een goed gevoel erbij. De verkoper komt erbij en ik vraag hem het hemd van het lijf. Het is een mee neem prijs, garantie kan je bijkopen. Ja en als er dan iets is, moet ik dan naar Rotetrdam komen zeg? Als het iets kleins is hoeft dat niet maar de Accord is in prima staat dus bang hoef je daar niet voor te zijn. Toch loop we nog eens ronde Accord. Oké dan…we nemen um mee.
Wat later rijden we in onze nieuwe aanwinst huiswaarts. Eenmaal thuis begint de ellende al. Ik hoor iets aan de uitlaat. Als ik dan ga kijken zie ik dat de uitlaat half ruft is. Door de rit huiswaarts zijn de oplapmiddelen eronder uit gerammeld. Dag erna wil de Accord starten, accu plat. Hebben wij weer. Maar eens bellen. “tja meneer U heeft de auto zonder garantie gekocht”. Nu heeft hij daar wel gelijk in maar er was me verzekerd dat de Accord goed zou zijn. Een coullance regeling zou wel netjes zijn. Gelukkig hebben ze de helft vergoed.
En dit is um dan.
Helaas kan Yvonne er niet al te best mee overweg. We besluiten ook deze auto weg te doen. Zo langzamerhand hebben we wel genoeg van autohandelaren en gaan naar een dealer. We lopen er wat af en komen bij een opel dealer. We zien een nette Corsa staan met net 10.000km op de teller. We kunnen de Honda goed inruilen en gaan er voor. Pittig snel Corsaatje is het. Een 1.4 16v.
Iets voor deze tijd hadden we besloten de Blackbird weg te gaan doen. Ik werd te roekeloos ermee. Ook aan snelheid wen je en als ik eens ontzettende haast heb besef ik ineens dat ik met 285km/h over een 80km weg rijd. Eenmaal thuis zeg ik tegen Yvonne dat de Blackbird eruit moet. Echt veel rijden we er niet mee en ik wordt me er te eigen mee. Veel te gevaarlijk en veel te onverantwoordelijk. Niet veel later hebben we de mean machine goed kunnen verkopen. Voor die centjes kochten we dus die Corsa.
Ons wagenpark bestond dus uit de Starlet en een Opel Corsa.
Onze Corsa.
Dan mogen we genieten van een mooi weekend. Het zonnetje schijnt. De kids zijn logeren bij opa en oma. Nog geen drie weken nadat we de Blackbird verkocht hebben begint Yvonne dat het nu mooi weer was om een motor toertochtje te maken. Tja….wat doe je dan hè? We hebben het er uitgebreid over en mochten we voor een motor gaan dan moeten we er ook iets mee doen. Yvonne stelt voor om weer voor een motor te gaan kijken en dat zij dan op termijn ook op gaat voor een motorrijbewijs. En zo geschiede. Op zoek naar een motor. Echter, een gewaarschuwd mens telt voor twee. Het moet geen motor worden in de categorie “buikschuiver”. Geen motor met een kuip waarmee al makkelijk ongeoorloofde snelheden gaat rijden. Bij een lokale motorboer gaan we eens neuzen. Een chopper misschien? Er staat een pracht exemplaar en ga daar eens een proefritje mee maken. Pppfffff…..niks voor mij en na een half uurtje toeren en dan al pijn in je rug te hebben….neu jakkiebah. Yvonne vond het wel stoer staan, ja dat wel maar mij niet gezien. De vorige keer toen we aan het neuzen warennaar een motor had ik in Venlo als een Yamaha XJR1200 Sarron zien staan. Toen al sloeg m’n rikketik een keertje over en laat er nu net zo eentje bij deze motor boer staan. Een bloedmooi exemplaar in de Cristian Sarron uitvoering. Ja later wist ik wat dat betekende. Een legendarische motorcoureur scheurde rond in deze kleurstelling. Destijds zij het me niks maar vond het wel mooi. Een naked bike, geen scherm, precies goed voor mij.
We hakken de knoop door. Het gaat deze Yamaha XJR1200 worden. Weldra staat die bij ons in de garage. Het duurt niet lang of we sluiten ons aan bij een club van deze motoren. Toertochten en zelfs wij zelf organiseren toertochtjes in heuvelachtige Limburgs landschap. Yvonne gaat voor haar motorrijbewijs. Nog voor ze haar papiertje heeft hebben we een chopperke voor haar gevonden. Een Suzuki Savage. Een één cilinder. Yvonne is er weg van maar ik heb m’n bedenkingen daarover. Ga je spijt van krijgen, gezien mijn ervaring eerder met een chopper. Nee Kroepie wilde die Suzuki welke we in Coevorden hebben gekocht.
Mede hierom hebben we Corsa goed kunnen verkopen bij de dealer alwaar we eerder die Corsa hadden gekocht. In plaats van die Corsa hebben we een stapje terug gedaan en een Astra Station gekocht. Hier gaan we dan…..deze Astra was uit het jaar 1996 en net een ton op de klok.
Dit is um dan….
Yessssss….in één keer haalt Yvonne haar rijbewijs. En weldra gaat Yvonne mee op haar eigen motor met een toertocht. En al na de eerste toertocht zie ik dat dit niet goed gaat met Yvonne. Tijdens terug rit huiswaarts hebben we al heel wat kilometers achter de rug. Ik zie haar steeds treekn aanhaar stuur. Ik ga naast haar rijden gebaar “pafke roken” waarop instemmend knikt. Langs de A2 stoppen we bij een restaurantje. En ja hoor, Yvonne trekt het niet meer. Alles doet haar zeer. Tja Kroepiepoepie, ik heb je gewaarschuwd dat dit geen motor is om lange ritten te rijden. Mopperend zegt ze al “verkoop um maar”. Eenmaal thuis gaat de Suzuki marktplaats op en niet veel later is die al verkocht. We gaan naar onze motorboer om eens te kijken wat ze er zo al hebben staan. Een Suzuki bandit 600. Ze gaat eens proef zitten. Dat zou um zo maar eens kunnen zijn. Er staat ook een Yamaha fazer 600. zo goed als nieuw, nog geen half jaar oud. Jaha maar daar zit ook een prijskaartje aan. Via marktplaats en wat motorzaken gaan we eens kijken wat er voor Yvonne zo al te koop is. Ook nu weer zie je dat er hoop rommel te koop is. Door schade en schande iets wijzer te zijn geworden gaan we toch maar voor kwaliteit. We gaan voor de zo goed als nieuwe Fazer met nog geen 5000km op het tellertje. Mede door de accessoieres die er pas op zitten heeft deze een prijs gelijk aan een nieuwe. Fabrieks garantie erop. Aangezien Yvonne voor haar lichte rijbewijs is gegaan moest deze Fazer wel terug getuned worden naar 25kw.
Er breekt een tijd aan dat motorrijden voorop staat. We gaan vaak mee met de motorclub. De kids vinden het prachtig en zien plaatsen waar ik zelf het bestaanniet van afwist.
Ook de motoren bleven niet achter in het pimpen der tweewielers.
Aan beide motoren hebben we heel wat veranderd tot wat je nu ziet.
De brommer van Yvonne. Zitten heel wat uurtje in. Veelpolijstwerk
Ook hierin erg veel werk. Alles wat gepolijst kon worden is ook gedaan. Dynojet kitje erin, gepolijste en in kleur gespoten wielen…tot weet ik nog wat aan toe.
In deze tijd neemt ook het Toyotaclub gebeuren meer een vorm. Meer en meer leer ik over Toyota en gaan dan ook wel eens met die clubjes mee.
De Astra, tja een goede auto maar tjongejonge zeg. Het lijkt wel een groene schildpad. De Golf was een 1.6 maar liep toch wel soepeler als die Astra welke ook een 1.6 motor had. Tijdens één van de Toyota meetingen mag ik eens in een Corolla E10 rijden. Ook met een 1.6 motor erin. Super verlaagd en met van alle toeters en bellen erop en eraan waarvan ik het bestaanniet afwist. Mmmm……
We besluiten eens wat rond te neuzen voor een Toyota ipv de Astra. De Astra zetten we te koop. Een populaire auto in die tijd dus dat moet wel snel gedaan zijn. Helaas was de werkelijkheid anders. Niet aan de straatstenen te slijten die Astra. Ongelooflijk zeg, er komt zelfs geen mens kijken. Ik besluit het over een andere boeg te gooien. We gaan op zoek naar een Corlla E10 en als ik ergens een leuke zie staan ga ik mailen of ze de Astra in willen ruilen en stuur dan foto’s mee. Ook dat wilt niet lukken zeg. Zijn we nu verdoemt tot het blijven rijden in een Astra. Meer en meer komt die auto m’n strot uit, bah. Na de zoveelste poging lijken we mazzel te hebben. In boskoop staat een mooie Corolla E10 uit 1996 met net een ton op de klok. De beste man doet me via mail een voorstel. Tjonge hier moeten we op ingaan, de mogelijkheid om van die Astra af te komen en om er een Toyota bij te krijgen. Hopla op naar Boskoop.
Daar staat die alklaar om een proefrit te gaan maken.
Zo dan, nu was ik wel heel erg benieuwd hoe dat zou rijden. Ik had nu mooi vergelijkmateriaal na een Golf 1.6, een Astra 1.6 en nu dan een Corolla 1.6. Alle drie met rond een ton op de klok.
Alleen al het instappen was een verademing. Na de eerste meters had ik al in de smiezen dat zowel de open als volkswagen in de verste verte niet kunnen tippen aan deze Corolla. In alles wat je maar bedenken kunt staat de Corolla ver boven die andere twee auto’s. Handling, schakelen, remmen, het rijden, ruimte, noem maar op de Corolla is superieur aan de Golf en Astra. Wat er ook zou gebeuren, deze Corolla wordt de onze.
Met een big smile rijden we Boskoop uit. Eindelijk vanhet groene gevaar af op weg naar huis. Onze mede clubgenoten zullen het prachtig vinden nu we alleen nog maar Toyota voor de deur hebben staan. De rit huiswaarts was een ervaring op zich. Geweldig.
Ook nu weer van een GXI origineel naar wat leuks. Wielen, spoiler van een GTSI, lexuslook achterlichten tot en met de befaamde poetsbeurt omgetoverd tot een juweeltje.
Inmiddels al redelijk omgetoverd tot een Toyota freak. De jaren verstrijken en de Starlet wordt meer en meer een hobby auto. Dan gebeurt er iets waar ik niet blij vaan wordt. De Starlet staat voor de deur geparkeerd. Ik ben in de tuin bezig achter als ik ineens de buurvrouw hoor roepen “Jaap ze gaan er met je Starlet vandoor”. Ik ren naar buiten en dan zie ik de Starlet op de oprit van onze overburen staan. De Mazda staat tegen een lantaarnpaal te duwen met lopende motor en draaiende voor wielen die zich een weg in het asfalt aan het graven waren. Geen chauffeur te zien. Heel merkwaardig dit. De politie en brandweer waren snel ter plaatse. Dan komt de eigenaar van de Mazda die in de tegenover staan flat schijnt te wonen. Ook hij snapt er niks van. Hij verteld dat hij thuis is gekomen en de Mazda een 20tal meters terug heeft geparkeerd. Na onderzoek van de politie en brandweer blijkt dat er kortsluiting is ontstaan waardoor de Mazda uit z’n eigen is gaan starten en daar die in de eerste versnelling stond is de Mazda eigenhandig vertrokken met alle gevolgen van dien.
Eens kijken wat de schade is aan de Starlet. Ohw dat lijkt mee te vallen. Een klein deukje in de bumper en klein stukje lakschade lijkend op steenslag. Ja en een vette streep maar die is wel weg te poetsen. Toch naar een schade bedrijf. Schade bedrag €600.- En dan krijg ik te horen wat tot dan toe onmogelijk leek. Nooit eerder had ik met schades ed te maken. Ik wordt gebeld door het schade bedrijf dat ik de Starlet kan komen halen. Hoor dan dat de schade is getaxeerd op €600.- maar dat de Starlet totallos is verklaard. Waaaaaattttttt??????? Tja, de expert zei nog wel dat het een heel mooi exemplaar was maar het is niet anders. M’n rooie kop werd nog roder en stoom kwam uit m’n oren nadat ik hoorde wat de Starlet nog waard was. €350.- en u mag het wrak houden. Ik geloof dat jullie helemaal van depot gerukt zijn, hoe komen jullie daarop vroeg ik de knakker. Hij legt me uit dat “hij” dat niet bepaald maar de expert die is komen kijken. Zijn verhaal is dat ze op marktplaats voor een dergelijk bedrag te koop staan. Ja mooi dan, lever me er maar 10 in de staat als de mijne voor dat bedrag.
Tja tis niet anders.
Tijdens ITT te Venlo leer ik Marco kennen en laat de Starlet taxateren. Tjonge had ik dat toch eerder geweten zeg. Starlet wordt getaxateert rond de €2700.-
De tijd verstrijk en de gezondheid gaat achteruit. Meer en meer krijg ik last van m’n knieën. Meer en meer krijg ik ook te maken de “darkside” van menig clubje maar ook van de mens binnen die clubjes. Meer en meer krijg ik de kots van het hele motorclubgebeuren. Als het dan het onvermijdelijke voor de deur staat trek ik me terug uit de motorclubjes. Na lang wikken en wegen is het motortijdperk afgelopen. Vanwege m’n knieën is het niet meer te doen. Zeker na een operatie waaruit blijkt dat ik een prothese moet hebben besluit ik stoppen met het tweewieler gebeuren….of is het toch niet het einde van de twee wielers? Echter, de motoren gaan eruit, tis niet anders.
Dan loop ik tegen Toyota Starlet van het type P8 aan. Wederom nog geen 50.000km gelopen en van de eerste eigenaar. Als ik bel is die al verkocht. Zoekende naar een dagelijks te gebruiken Starletje zie ik een half later weer diezelfde Starlet staan maar nu bij een handelaar en natuurlijk wat duurder. Gelukkig vlakbij en als de wiederweerga daarnaar toe. De mevrouw die me te woord staat snapt er niks van. Hoe kan dat nou, ik sluit net de pc af nadat ik de Starlet op mp heb gezet. Tja….u was me voor geweest bij de vorige eigenaar. Nou kost het me meer. Krijg een uitleg dat ze vorige eigenaar kennen en wat voor een geblabla daar nog meer bij hoort. Wat later ga ik met onze nieuwe aanwinst huiswaarts. Een Starlet voor de hobby, een Starlet voor dagelijks gebruik en een Corolla.
Ook van deze hebben we wat leuks gemaakt. Zo stond die er uiteindelijk bij.
M’n knietjes beginnen meer en meer op te spelen. Het uitsappen uit de vierdeurs Corolla gaat ook steeds lastiger. Bahbah, wordt je niet vrolijk van. Ik ga nog eens bij de huisarts langs en die geeft me een verwijskaar voor een knieën dokter in Belgie. Tjonge zeg…moet ik dat nu wel doen want zo oud ben ik nu ook weer niet. Nee, ik doe het niet. Ondanks dat ik een stoeprand niet normaal kan afstappen besluiten we fietsen te gaan kopen. Duik na wat jaartjes de sportschool weer en neem me voor er voor te gaan. De eerste anderhalf jaar die verstrijkt verga ik van de pijn het eerste half uur data ik fiets. Tja Limburg hè met z’n heuvels. Wonderbaarlijk genoeg gaat het steeds beter.
Vanwege die knieën hadden we de Corolla ingeruild voor een Corolla E11 G6 tweedeurs. Als de E10 dan toch het veld moest ruimen en we meer en meer in het Toyota gebeuren onze plek hadden dan maar wat speciaals. We wilde een Zwarte Toyota Corolla E11 G6 facelift. Uiteraard weer met weinig kilometers en na een tijdje zoeken vond ik er eentje aan de kanten van Rotterdam. Alsof de duvel ermee speelt ook nu weer net geen 50.000km op het klokkie, eerste eigenaar en in superstaat. Althans zo leek het in de showroom. Na de befaamde poets beurt ontdekte ik toch wat mini deukjes her end er. Die heb ik er allemaal uit latenhalen zodat een perfect uitziende G6 voor de deur stond. Helemaal in m’n nopjes met de Corolla.
Alleen andere wielen, ramen getint, verlaagd.
Mijn motor was inmiddels al verkocht. De Fazer van Yvonne stond nog in de garage. Door het fietsen en sporten gingen m’n knieën de goede kant op. Zo goed zelfs dat de stappen naar mountainbiken al gezet waren. En geloof me, hierop de Brunssumerheide is het echt zwaar. Niet zomaar wat zandpaden, nee op en neer.
Via een Toyotaclub was er iemand die z’n MR2 SW20 wel wilde ruilen voor de motor van Yvonne. Die knul had net z’n rijbewijs gehaald en was helemaal weg van de Fazer. We zijn eens in gesprek gegaan. Ja ik vond die MR2 helemaal geweldig. Als ik dan eens een proefrit ga maken dan valt het me tegen. Heb het gevoel dat er iets niet klopt met deze 2.0 GTI. Komt niet van de plaats en zeker geen sportwagen belevenis. Yvonne trekt ook al een gezicht van “is dit het nu?” we besluiten de deal niet te maken. Maar toen toch al even geproefd van het MR2 gebeuren hahahaha….
Kindjes worden ook ouder en al snel heeft de oudste haar rijbewijs. Dit had ze al gehaald voor we de Starlet P8 hadden gekocht. Dochter lief wilt een P7. we vinden er eentje en na heeeeeeeeeel wat werk maak ik ook daarvan een leuk sportief wagentje. Al helemaal leuk als eerste auto voor de oudste.
Bloed, zweet en een big smile heeft dit gekost om um zo te krijgen.
De Starlet P7 staat meer stil als wat anders. Af en toe komt die buiten en ik heb meer schik in de P8. in die tijd gebeurt er veel op voertuigen gebied. Van de P8 ben ik met en met een leuk ding aan het maken. Ik bouw er op een geven moment een super stereo installatie in wat me wel vier dagen heeft gekost. De oudste is helemaal weg van de P8 maar is tot nog toe wel blij met haar P7. de Fazer wordt verkocht wat het totale einde van ons motortijdperk betekend. Om dat gat op te vullen denken we om een caravan te gaan kopen. Yvonne trekt er nog niet aan maar heeft wel zo iets om het te proberen. We lopen tegen een oude maar mooie caravan aan. Ziet er allemaal mooi en schoon uit. Alles zit erbij en mij dunkt dat als we het niks vinden die sleurhut wel weer slijten aan de prijs waarvoor wij hem kunnen kopen. Zoals zo vaak gaan we er gewoon voor. Tjonge zeg…een caravan. Van te voren had ik wel al her en der geïnformeerd waar je zo aan moet denken als je een caravan gaat trekken. Wat mag de G6 trekken en heeft de verlaging invloed en zo. De G6 mag 1200kg trekken en de caravan is leeg net iets meer als 800kg en totaal met belading 1200kg. Dus da ken hè.
In die tijd wilt de oudste graag de P8 hebben als ze hoort dat we de P7 waarschijnlijk gaan verkopen en onze neus eens gaan opsteken naar een Yaris T-sport. Het is maar een droom hoor…..maar toch wilt dochterlief graag de P8 hebben. De gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Sneller als me lief is maar goed we leven maar één keer. De oudste neemt de P8 over. De P7 is inmiddels ook al verkocht en wij, wij hebben een Yaris T-sport gekocht bij de dealer in Helmond. Pracht ding. Ook nu weer geen 50.000km gelopen, eerste eigenaar…..holladijee.
Zo kochten we um. Helemaal standaard maar wat een bommetje hè. Heel leuk
Naar dit
Vind um nog steeds super gaaf.
Niet lang duurde het of dochter lief ging weer overstag. Tijdens één van de wintercheck dagen van Toyota lopen we in Landgraaf rond. Daar staat een zwarte Aygo sport in de showroom.
Foto's zijn niet meer te zien omdat photobucket zijn voorwaarden heeft veranderd.
https://tweakers.net/nieuws/126637/phot ... ingen.html
Zal een hele klus worden maar ga de foto's weer terug plaatsen
Op weg “naar” Toyota en een MR2.
Donderdag 23 mei 2013.
Leuke titel en zo is het ook maar net. Of ik dat vroeger al wist? Nee natuurlijk niet maar met het verstrijken der jaren veranderen ook de dromen. Of een MR2 een droom was? Eigenlijk iets van de laatste tijd.
We schrijven dus donderdag 23 mei 2013. Voor zoveelste aaneengesloten dag regen, het is koud, het lijkt wel herfst. Toch is het echt lente, zeker gezien het getjilp in de tuin alwaar koolmeesjes en nest jongen heeft in een zelf gemaakt nestkastje. Een perfecte dag om de weg naar onze MR2 te beschrijven.
Sinds ik auto mag rijden heb ik heel wat autootjes gehad. Van Simca tot Ford Mustang, van Opel tot Talbot. In die tijd heb ik ook Toyota gehad.. Wat ik altijd al een prachtige auto heb gevonden, en deze ook heb mogen bezitten, was de Celica ST 1.6 liftback. Prachtige wagen welke ik nog altijd een warm hart toedraag.
Zo een liftback was dat maar dan een oker gele.
Ook een Toyota Carina heeft een tijdje voor m’n deur gestaan.
Zo’n model maar dan een witte.
Zal me beperken tot het Toyota gebeuren. Ten tijde dat ik Yvonne leer kennen, nu een kleine 17 jaar geleden, reed ik een Volkswagen Passat diesel.
Zo eentje maar dan een blauwe.
Elke dag van Maastricht naar Brunssum dus een dieseltje was wel fijn. We kopen een huis in Brunssum en Yvonne rijd dan een Fiat Panda.
Dit model maar dan een rode.
Leuk wagentje met zo’n semi open dakje.
Ja leuk maar het blijft een fiat. De diesel hebben we ingeruild voor een mooie VW passat station.
Dit type maar dan een donker blauwe. Een 2.0 met alle toeters en bellen.
In deze tijd ruil ik ook m’n motor in. Van een Kawasaki GPX 750R ga ik naar een bommetje. Een Honda XX 1100 super blackbird.
Jaja dit is um. Mean machine.
Dan gaat het mis met de fiat. Wat een hok zeg. Het een na het andere gaat kapot. Als uiteindelijk de koelvloeistof eronderuit zeikt is het wel welletjes geweest. Dat ding gaat naar de eeuwige jachtvelden. Op zoek naar een andere. Yvonne had zoveel schik met die fiat dat ze graag een zelfde wilde. Nou, wat mij betreft geen Fiat meer. Op zoek naar een ander klein goedkoop wagentje. Na al heel wat schrot te hebben gezien rijden we naar een garage in Heerlen. Via internet hadden we daar een Suzuki gezien en besloten eens te gaan kijken. De Suzuki staat aan de straat kant en een blik zegt me dat ook dit een hok is. Je kon al bijna het graan oogsten van de rubbers aan de ramen zoveel groen en ander natuurlijk materiaal zat daar op. Nee dit gaat um niet worden. Net als we weg willen rijden ziet Yvonne op het garage terrein in de verte een Fiat staan. “hey daar staat er eentje laten we eens kijken”. We zaten al in de auto en zo rijden we dus dat terrein op. Eenmaal door de poort ziet mijn oog wat staan om het hoekje achter de muur. Vanaf de straatkant niet te zien dus. Wat is dat dan? Wat staat daar te blinken?
Nu weten we beter. Daar stond dus het begin van ons Toyota tijdperk. Destijds wisten we dat natuurlijk niet.
Daar staat een rode Toyota Starlet 1.0 DX van het type P7 uit het jaar 1986. Meteen in de remmen en we zijn gaan kijken. Joh, wat is dit dan? Na een blik op de kilometerteller zie ik dat dit exemplaar nog een 50.000km heeft gelopen. Dit zal zo in het jaar 2000 geweest zijn en gezien de leeftijd was die wel aan de prijs met ƒ3700.-
Als dan ook blijkt dat die van de eerste eigenaar afkomt, elke beurt bij de dealer heeft gehad wil ik die Starlet hebben. Na wat onderhandelen krijg ik nog wel iets van de prijs af maar veel is het niet.
Hier begint dan het Toyota tijdperk. Starletje loopt perfect en destijds was ik nog niet van de beurtjes en zo. Als het loopt, loopt het en als het goed loopt moet je er niks aan doen, zo dacht ik toen. We hebben de Starlet al een tijdje. Op m’n werk lees ik dat Kwikfit een actie heeft. Groet beurt en dan de apk gratis voor een habbekrats. Oh oh wat was ik toen onwetend maar door schade en schande wijs geworden zullen we nu maar zeggen. Ik breng de goed lopende Starlet naar kwikfit. En daar begint de ellende. Ik krijg een telefoontje van kwikfit. Auto is klaar, apk goed gekeurd maar er is toch een hele waslijst waar ik rekening mee moet houden. Ik vraag wat de kosten zijn en ze mogen alles oplossen. Dan ga ik de Starlet halen. Als iknaar huis rijd lijkt het wel of ik op vakantie ben in Egypte. Dat ding bokt en schokt als een ongestelde kameel. Hier is duidelijk iets niet goed gegaan bedacht ik me zo en eenmaal thuis hang ik meteen aan de telefoon. Om een lang verhaal kort te houden, er breekt een periode aan van de drie maanden bekvechten en gesprekken tot aan het hoofdkantoor toe. Kwikfit heeft onze Starlet gemold. Uiteindelijk breng Jo Hellebrand (helaas overleden) in Brunssum de oplossing en krijgt ons Starletje weer goed aan het lopen.
Destijds zocht ik via internet dus ook naar oplossingen en dat is dan ook de tijd dat ik kennismaak met autoclubjes via internet. Tot dan toe geheel vreemd voor mij. Via de Starletclub zie ik dat in het zuiden ook Toyota clubjes zijn. Aangezien ik naar informatie zoek sluit ik me hierbij aan.
Hieronder wat fotokes van onze trots, destijds
Van geheel origineel toch wat leuks gemaakt. Paar leuke velgen, iets verlaagd, bestickerd etc. mede door het hele club gebeuren.
Nog voor het Toyota clubgebeuren kom ik erachter dat de Passat een ingevoerde schade bak is. De Passat moet eruit. Tjongejonge zeg. De Passat is zo goed als niet in te ruilen. Uiteindelijk vinden we een bedrijfje die de Passat wilt in ruilen voor een zwarte Golf uit het jaar 1996 met net een ton op de klok. Ik zeg dit erbij omdat dit gegeven een leidraad gaat worden.
We vallen van de ene ellende in de andere. Van die Golf klopt ook niks. Elke keer weer terug met dat ding naar de garage. Al snel zijn we die golf ook beu. Weg ermee.
Hier ons glimmende ellende bak.
In die tijd begint het cabrio gevoel te borrelen. Yvonne en ik denken eraan om eens voor een bmw E30 cabrio te kijken, of een honda accord. We zoeken internet af en plannen een route door Nederland. We hebben enkele BMW-tjes gezien maar ook een Accord in Krommenie. Ik bel wat rond en met name die Accord in Krommenie wilde ik wel het fijne van weten. De beste man verteld me dat het een hele mooie nette Accord is. Deukjes, gebruikssporen? Nee meneer zo goed als niet, het is een prachtige wagen op een piepklein deukje na. We gaan vroeg op pad richting Apeldoorn kijken naar een BMW. Pppfffff….die viel bijna uit elkaar zeg. Een verkoper verpakt in een pak gelijkend op een dambord staat ons te woord. Die gladjakker beloofde me bergen met goud zeg met z’n glad gestreken kop. Denk dat als ik hem een hand gaf hij deze nog verduisterde. Weg wezen hier. Op naar een adresje in Lelystad. Ook naar een BMW cabrio. Mooi strak wagentje maar de twijfel was al toegeslagen. Ik vertelde die jongen over onze ervaring in Apeldoorn blijkt die BMW van hem geweest te zijn, althans hij had die daar gekocht en er klopte geen hol van. Via gerechtelijke procedures hebben ze die BMW terug moeten nemen. Poepoe, door het oog van de naald gekropen dus.
We besluiten door te rijden naar Krommenie. Die beste man klonk goed, de beschrijving van de Accord klonk goed, we gaan eens kijken. Als we dan eenmaal daar zijn en ik voor de werkplaats stop zakt me de moed in de schoenen. Ik zie de Accord staan en ze zijn um aan het poetsen. Meteen valt me het kleurverschil op van een achterspatbord. Het is toch ongelooflijk wat die hufters maar zeggen om klanten te lokken. Toch maar uitgestapt en eens gaan kijken. Ook dit exemplaar is een hok. Vies, goor, smerig en wat je nog meer kan bedenken aan viezigheid. De elektrische ramen werken niet. De verkoper komt naarme toe en met een smile zegt “dit is um inderdaad”. Tjonge kerel dit is toch geen plaatje zoals me hem beschreven hebt. Deukje is een deuk, kleurverschil, vies. Ja we zijn hem aan het poetsen blablabla. We kunnen het ook over de prijs hebben. Nou, zeg ik, geef me maar wat voor de benzine wat deze Acoord hoef ik niet hoor. Toedeloe aufwiedersehen.
Dan als laatste een adresje aan dekanten van Rotetrdam. Ook kijken naar een Accord.
Zo zeg straks bedrijfje. Bedrijfje? Een joekel van een bedrijf. Verkopers in strakke pakken, kinderspeel plekken, koffie bar….poepoe. deAcoord hebben we al snel gevonden. Das een mooie zeg. We kruipen erin, eronder, erover heen en gaan verder kijken wat er zoals te koop is. Weer terug naar die Accord, weer eroverheen, erin, eronder zo ver als dat gaat. Yvonne en ik hebben beide een goed gevoel erbij. De verkoper komt erbij en ik vraag hem het hemd van het lijf. Het is een mee neem prijs, garantie kan je bijkopen. Ja en als er dan iets is, moet ik dan naar Rotetrdam komen zeg? Als het iets kleins is hoeft dat niet maar de Accord is in prima staat dus bang hoef je daar niet voor te zijn. Toch loop we nog eens ronde Accord. Oké dan…we nemen um mee.
Wat later rijden we in onze nieuwe aanwinst huiswaarts. Eenmaal thuis begint de ellende al. Ik hoor iets aan de uitlaat. Als ik dan ga kijken zie ik dat de uitlaat half ruft is. Door de rit huiswaarts zijn de oplapmiddelen eronder uit gerammeld. Dag erna wil de Accord starten, accu plat. Hebben wij weer. Maar eens bellen. “tja meneer U heeft de auto zonder garantie gekocht”. Nu heeft hij daar wel gelijk in maar er was me verzekerd dat de Accord goed zou zijn. Een coullance regeling zou wel netjes zijn. Gelukkig hebben ze de helft vergoed.
En dit is um dan.
Helaas kan Yvonne er niet al te best mee overweg. We besluiten ook deze auto weg te doen. Zo langzamerhand hebben we wel genoeg van autohandelaren en gaan naar een dealer. We lopen er wat af en komen bij een opel dealer. We zien een nette Corsa staan met net 10.000km op de teller. We kunnen de Honda goed inruilen en gaan er voor. Pittig snel Corsaatje is het. Een 1.4 16v.
Iets voor deze tijd hadden we besloten de Blackbird weg te gaan doen. Ik werd te roekeloos ermee. Ook aan snelheid wen je en als ik eens ontzettende haast heb besef ik ineens dat ik met 285km/h over een 80km weg rijd. Eenmaal thuis zeg ik tegen Yvonne dat de Blackbird eruit moet. Echt veel rijden we er niet mee en ik wordt me er te eigen mee. Veel te gevaarlijk en veel te onverantwoordelijk. Niet veel later hebben we de mean machine goed kunnen verkopen. Voor die centjes kochten we dus die Corsa.
Ons wagenpark bestond dus uit de Starlet en een Opel Corsa.
Onze Corsa.
Dan mogen we genieten van een mooi weekend. Het zonnetje schijnt. De kids zijn logeren bij opa en oma. Nog geen drie weken nadat we de Blackbird verkocht hebben begint Yvonne dat het nu mooi weer was om een motor toertochtje te maken. Tja….wat doe je dan hè? We hebben het er uitgebreid over en mochten we voor een motor gaan dan moeten we er ook iets mee doen. Yvonne stelt voor om weer voor een motor te gaan kijken en dat zij dan op termijn ook op gaat voor een motorrijbewijs. En zo geschiede. Op zoek naar een motor. Echter, een gewaarschuwd mens telt voor twee. Het moet geen motor worden in de categorie “buikschuiver”. Geen motor met een kuip waarmee al makkelijk ongeoorloofde snelheden gaat rijden. Bij een lokale motorboer gaan we eens neuzen. Een chopper misschien? Er staat een pracht exemplaar en ga daar eens een proefritje mee maken. Pppfffff…..niks voor mij en na een half uurtje toeren en dan al pijn in je rug te hebben….neu jakkiebah. Yvonne vond het wel stoer staan, ja dat wel maar mij niet gezien. De vorige keer toen we aan het neuzen warennaar een motor had ik in Venlo als een Yamaha XJR1200 Sarron zien staan. Toen al sloeg m’n rikketik een keertje over en laat er nu net zo eentje bij deze motor boer staan. Een bloedmooi exemplaar in de Cristian Sarron uitvoering. Ja later wist ik wat dat betekende. Een legendarische motorcoureur scheurde rond in deze kleurstelling. Destijds zij het me niks maar vond het wel mooi. Een naked bike, geen scherm, precies goed voor mij.
We hakken de knoop door. Het gaat deze Yamaha XJR1200 worden. Weldra staat die bij ons in de garage. Het duurt niet lang of we sluiten ons aan bij een club van deze motoren. Toertochten en zelfs wij zelf organiseren toertochtjes in heuvelachtige Limburgs landschap. Yvonne gaat voor haar motorrijbewijs. Nog voor ze haar papiertje heeft hebben we een chopperke voor haar gevonden. Een Suzuki Savage. Een één cilinder. Yvonne is er weg van maar ik heb m’n bedenkingen daarover. Ga je spijt van krijgen, gezien mijn ervaring eerder met een chopper. Nee Kroepie wilde die Suzuki welke we in Coevorden hebben gekocht.
Mede hierom hebben we Corsa goed kunnen verkopen bij de dealer alwaar we eerder die Corsa hadden gekocht. In plaats van die Corsa hebben we een stapje terug gedaan en een Astra Station gekocht. Hier gaan we dan…..deze Astra was uit het jaar 1996 en net een ton op de klok.
Dit is um dan….
Yessssss….in één keer haalt Yvonne haar rijbewijs. En weldra gaat Yvonne mee op haar eigen motor met een toertocht. En al na de eerste toertocht zie ik dat dit niet goed gaat met Yvonne. Tijdens terug rit huiswaarts hebben we al heel wat kilometers achter de rug. Ik zie haar steeds treekn aanhaar stuur. Ik ga naast haar rijden gebaar “pafke roken” waarop instemmend knikt. Langs de A2 stoppen we bij een restaurantje. En ja hoor, Yvonne trekt het niet meer. Alles doet haar zeer. Tja Kroepiepoepie, ik heb je gewaarschuwd dat dit geen motor is om lange ritten te rijden. Mopperend zegt ze al “verkoop um maar”. Eenmaal thuis gaat de Suzuki marktplaats op en niet veel later is die al verkocht. We gaan naar onze motorboer om eens te kijken wat ze er zo al hebben staan. Een Suzuki bandit 600. Ze gaat eens proef zitten. Dat zou um zo maar eens kunnen zijn. Er staat ook een Yamaha fazer 600. zo goed als nieuw, nog geen half jaar oud. Jaha maar daar zit ook een prijskaartje aan. Via marktplaats en wat motorzaken gaan we eens kijken wat er voor Yvonne zo al te koop is. Ook nu weer zie je dat er hoop rommel te koop is. Door schade en schande iets wijzer te zijn geworden gaan we toch maar voor kwaliteit. We gaan voor de zo goed als nieuwe Fazer met nog geen 5000km op het tellertje. Mede door de accessoieres die er pas op zitten heeft deze een prijs gelijk aan een nieuwe. Fabrieks garantie erop. Aangezien Yvonne voor haar lichte rijbewijs is gegaan moest deze Fazer wel terug getuned worden naar 25kw.
Er breekt een tijd aan dat motorrijden voorop staat. We gaan vaak mee met de motorclub. De kids vinden het prachtig en zien plaatsen waar ik zelf het bestaanniet van afwist.
Ook de motoren bleven niet achter in het pimpen der tweewielers.
Aan beide motoren hebben we heel wat veranderd tot wat je nu ziet.
De brommer van Yvonne. Zitten heel wat uurtje in. Veelpolijstwerk
Ook hierin erg veel werk. Alles wat gepolijst kon worden is ook gedaan. Dynojet kitje erin, gepolijste en in kleur gespoten wielen…tot weet ik nog wat aan toe.
In deze tijd neemt ook het Toyotaclub gebeuren meer een vorm. Meer en meer leer ik over Toyota en gaan dan ook wel eens met die clubjes mee.
De Astra, tja een goede auto maar tjongejonge zeg. Het lijkt wel een groene schildpad. De Golf was een 1.6 maar liep toch wel soepeler als die Astra welke ook een 1.6 motor had. Tijdens één van de Toyota meetingen mag ik eens in een Corolla E10 rijden. Ook met een 1.6 motor erin. Super verlaagd en met van alle toeters en bellen erop en eraan waarvan ik het bestaanniet afwist. Mmmm……
We besluiten eens wat rond te neuzen voor een Toyota ipv de Astra. De Astra zetten we te koop. Een populaire auto in die tijd dus dat moet wel snel gedaan zijn. Helaas was de werkelijkheid anders. Niet aan de straatstenen te slijten die Astra. Ongelooflijk zeg, er komt zelfs geen mens kijken. Ik besluit het over een andere boeg te gooien. We gaan op zoek naar een Corlla E10 en als ik ergens een leuke zie staan ga ik mailen of ze de Astra in willen ruilen en stuur dan foto’s mee. Ook dat wilt niet lukken zeg. Zijn we nu verdoemt tot het blijven rijden in een Astra. Meer en meer komt die auto m’n strot uit, bah. Na de zoveelste poging lijken we mazzel te hebben. In boskoop staat een mooie Corolla E10 uit 1996 met net een ton op de klok. De beste man doet me via mail een voorstel. Tjonge hier moeten we op ingaan, de mogelijkheid om van die Astra af te komen en om er een Toyota bij te krijgen. Hopla op naar Boskoop.
Daar staat die alklaar om een proefrit te gaan maken.
Zo dan, nu was ik wel heel erg benieuwd hoe dat zou rijden. Ik had nu mooi vergelijkmateriaal na een Golf 1.6, een Astra 1.6 en nu dan een Corolla 1.6. Alle drie met rond een ton op de klok.
Alleen al het instappen was een verademing. Na de eerste meters had ik al in de smiezen dat zowel de open als volkswagen in de verste verte niet kunnen tippen aan deze Corolla. In alles wat je maar bedenken kunt staat de Corolla ver boven die andere twee auto’s. Handling, schakelen, remmen, het rijden, ruimte, noem maar op de Corolla is superieur aan de Golf en Astra. Wat er ook zou gebeuren, deze Corolla wordt de onze.
Met een big smile rijden we Boskoop uit. Eindelijk vanhet groene gevaar af op weg naar huis. Onze mede clubgenoten zullen het prachtig vinden nu we alleen nog maar Toyota voor de deur hebben staan. De rit huiswaarts was een ervaring op zich. Geweldig.
Ook nu weer van een GXI origineel naar wat leuks. Wielen, spoiler van een GTSI, lexuslook achterlichten tot en met de befaamde poetsbeurt omgetoverd tot een juweeltje.
Inmiddels al redelijk omgetoverd tot een Toyota freak. De jaren verstrijken en de Starlet wordt meer en meer een hobby auto. Dan gebeurt er iets waar ik niet blij vaan wordt. De Starlet staat voor de deur geparkeerd. Ik ben in de tuin bezig achter als ik ineens de buurvrouw hoor roepen “Jaap ze gaan er met je Starlet vandoor”. Ik ren naar buiten en dan zie ik de Starlet op de oprit van onze overburen staan. De Mazda staat tegen een lantaarnpaal te duwen met lopende motor en draaiende voor wielen die zich een weg in het asfalt aan het graven waren. Geen chauffeur te zien. Heel merkwaardig dit. De politie en brandweer waren snel ter plaatse. Dan komt de eigenaar van de Mazda die in de tegenover staan flat schijnt te wonen. Ook hij snapt er niks van. Hij verteld dat hij thuis is gekomen en de Mazda een 20tal meters terug heeft geparkeerd. Na onderzoek van de politie en brandweer blijkt dat er kortsluiting is ontstaan waardoor de Mazda uit z’n eigen is gaan starten en daar die in de eerste versnelling stond is de Mazda eigenhandig vertrokken met alle gevolgen van dien.
Eens kijken wat de schade is aan de Starlet. Ohw dat lijkt mee te vallen. Een klein deukje in de bumper en klein stukje lakschade lijkend op steenslag. Ja en een vette streep maar die is wel weg te poetsen. Toch naar een schade bedrijf. Schade bedrag €600.- En dan krijg ik te horen wat tot dan toe onmogelijk leek. Nooit eerder had ik met schades ed te maken. Ik wordt gebeld door het schade bedrijf dat ik de Starlet kan komen halen. Hoor dan dat de schade is getaxeerd op €600.- maar dat de Starlet totallos is verklaard. Waaaaaattttttt??????? Tja, de expert zei nog wel dat het een heel mooi exemplaar was maar het is niet anders. M’n rooie kop werd nog roder en stoom kwam uit m’n oren nadat ik hoorde wat de Starlet nog waard was. €350.- en u mag het wrak houden. Ik geloof dat jullie helemaal van depot gerukt zijn, hoe komen jullie daarop vroeg ik de knakker. Hij legt me uit dat “hij” dat niet bepaald maar de expert die is komen kijken. Zijn verhaal is dat ze op marktplaats voor een dergelijk bedrag te koop staan. Ja mooi dan, lever me er maar 10 in de staat als de mijne voor dat bedrag.
Tja tis niet anders.
Tijdens ITT te Venlo leer ik Marco kennen en laat de Starlet taxateren. Tjonge had ik dat toch eerder geweten zeg. Starlet wordt getaxateert rond de €2700.-
De tijd verstrijk en de gezondheid gaat achteruit. Meer en meer krijg ik last van m’n knieën. Meer en meer krijg ik ook te maken de “darkside” van menig clubje maar ook van de mens binnen die clubjes. Meer en meer krijg ik de kots van het hele motorclubgebeuren. Als het dan het onvermijdelijke voor de deur staat trek ik me terug uit de motorclubjes. Na lang wikken en wegen is het motortijdperk afgelopen. Vanwege m’n knieën is het niet meer te doen. Zeker na een operatie waaruit blijkt dat ik een prothese moet hebben besluit ik stoppen met het tweewieler gebeuren….of is het toch niet het einde van de twee wielers? Echter, de motoren gaan eruit, tis niet anders.
Dan loop ik tegen Toyota Starlet van het type P8 aan. Wederom nog geen 50.000km gelopen en van de eerste eigenaar. Als ik bel is die al verkocht. Zoekende naar een dagelijks te gebruiken Starletje zie ik een half later weer diezelfde Starlet staan maar nu bij een handelaar en natuurlijk wat duurder. Gelukkig vlakbij en als de wiederweerga daarnaar toe. De mevrouw die me te woord staat snapt er niks van. Hoe kan dat nou, ik sluit net de pc af nadat ik de Starlet op mp heb gezet. Tja….u was me voor geweest bij de vorige eigenaar. Nou kost het me meer. Krijg een uitleg dat ze vorige eigenaar kennen en wat voor een geblabla daar nog meer bij hoort. Wat later ga ik met onze nieuwe aanwinst huiswaarts. Een Starlet voor de hobby, een Starlet voor dagelijks gebruik en een Corolla.
Ook van deze hebben we wat leuks gemaakt. Zo stond die er uiteindelijk bij.
M’n knietjes beginnen meer en meer op te spelen. Het uitsappen uit de vierdeurs Corolla gaat ook steeds lastiger. Bahbah, wordt je niet vrolijk van. Ik ga nog eens bij de huisarts langs en die geeft me een verwijskaar voor een knieën dokter in Belgie. Tjonge zeg…moet ik dat nu wel doen want zo oud ben ik nu ook weer niet. Nee, ik doe het niet. Ondanks dat ik een stoeprand niet normaal kan afstappen besluiten we fietsen te gaan kopen. Duik na wat jaartjes de sportschool weer en neem me voor er voor te gaan. De eerste anderhalf jaar die verstrijkt verga ik van de pijn het eerste half uur data ik fiets. Tja Limburg hè met z’n heuvels. Wonderbaarlijk genoeg gaat het steeds beter.
Vanwege die knieën hadden we de Corolla ingeruild voor een Corolla E11 G6 tweedeurs. Als de E10 dan toch het veld moest ruimen en we meer en meer in het Toyota gebeuren onze plek hadden dan maar wat speciaals. We wilde een Zwarte Toyota Corolla E11 G6 facelift. Uiteraard weer met weinig kilometers en na een tijdje zoeken vond ik er eentje aan de kanten van Rotterdam. Alsof de duvel ermee speelt ook nu weer net geen 50.000km op het klokkie, eerste eigenaar en in superstaat. Althans zo leek het in de showroom. Na de befaamde poets beurt ontdekte ik toch wat mini deukjes her end er. Die heb ik er allemaal uit latenhalen zodat een perfect uitziende G6 voor de deur stond. Helemaal in m’n nopjes met de Corolla.
Alleen andere wielen, ramen getint, verlaagd.
Mijn motor was inmiddels al verkocht. De Fazer van Yvonne stond nog in de garage. Door het fietsen en sporten gingen m’n knieën de goede kant op. Zo goed zelfs dat de stappen naar mountainbiken al gezet waren. En geloof me, hierop de Brunssumerheide is het echt zwaar. Niet zomaar wat zandpaden, nee op en neer.
Via een Toyotaclub was er iemand die z’n MR2 SW20 wel wilde ruilen voor de motor van Yvonne. Die knul had net z’n rijbewijs gehaald en was helemaal weg van de Fazer. We zijn eens in gesprek gegaan. Ja ik vond die MR2 helemaal geweldig. Als ik dan eens een proefrit ga maken dan valt het me tegen. Heb het gevoel dat er iets niet klopt met deze 2.0 GTI. Komt niet van de plaats en zeker geen sportwagen belevenis. Yvonne trekt ook al een gezicht van “is dit het nu?” we besluiten de deal niet te maken. Maar toen toch al even geproefd van het MR2 gebeuren hahahaha….
Kindjes worden ook ouder en al snel heeft de oudste haar rijbewijs. Dit had ze al gehaald voor we de Starlet P8 hadden gekocht. Dochter lief wilt een P7. we vinden er eentje en na heeeeeeeeeel wat werk maak ik ook daarvan een leuk sportief wagentje. Al helemaal leuk als eerste auto voor de oudste.
Bloed, zweet en een big smile heeft dit gekost om um zo te krijgen.
De Starlet P7 staat meer stil als wat anders. Af en toe komt die buiten en ik heb meer schik in de P8. in die tijd gebeurt er veel op voertuigen gebied. Van de P8 ben ik met en met een leuk ding aan het maken. Ik bouw er op een geven moment een super stereo installatie in wat me wel vier dagen heeft gekost. De oudste is helemaal weg van de P8 maar is tot nog toe wel blij met haar P7. de Fazer wordt verkocht wat het totale einde van ons motortijdperk betekend. Om dat gat op te vullen denken we om een caravan te gaan kopen. Yvonne trekt er nog niet aan maar heeft wel zo iets om het te proberen. We lopen tegen een oude maar mooie caravan aan. Ziet er allemaal mooi en schoon uit. Alles zit erbij en mij dunkt dat als we het niks vinden die sleurhut wel weer slijten aan de prijs waarvoor wij hem kunnen kopen. Zoals zo vaak gaan we er gewoon voor. Tjonge zeg…een caravan. Van te voren had ik wel al her en der geïnformeerd waar je zo aan moet denken als je een caravan gaat trekken. Wat mag de G6 trekken en heeft de verlaging invloed en zo. De G6 mag 1200kg trekken en de caravan is leeg net iets meer als 800kg en totaal met belading 1200kg. Dus da ken hè.
In die tijd wilt de oudste graag de P8 hebben als ze hoort dat we de P7 waarschijnlijk gaan verkopen en onze neus eens gaan opsteken naar een Yaris T-sport. Het is maar een droom hoor…..maar toch wilt dochterlief graag de P8 hebben. De gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Sneller als me lief is maar goed we leven maar één keer. De oudste neemt de P8 over. De P7 is inmiddels ook al verkocht en wij, wij hebben een Yaris T-sport gekocht bij de dealer in Helmond. Pracht ding. Ook nu weer geen 50.000km gelopen, eerste eigenaar…..holladijee.
Zo kochten we um. Helemaal standaard maar wat een bommetje hè. Heel leuk
Naar dit
Vind um nog steeds super gaaf.
Niet lang duurde het of dochter lief ging weer overstag. Tijdens één van de wintercheck dagen van Toyota lopen we in Landgraaf rond. Daar staat een zwarte Aygo sport in de showroom.