Duderstadt zomer editie 2018

Moderator: Pieten

Plaats reactie
Gebruikersavatar
jaapio
Zere vingers van het typen..
Berichten: 869
Lid geworden op: 26 apr 2013, 06:53

Duderstadt zomer editie 2018

Bericht door jaapio »

Da dan luikes, Duderstadt zomer editie 2018 is weer verleden tijd. Een hele special editie, een editie waarin ik veel geleerd heb, dus erg educatief en ook een mijlpaal voor ons. Een editie waarin ik creatief klok heb leren kijken, een telraam overbodig is geworden en, zeker niet onbelangrijk, dat er een moment was waarin ik gewenst had dat houtwormen net zoveel konden eten als Wildbunchers in korte tijd in Duderstadt.
Tevens was het ook een zeer verbazende editie. Een editie waarin niet alles leek zoals het in werkelijkheid bleek te zijn. Zeker als je de wet van Newton in je spiegel mag aanschouwen…
Maar ook een rookmaatje die ik moest gaan missen in de vroege ochtend uurtjes op het terras en door drie weigerende BMW cilinders van een geëmigreerde Maastrichtenaar er ook niet bij kon zijn. Er iemand een poging wilde wagen om met een Aygo de boel bij te houden omdat zijn
SW niet wilde starten ondanks de nieuwe lak, er enkel één achterbank bij is omdat zijn SW ….. ik zeg maar niks meer. Het hadden nu twee achterbanken moeten zijn….. en dat heeft weer niks met een bioscoop te maken ondanks het best wel op een heftige film lijkt…… een film van de the fast and the furious deel 28….waarin we regelrecht zelf in een scene terecht kwamen….kortom, genoeg gebeurd.

Ahum, het lijkt me beter als ik bij het begin ga beginnen want als ik bovenstaande zelf terug lees snap ik het ook niet meer.

Ik zeg….. Helleeeeuuuuuuuuuu boerende burgers en skileraren, Helleeeeuuuuu….

Duderstadt, zomer editie 2018.

Uiteraard zijn wij er weer bij. Een mijlpaal voor ons. Sinds wij ook behoren tot het kleine leger MR2 eigenaren vanaf mei 2013 hebben wij geen editie, Duderstadt editie, gemist. Nu vijf jaren op rij, waren wij in Duderstadt erbij. Elke keer voelt het weer als thuis komen. Je snapt wel dat we er elke keer naar uitkijken, dus ook deze reis. Het duurde en duurde, nachten lang liggen zweten, de tijd verstreek maar niet. Ja, zweten want de zomer van 2018 gaat de boeken in als “als kamelen zeweten in Nederland, dan is er wat aan de hand” en dat kan je wel zeggen als het ineens in de tuin boven de 40 graden is.
Maar zoals altijd, aan alles komt een eind, zo ook aan de voorafgaande aan het moment dat we kunnen zeggen “Duderstadt, here we come”.
Maar niet alleen de zwoele nachten, de dagelijkse bak eb braad momenten deden ons zweten. Nee nee……

Leuk een MR2 totdat er een lampje gaat branden. Nog enkele dagen te gaan en dan is er homeles.
Tijdens de Zeelandrit van TCN ging dat pokke lampie al eens branden. Motormanagement lampie.
We waren bij Robbie en Jacq en als iemand zo iets wel op de kast heeft liggen is het Robbie. Ja, je hebt een lambda sensor kaduuk, zeg Robbie. Maar, die heb ik hier wel liggen. Hoe leuk is dat dan haha…. Even later zit er een nieuwe lambdasensor is, lampje uit en wij blij.
Tijdens de Duderstadt paas edite nergens geen branden lampjes meer gehad echter wel een pakking van de uitlaat eruit geblazen. Tja niet zo gek als je een andere kat monteert waar een pakking bij zit van waaibomenhout. Oeeeffff….waaibomenhout, kom ik later op terug.
Anyway, met nog enkele dagen te gaan richting zomer editie Duderstadt gaan we de sportkat aanpassen zodat we niet nog eens een pakking eruit blazen. Nu zit er een conische pakking tussen zoals het hoort. Geweldig toch! Een dag of twee later, motormanagement lampje brand weer. Aaarrrgghhhhh wat nu weer?
Bank 1, sensor 2. De onderste is dat. Snel een nieuwe kunnen regelen en ook dat is dan weer op gelost, zou je denken. Mooi niet, lampje gaat steeds opnieuw branden. Uuuhhhh…. Dan nog snel nieuwe bougies erin, iridium gevalletjes….
Het liedje van herman van Veen schiet door mijn hoofd….. opzij opzij opzij, maak plaats maak plaats maak plaats, we hebben ongelooflijke haast…… met nog één dag te gaan heb ik nog wel wat te doen.
Woensdag, we hebben gedaan wat we kunnen. Lampje gaat steeds opnieuw branden. Robbie heeft een adapter die tussen de onderste sensor en uitlaat gezet moet worden om het probleem op te lossen. Hij neemt die mee.
Woensdag morgen rest ons alleen nog om de MR2 proper en rein te maken, poetsen dus. Na 6 uurtjes noeste arbeid is de MR2 ready to go.

Robbie en Jacq komen die woensdag avond naar ons toe, blijven hier snurken. Zo hebben ze de eerste 200km al gehad. Voor hen de eerste keer dat ze mee gaan naar Duderstadt. De bedoeling was om die avond nog die adapter te plaatsen maar aangezien het lampje niet meer gebrand heeft, wellicht door de nieuwe bougies, besloten we om de boel te laten zoals het is.
Robbie en Jacq hadden die woensdag gewoon nog gewerkt, dan nog een toertje Limbabwe als toetje.

Tjesus, moetje dit alles in je verslagje zetten zeg, ik hoor het je denken. Jaaaaaaaaaaaa anders wordt het verslag te kort….ggggrrrrrr…. whahahaha….. als je dat denkt dan stop hier maar met lezen maar dan mis je toch wel wat want het één heeft met het ander te maken. Ik zeg maar zo, koken zonder water noem je bakken en soep bak je niet. Huh???

Nu plakken wij altijd een dagje extra aan Duderstadt. De donderdag was dus onze vertrek dag. Als Robbie en Jacq tegen 23.00 uur bij ons zijn kletsen we nog wat en vertel ik hoe wij meestal de dag van vertrek hebben. Op tijd op, lekker ontbijten, boel inpakken en op tijd weg om files en ander gedoe te omzeilen. En dan wordt het toch een latertje door blablablabla en blabla ha ha.

Jaaaaaaaaaaaaaa….. nu begint het verhaal, het verslag der verslagen…..en verslagen waren we bijna…oja? Ja! Oh!

De planning was om tussen 7 en 7.30 uur te vertrekken. Zelf ben ik altijd wel op tijd uit de veren maar alsof de duivel er mee speelde, nu werd ik pas om 6.00 uur wakker. Niet veel later zitten we met ons vieren aan de koffie, thee, broodjes en ander maag vulsel. Met gevulde magen de MR2 inladen, boel afsluiten en of we go…… dan spreken we rond 7.30 uur.
Tomtom geeft aan dat we rond 12.00 uur in der heimat zijn. Zal wel rond een uurtje of 1 worden als we onderweg nog een stoppie maken.

Het is geweldig weer. Droog en de voorspellingen zijn wisselvallend. Wij doen iig het dakkie open. Robbie en Jacq laten het nog even dicht. Bertju heeft zich inmiddels ook genesteld als we de straat uit rijden.
Niet veel later draaien we de snelweg op in Heinsberg. Het gas kan er op. Een kleine 400km voor de boeg. En zoals we verwacht verloopt de rit voorspoedig. Wel valt me op dat er best veel baustelles zijn maar meer als dat de snelheid er wat uitgaat hebben we daar geen last van. En dan…..zal toch niet, ineens gaat het motormanagement lampje weer branden. GGGrrrrrr….. er zit niks anders op om even een “HI” momentje in te lassen. Parkeerplaats op, EFI zekering er even uit halen, blaas leeg maken, meteen maar een bakkie doen alhoewel we dat meestal doen bij “Am Biggenkopf”.
Wat later gaan we weer verder. De kilometertjes vliegen grommend onder ons door. Gewoon relaxed, geen extreme snelheden….. lekker op een Guus Meeuwis manier ….kedengkedeng…wooeehooeee…..
Op de tomtom zie ik de kilometers langzaam minder worden, nog 100km…. Nog 95km. Der Deutsche autobahn, jaja het mag daar maar het is toch wat te druk om de ZZW in de vliegmodus te zetten. Lekker met een gangetje van 120km/h….. op naar de linkerbaan. Beetje gasje bij naar 130 km/h om een kleine inhaal manoeuvre te maken . In de spiegel zie ik dat Robbie mee komt en rijd op gepaste afstand achter mij.
En dan….. ik zie de auto voor mij een heftige stuur beweging maken naar echts…… en wat zich dan afspeelt duurt aan tijd minder dan een mug die een scheet laat. Jawel, de scene uit the fast and the furious.
De auto voor me maakt een heftige stuurbeweging naar rechts. Raakt daarbij lichtelijk in een slingerslip maar kan zijn weg vervolgen. In een split second zie ik de reden waarom die man voor me die beweging maakt. Er ligt een doosje op de weg. Te laat om een uitwijk poging te maken. Niks doen en recht over die doos heen. WTF, het is geen door maar blok hout want we ervaren een hoop gedonder onder de MR2. Ik rijd meteen richting de vluchtstrook kijkend wat er achter mij aan het gebeuren is. Ik zie dan Robbie heftige stuur bewegingen maken. Zij raken een in een slip waarbij de Total breedte van de weg nodig is om de hun ZZW uit de vangrail te houden. Van links naar rechts waarbij elke keer de vangrail net niet geraakt wordt. Het achterop komend verkeer gaat volledig in de remmen. Als Robbie dan zijn ZZW, zowel links als rechts, tot twee keer toe uit de vangrail heeft weten te houden raakt de ZZW in een volledige spin waarbij op een haar na een busje wordt gemist.
Dit alles in een tijdsbestek waarin de voorheen besproken mug zijn kringspier aanspant, je pppfffttt hoort en de mug doet als er niks is gebeurd……

Tering Jantje, wat gaan we nu mee maken. Het was dus geen doos maar een blok hout en niet zo’n kleintje ook. Zeg maar voormaat schoenen doos waar schoenen maat stoomboor in gezeten hebben.
Als wij tot stilstand zijn gekomen heeft Robbie zijn ZZW inmiddels ook al op de vlucht strook staan. Als ik naar hun toe loop zie ik tot mijn verbazing ook al blauw zwaailicht op de plek des onheils. Tjeeeeee dat is snel, denk ik nog. Enkele seconden later zie ik die politie auto ons gewoon voorbij rijden. Die heeft dat blok hout van de weg geplukt en wij, wij staan er bij, beduusd, zo iets was “what the fuck is hier gebeurd”

Robbie en Jacqueline staan dan ook gelukkig ongedeerd naast hun auto. Yvonne kwam al met de gele hesjes en de gevaren driehoek aan lopen. Helderheid van geest zullen we maar zeggen.
Wat was dat dan, zegt Robbie. Het blok heeft de bumperlip geraakt en het linker voorwiel is er vol overheen gegaan. De velg is totaal naar de klote, bumperlip naar de klote. En wat nog meer misschien. Zoals de wet voorschrijft plaatsen we de gevaren drie hoeken, doen de gele hesjes aan en dan komt er ook politie. Drie man sterkt en wisten al van dat blok hout af.
Onze ZZW daarvan heeft de afdekkap achter een spagaat gemaakt en ligt er bijna helemaal af. Een agent loopt mee en wilt onze papieren zien etc etc. Na alle gegevens gegeven te hebben wordt ons gezegd dat we daar niet kunnen blijven staan. Met zwaailichten en al worden we begeleid naar de dichts bijzijnde parking. En de politie, byby, zwaai zwaai, die zijn weer pleite.
Jacqueline had de ANWB al gebeld. We verstaan u niet, kreeg ze te horen. Tjeeeeeeeeeee zeg….. we op de vluchtstrook logisch dat er herrie is. Met veel gedoe kreeg ze te horen dat ze maar moest afwachten wat de polizei ging doen en dan terug bellen.

Daar sta je dan op een parking ergens in verweggiestan. Jacq wilt weer bellen met de ANWB, telefoon bijna leeg. Ik ga bellen. Krijg je daat weer…toets 1 voor dit, toets 2 voor dat, toets 3 als je zus wilt (nee ik ben getrouwd) toets 4 als je zo wilt….man man wat een gedoe zeg. uiteindelijk krijg ik iemand er aan, een Yvonne, dus kan niet verkeerd gaan zou je denken.
Zij wilt weten wat er aan de hand is. Dus ik begin te vertellen wat er gebeurd is….. al snel krijg ik de indruk ik met iemand spreek van de jostiband die een annanas op haar hoofd heeft (zijnde een josti Hawaï) met van die flappen aan de zijkant en bij Hans Anders in de winkel staat voor een gehoor apparaat. Man man man….die luisterde helemaal niet. Ik vertel wat er is gebeurd, zeg ook dat we onder politie begeleiding naar een parking zijn gereden, zij…. U kunt niet meer rijden? Huh ik zeg net toch dat we naar een parking zijn gereden! Wat is het probleem dan vraagt ze. Dat heb ik net toch uit gelegd….aaaaarrrrrrggggggggghhhhhhhhh…. na een half uur begreep ze dus dat de auto is geraakt door een blok hout, we niet kunnen zien of er cruciale delen zijn geraakt aan de onder kant en het niet verantwoordelijk is om zo zonder het bekeken is verder te rijden. Zucht…..
Dan zeg ik dat de auto van Robbie en Jacq niet verder kunnen rijden, ze een wieldop nodig hebben…. Ze moesten zelf bellen want daar kon ze, nu ze mij aan de lijn heeft niks aan doen.
Dan vraagt ze waar wij staan. Tja, weet ik veel, op de grond wellicht. Was wel een beetje klaar met dat wicht zeg en de hitte, het was bloedje heet, hielp ook niet echt. Ja waar staan we, vlak bij de snelweg, ik noemde wat plaatsen op een bord waaronder ook het plaatsje Baunsberg, Jacqueline vond met de resterende accu spanning van haar telefoon dat we op de Joggerparkplatz staan. Dan denk je, lang leve google toch. Ook dat heeft een twintigtal minuten geduurd eer ze dat gevonden heeft. Ik heb net zelf even geprobeerd, joggerparkplatz baunsberg en binnen de minuut had ik die parkplatz gevonden. Wat een idiote daar bij de anwb zeg.
Eindelijk wist ze waren we stonden en wat er gebeuren moest. Ze zegt dat er binnen een uur, anderhalf uur, de ADAC er zal zijn, we ook een sms krijgen als ze er bijna zijn. Nou mooi…. hèhè.
In de tussentijd was de telefoon van Jacqueline al wat opgeladen zodat ook zij weer naar de ANWB kon bellen.
Dat telefoontje werd wellicht nog idioter. Ze had immer als gebeld, haar gegevens door gegeven en nu kon ze tot drie keer het hele verhaal opnieuw vertellen. Waarbij ook duidelijk werd gezegd dat het enige wat moest gebeuren dat er een wiel gewisseld moest worden, het ene wiel er af, thuiskomertje erop. Er voor ons al een ADAC zou komen….. dit drong schijnbaar niet tot haar door op de een of andere manier, om gek van te worden.

Al met al gutste ons het zweet uit alle gaten. Kroepoekje had gelukkig wat flesjes water in de vriezer gehad dus we hadden wat te drinken. Leuke bijkomstigheid is dat de wespen ons om de oren vlogen, ook dat nog. En dan komt er een zwarte auto de parking op rijden. Er stapt een sjiek geklede man uit en komt direct op ons af lopen. Op zich al vreemd als de man vraagt of we hulp nodig hebben. Huh?? Nee hoor, ADAC is onder weg. Of we wellicht wat te drinken willen. Ook dat is niet nodig aangezien we drinken bij ons hebben maar we vinden het een geweldig gebaar. Pas later besefte we dat dit best eens de man kon zijn die voor me reed op de snelweg en dat blok hout had ontweken…..

Terwijl we aan het wachten waren op de ADAC bekeken we de schades. Tjeemineee…. Linker wiel van Robbie was helemaal aan gort. Dat is echt een heftige klap geweest. Bumperlip ook aan gort, bumper is wat uit het verband……
En dan komt de gele bus (geen subaru) van de ADAC. Vriendelijke monteur vraagt wat loos is. Ik leg het verhaal uit en dat het onverantwoord is om verder te rijden voordat de onderkant van onze zzw geïnspecteerd is. Dat vond hij begrijpelijk. De vraag is of ik de zzw in de schaduw wil zetten, wat ik dan ook doe. Hij krikt de auto hoog op, gaat eronder liggen en zegt dat ik verder kan rijden.
Dan gaat zijn blik naar de zzw van Robbie en Jacq. Robbie vraagt of hij een dop 19 heeft want dat is het enige. De monteur krikt de auto op nadat hij de wielbouten heeft los gedraaid. Niet veel later zit de thuiskomer erop.
Dan wilt hij mijn gegevens hebben. Terwijl hij zo bezig is zeg ik hem dat een collega ook onderweg is om dat wiel te vervangen. Hij kijkt me aan alsof hij het hoort donderen op de Noordpool. Tja kon niet anders werd ons gezegd. Snel geeft hij die info door voordat er nog een ADAC busje op de parking komt, belachelijk zegt hij nog.

Maar goed, hoe nu verder. Naar het hotel is nog een kleine 90 kilometer. We besluiten opzoek te gaan naar een bandenzaak in de hoop een vergelijkbare velg te kopen. In Kassel vinden we dan al snel een bandenshop. We zien dat er druk gewerkt wordt om banden te wisslen, te monteren etc etc.
Ik weet het niet hoor maar je zou haast denken dat er een oordoppenstorm over Europa is geblazen. Zijn die nu overal oost Indisch doof of is er een geboortegolf geweest van hersenloze garnalen 20 a 30 jaar geleden?
We leggen uit dat we een wiel zoeken voor de ZZW. Een 17 inch wiel, 7J, ET35 of een wiel wat dicht daarbij in de buurt komt. Niet zo lastig toch? Wat denk je, de dame vraagt om de auto papieren? Huh…. Heb je niet nodig want we zoeken…etc etc… ooohhhh oke zegt ze dan, haben sie den papieren. Najah zeg daar krijg je toch spontaan de racekak van of niet dan. Ze krijgt de papieren en dan….. wij hebben geen wielen hier zegt ze…… en ze liggen in de etalage???? Snap jij het nog?

Dan maar de volgende bandenwielshop. Niet veel verder vinden we er ene. Zelfde vraag en de beste man loopt mee naar buiten om te kijken. Al vrij snel zegt hij dat hij geen wielen heeft voor een ZZW. Huh?? Een 17 inch heb je toch wel? Ja maar niet voor een ZZW en een ander verkooop ik je niet want dat mag hier in Duitsland niet, die horen daar niet op. Zou ik je 1 verkopen en er gebeurd wat staan ze hier op de stoep. Iets met TÜV…… gggrrrrrr.

De tijd verstrijkt me rassé schreden, de zin bij Robbie en Jacqueline is inmiddels gedaald tot nul.
Rest ons nog, de Toyota dealer. Ook die is in de buurt, daar het zelfde verhaal. In eerste instantie konden zo ons ook niet helpen. Dan stelde we de vraag of ze een vergelijkbaar wiel hebben met band die in de buurt komt van de maat die er nu op zit. Uiteindelijk hebben ze een stalen velg met een winterband die qua omvang bijna het zelfde is. Voor een €25.- mogen we die hebben en de beste man helpt ook mee met omleggen.
Zucht…… we kunnen verder. Of……….

De zin is helemaal weg bij Robbie en Jacqueline, totaal verdwenen, ze willen naar huis ondanks het een 88km is tot het hotel. Hoe jammer is dat dan toch hè, en dat allemaal door een blok hout.
We hebben nog geprobeerd om ze op andere gedachten te brengen maar helaas. Is ook echt wel te begrijpen na al die ellende.
Vermoeid roken we nog een pafke en donkere wolken komen op ons af. Uiteindelijk nemen bedroefd afscheid, Robbie en Jacqueline gaan naar huis, richting de donkere wolken. Ze doen hun dakje dicht, wij laten het open want wij gaan de wolken vooruit.
Gekscherend zeg ik nog, nou tot morgen dan want je hebt een heel arsenaal aan MR2’s hahaha……

En dan nu echt op naar Zur Erholung, 88km te gaan. We draaien de parkeerplaats van de Toyota dealer af en bij de eerste stoplicht moeten we stoppen, het staat op rood. En dan……plens, druppels zo groot als garanalen hersens….aaaaaaahhhhhh daar zijn die hersens gebleven…. Snel het dak dicht……… ppppppffffff ook dat nog. Erg warm, water is sauna. Getver.

Tjongejongejonge, nog een minuut in Duderstadt geweest en al zoveel mee gemaakt dat je de Winkler encyclopedie ermee in de zeik kan zetten. Arme Robbie en Jacqueline, zo op verheugd, voor de eerste keer mee naar Duderstadt en dan dit.

Relaxed rijden wij verder. Onderweg hebben Yvonne ik het er over dat het best bizar is wat er voorafgaande aan de zomer editie allemaal gebeurd is.
Jeroen en Sandra die niet kunnen gaan omdat hun GT4 niet klaar is. Robke Z4 die niet kan gaan omdat zijn BMWZ4 nog maar drie werkende cilinders heeft. Jelmer zijn SW30 die nog steeds niet klaar is. Henk zijn SW20 die op D-day niet wilt starten en nood gedwongen in een Aygo moet gaan. Wij zelf die een hoop gedoe hebben gehad met lambdasensors, brandende motor managementlampjes…pppfffff…. Voortekenen wellicht?
Of het nog niet genoeg is geweest. Een houtblok herhaling? Op de binnenwegen van Duitsland mag je 100km/h rijden. Nu reden we dat gelukkig niet en reden we derhalve in de relaxe mode. Wederom uit het niet zie ikd e auto voor me een heftige stuurbeweging maken. De reden? Er lag midden op de weg een bezem. Het moet niet gekker worden zeg.

En dan, zu hause, endlich. Veel later als in de planning lag maar we zijn er. We draaien de parkeerplaats op en wil achteruit inparkeren. Ik kijk naar het terras en wat denk je….. mijn ogen liggen op de grond. Ik zie Mirjam, ik zie Ingrid, ik zie Hans ik zie Jeroen, ik zie Sa…. Ik zie Jeroen??? Huh…. Ik stap uit, raap mijn ogen van de grond, stop ze terug op de plek waar ze horen te zitten en kijk nog eens goed, Jeroen? Sandra? Da ken nie….maar ze benne er wel. Hoe leuk is dat dan….geweldig.
Jaja en maar lachen allemaal daar hahaha…. Tjeeee…. Hoe kan dat dan? Op de valreep een Alfa gekocht en toch maar gekomen zo weet Jeroen me te vertellen. Schitterend.
Uiteraard doen wij ons verhaal ook….houtblok en co…pppfffff. En ook dat ik wel wat merk aan onze ZZW. Wat? Geen idee maar vind de wegligging niet meer wat het is geweest.
Maar zo blij dat we er zijn zeg….. jubileum voor ons, voor het 5de jaar, 10x op een rij. Kan je voorstellen dat het als thuiskomen voelt.
En dan is er koffie en we brengen ons in de blablabla modus. Weldra is het weer lachen, gieren en brullen. Totdat…jawel er kan nog meer bij. Ik wil foto’s laten zien van ons fast and Furious momentje. Wat hebben we dan nodig, een bril en telefoon. Ik doe het doosje van de bril open ligt er een glas uit. Gloeinde zeg. hoe is het mogelijk. Schroefje is zo klein dat vind je nooit meer. Maar gelukkig heeft Yvonne ook een bril.
Tussendoor app ik Jacqueline even of de reis voorspoedig verloopt. Ze hebben er al 200km naar ons op zitten, 300km naar Duderstadt en dan terug naar huis zeg maar 550km. Zit je al bijna aan de 1000km en nog geen Duderstadt gezien.
Reis gaat wonderbaarlijk goed met één winterband maar overal files. Gekscherend zeg ik nog “dan zien we jullie morgen toch” alhoewel ik volkomen kan begrijpen dat de zin totaal verdwenen is. Tot mijn verbazing vraagt Jacq of er dan nog wel een kamer vrij is. Nou dat gaan we even vragen aan moeder Zur Erholung. Ik kan dan meteen de kamer sleutel vragen. Jammer genoeg geen balkon. Jammer want als je een pafke roken wilt is een balkon wel handig. Gelukkig is een dan later wel een kamer vrij met balkon en is het geen probleem om te ruilen. Ook voor Robbie en Jacq is een kamer beschikbaar maar dan moet ik het wel smorgens laten weten. Dat geef ik dan weer door aan Robbie en Jacq….immers er was in principe al een kamer voor hen.

Veel tijd om die donderdag nog wat te doen is er niet meer. Het is al bijna etenstijd. Het is er ook verschrikkelijk warm zeg. was het bij ons thuis eindelijk wat koeler is het
Duderstadt een bak oven. Ondanks dat is het echt gezellig op het terras….. maar dan, het betrekt zich, er komt een flinke woei aan. Beter is om naar binnen te verkassen maar dan begint het zo hard te waaien dat de nieuwe parasols dreigen weg te vliegen. In allerijl worden stoelen aan de kant geschoven, kussens opgeruimd en de parasols moeten worden in geklapt. Uiteraard helpen we met deze spoed opdracht even mee….
Eenmaal binnen kunnen we gaan eten. De schnitzels en curryworsten vliegen je om de oren. En dat alles van Zur Erholung kwaliteit verzorgd uitermate vriendelijk personeel.

De storm was van korte duur en na het eten konden we weer het terras op…maar oh oh wat was het warm zeg.
Yvonne gaat zich douchen, ik geniet van een lekker koud biertje en klets wat raak. Echt top.
Toch zit het me dwars van mijn bril. Als laatste heb ik die in de auto gebruikt. Met een lamp gaan we zoeken in de auto. Niks, noppes, nada. Toch maar eens in het brillendoosje kijken en jaaaaaaaaaaa….in het poetsdoekje ligt het minuscuul schroefje. Aan de dames van het hotel vraag ik of ze misschien zo’n klein schroevendraaiertje hebben. Ze zoeken overal maar helaas. Dan zegt één der dames, “sie wollen ein extra kopfkissen”…. Dat ze dat onthouden hebben hè….
Mooi, morgen een brillenzaak zoeken dan maar.
Moe van de dag duik ik ook even de douche in…..we hebben wel wat slaap verdiend.
Jacq heb ik ingelicht dat mochten ze besluiten morgen alsnog af te reizen er een kamer beschikbaar is maar we het dan wel smorgens al moeten weten.
Wat later hoor ik dat ze goed thuis zxijn aangekomen….gelukkig maar. Vroeg naar bed, vroeg er uit, inpakken en hier naar toe komen, zeg ik wederom gekscherend hahaha….

Zucht, dat was de lange lange donderdag met heel veel indrukken….. en voor ik het weet val ik in slaap, zonder toeter en das nie goe.

Geen toeter wilt zoveel zeggen als geen goede slaap. Tja dat merk je dan wat later op de dag wel.
Als eerste een heerlijk ontbijtje. Altijd weer heerlijk. Hoe leuk is dat dan, ook Jeroen is weer vroeg uit de veren. Ook Kim en consorten zijn ontwaakt, Mirjam en Chris idem. Weldra is het weer een gezellige boel.
Om toch er zeker van te zijn dat er niks aan onze zzw is krikken we die even op. Enkele deskundige ogen werpen een blik onder de auto maar er zo in eerste instantie niks te zien.
Dan krijg ik een app van Jacqueline, ze hebben besloten alsnog af te reizen en wel met de SW20 beams voorzienend. Yyyeeeaaahhhh hoe gaaf is dat dan. Ik ga dat meteen doorgeven en het is geen probleem. Ook niet dat wij verhuizen naar een balkon kamer. Mooi geregeld zo. Ook dat is Zur Erholung.
Yvonne en ik zijn erg blij dat Robbie en Jacqueline alsnog afreizen. Kan hen mededelen dat de kamer geregeld is. Joepie.
Ieder gaat zijn ding doen. Yvonne en ik gaan op zoek naar een brillenzaak, wil toch graag mijn eigen verrekijker op hebben.
Het weer is prima, niet meer zo warm maar wel droog. Na wat rond gereden te hebben vinden we dan in Duderstadt een brillenzaak. Op de vraag of ze dat schroefje vast willen zetten was dat geen probleem. Een dame neemt de bril mee naar achter, maar tjonge wat duurt dat lang zeg. Yvonne raakt lichtelijk in paniek want ik had de auto op een plek gezet wat niet mag. Na een tijdje komt de dame terug, poets de glazen nog wat op zegt dan dat de bril best nogw at langer in een schoonmaak geval had mogen zitten. Ohw…. Ze hebben mijnbril meteen gereinigd ook nog. Op de vraag wat ik hen schuldig ben hoor ik. Ist service. Moooooooooooiiiiiiiii en ik zie weer alles. Hahaha… doosje, waar is het doosje. Och dat ligt nog achter. Als de dame het poetsdoekje ziet krijg ik een nieuwe, ook dat nog. Ook service…. We gaan dan nog een rondje rijden in het mooie Harz gebied en dan terug naar het hotel.

Nu is het wachten op de rest van het geweld. Wat staat ons nog meer te wachten vandaag?
Het weer is geweldig mooi. We belanden op het terras en het is tijd voor een bakkie, middag lunch, kortom tijd om wat te bunkeren. Zelf voorzie ik mij van käsetorte of zo iets. Taart van kaas of is het de taart van kees hahaha geen idee. Ook delen van Jostiband worden besteld…. Tosti Hawai en we zitten in Duderstadt, mot niet gekker worden. Kon het uiteindelijk niet laten als de tosti’s arriveren.
Wat is een mongool met een ananas op zijn kop? Nou? En? Een Josti Hawai…..blijft grappig hahaha.

De eerste druppelen binnen. We horen het geluid van een 3 cilinder Aygo waarvan de lagers eruit liggen. Wat een bagger geluid. Pruttelend met een hoop gerakketak wordt het geluid luider en luider. Wie zou dat nu zijn?
Dan zien we een BMW de parking op rijden….. oooooooohhhhhhh het is RobkeZ4 die niet zou komen omdat drie cilinders het niet meer zouden doen. Wat een bikkel om toch af te reizen met drie werkende cilinders hahahaha.
En dan de sound van een wel werkende 6 cilinder. Volkmar en Andrea sind zuhause…. Vette 8 cilinder Jaguar van Martin, het welbekende Supra geluid van Richard en nog een Mercedes 8 cilinder, van René (ken hem niet) Alfa blijkt dan ook vertegenwoordigd te zijn hahaha….En zo gaat en met en met verder en wordt het drukker en drukker en weldra is de rust gedaan.
En dan eindelijk horen we ook het gebrul van een beams SW20. Ook Robbie en Jacqueline zijn alsnog van de partij. Die hebben in twee dagen al heel wat kilometertjes afgelegd hoor…. Zeeland-Brunssum-Kassel-Zeeland-Duderstadt…. Maar ze zijn er…joepieeeeeeee….

De rust is gedaan. Het geweld is binnen….. de parkeerplaatsen staan vol. Brochthausen staat weer bol van de brullende motoren en deze reis zelfs de geur van een Italiaanse dieselpruttelaar hahaha
Genieten van een biertje doen we ons “fast and furious” verhaal.
Etenstijd, het moment waar altijd op gewacht wordt. Ook nu weer en zoals altijd zeer zeer goed verzorgt.
Na het eten zijn er die blijven op het terras hangen, er zijn er die gaan tanken, er zijn die gaan scheuren, er zijn er die gaan …..etc etc.
Terrasje is vol, gezelligheid ten troef, biertjes smaken voortreffelijk en de buikspieren worden duchtig aangesproken. Vooral wanneer Stephan bij ons aanschuift. Wat die zich er allemaal uitkraamt wwhahahaha…. Een aapje in een tram… snap jij het? Wij ook niet…. En dan zijn rij eigenschappen…. Ik heb dubbel gelegen als hij verteld “ik sloot aan bij het treintje en na twee bochten was ik ze al kwijt. Later kwam ik ze tegen en kon als derde aansluiten. Erik voorop, daarachter nog twee en dan ik” als derde Stephan? Jaja….. dus Erik voorop, daarachter nog twee en toen kwam jij en je reed als derde? Ja, zegt Stephan….. ik kwam niet meer bij van het lachen. En als dan iemand vraagt hoe laat het is is het helemaal gieren en brullen. “het is 1 uur over half 1” zegt Stephan. Één uur over half één???? Wwhahahahaha geweldig. Het was een top avond…..tjonge jonge….

Dan is het toch wel tijd om te gaan slapen hoor.

Wederom toeterloos in slaap gevallen en dan ben je helemaal vroeg wakker. Op zich geen straf met een mooi uitzicht en een bakkie pleur. Dan lekker douchen in fluister modus want Kroepie slaapt nog. Bertju blijft alles vanuit zijn mandje bekijken. Fris en fruitig ga ik Bertju uitlaten. Henk is ook al wakker. Ondanks dat hij toch aanwezig is in Duderstadt met zijn Aygo is hij toch wat treurig. Wat is er met je MR2, vraag ik hem. Hij wilde niet starten. Tjongejonge, nieuwe motor en dan niks meer doen, wat is er mee aan de hand dan. Dat kon hij me niet vertellen maar hij was er best rauwig om want het heeft bakken met geld gekost.
Langzaam ontwaakt de Wild Bunch. Niet veel later is ook mijn niet meer rokende rookmaatje beneden en wat later ook Erik. En dan ook Robbie en Jacqueline……Zoals altijd dezelfde die vroeg beneden zijn wachtend op het ontbijt.
Yesssssssss aanvallen rond het klokje van 7.00 uur. Elke keer weer is het meer dan luxe. Keus genoeg, eten zoveel als je wilt….. en Erik is ondanks zijn ochtendhumeur weer vrolijk na het eten van de gehaktballetjes hahahaha.
De avond rit heeft schijnbaar ook weer wat spannende monetjes mogen beleven. Zo verteld Robke dat ze onderweg, in het donker, een boom tegen kwamen die dwars over de weg lag. Op het laatste moment hebben ze die boom kunnen ontwijken. Is ook wat met Robke, hij wilt altijd meer, altijd beter. In plaats van 4 cilinders wilt hij 6 cilinders….en dan doen het er drie niet. Komen wij een blok hout tegen wilt hij weer een hele boom tegen komen….of had hij dat toch liever niet gewild hahaha

De zomer editie bestaat meestal uit een toertochtje op de zaterdag ochtend en in de middag is het een treffen bij het gemeentehuis in Duderstadt. Helaas zou het dit jaar anders gaan lopen. Normaal gesproken is de zomereditie eind juli en nu begin augustus. Jammer genoeg was het plein nu bezet door een paar lolbroeken. Iets met 250 clowns.

Na het ontbijt zitten we wat na te buiken op het terras. Droopie (Stephan den Belg) neemt vakkundig het woord. Hij verteld dat de lolbroeken het plein in beslag hebben genomen en dat deze reis de planning wat anders ligt. Voor de scheurneuzen is er een snelle rit, voor hen die het wat rustiger aan willen doen is er de tuftuf rit. Ik vraag aan Kroepie wat ze wilt….. fast or slow? Doe maar slow, zegt ze.
Mooi, gaan we eerste even tanken in Duderstadt. Als we terug zijn staan de meesten alklaar voor vertrek. Droopie neemt het voortouw….. laddys and gentlemen, start your engines en heel Brochthausen is wakker. Helemaal als Robbie zijn beams laat brullen hahahaha…..

Droopie neemt het voortouw voor de tuftuf rit. Yesssssss of we go…..
Is toch een aardig groepje hoor maar Droopie houd alles goed in de gaten. Ja is iedereen er…..nou gas erop dan maar en weldra rijden we al 45km/h….. sjalalala twiedelitie heb zin in sisi….gassiemeine…. das echt ene tuftuf……
Niet veel later draaien we al een parking op. Blauwe see im wald….. mooi natuurverschijnsel wat ik al eens heb mogen aanschouwen met Frans en Gerdi.
Dan gaan we weer verder met een snelheid waarbij je het gras kan zien groeien hahahah…van de andere kant, zo zie je wel wat onderweg. Stephan is wat aan het spelen met regelbrare kringspier…uuu uitlaat. Heeft er een klepje in om het harder te laten klinken als hij daar zin in heeft. Tijdens eens topje hoorde we hem klagen dat hij last had van zijn prostaat door het gestuiter van zijn ZZW wwhahaha leuk he zo’n schroefsetje.
Nu had ik er voor gezorgd dat ik niet achter Robbie zou rijden want die sound is even leuk om te horen maar als hij zijn klep open trekt rammelen niet alleen de trommelvliezen hahaha…..

Next stop….ergens hoor in de bergen. Drukte van jewelste daar. Veel motorrijders ook. Daar gaan we een hapje eten…..heel lekker maar wel aan de prijs maar boeieeeeeee…..als je maar fun hebt.
Het Harz gebied is mooi en we kunnen volop genieten daarvan als het langzaam weer richting hotel gaat. En dan…. De wet van Newton…. Iets met massa en beweging. Op het moment dat het ietsje vlotter gaat zie ik dat de weg naar rechts afbuigt. Van de tweede auto voor me zie ik nog net een remlicht oplichten. Betekend zoveel dat er iets is waardoor remmen benodigd is, toch. Ik ga van het gas af en als de auto voor me ook afremt zat ik met mijn gedachten goed. Uit het niets hoor ik hoop banden gepiep en kijk in de spiegel…… nog net zie ik Jelmer met vier blokkerende wielen door mijn spiegel flitsen hahahahahaha…. Bijna gevalletje…oeps…hab es niet gesehen…maar ook nu niet getreurd, er is niks gebeurd. Uiteraard wel weer wat te vertellen he.
Wat ik ook in de spiegel zag is dat Robbie zich af en toe wat liet afzakken om vervolgens de beams de sporen te geven….hihihi….. vvrrroooeeeaaaammmmm….. als hij dat deed kreeg ik app vanuit Brunssum of wat rustiger kon hihi…..
En dan komen we op een punt wat ik herken en wetende dat het laatste stuk een heel mooi stuk is om de wegligging eens goed uit te testen….. maar maar…. Wie rijd er voor me? Herr stoiterballll mit sein blerende auspoiffff oftewel, Stephan. Daar moet ik voor zien te komen wil ik even genieten van achtbaan voelende momentjes…. Mmmm…. Achter Stephan rijd de CLK550, achter mij Robbie.
Dan komen we op een punt waar de stoet links af slaat maar ik weet dat als ik even rechtdoor schiet ik wat af snijd en zo voor Stephan kan komen. Hopelijk red Robbie dat ook.
Yessssssssss gelukt, kom net voor Stephan uit en achter Hans en Ingrid.
Dan laat ik me wat afzakken…. Echt tuftuf momentje…. Hans en alles wat er voor rijd is al uit het zicht verdwenen…… 10-9-8-7-6…..3-2-1-0 pppffiiieoooeeee katapult en weg is ik. Na de eerste achtbaan bocht is Stephan niet meer te zien. Bertju houd zich vakkundig tegen in de bochten en Yvonne hoor ik whhoohohooo roepen. Al snel doemt de gele zzw van Hans voor me op en weldra kan ik in de ankers….wat een geweldig gevoel is dat toch….. nog een keer. Even beland ik in niemandsland, niks achter me, niks voor me. Dan zie ik Stephan weer opdoemen in zijn zwarte buikschuiver. En net als hij weer achter me zit geef ik Red Bully weer de sporen….vvrrooeeeaaammmmm…. op naar Hans….
Heerlijk die bochten daar….. geniet momentje.

Eenmaal weer bij hotel vraag ik aan Stephan een beetje gekscherend….waar bleef je nou met je mooie schroefset….ja uuuhhh die moet nog afgesteld worden …. Hoe is het me je prostaat, stuitert die nog…. Gek word ik ervan zegt Stephan.
Was een mooi toer en de gezelligheid troef. Geweldig.

Na een paar pintjes klinkt de bel, voedertijd. Als een kudde koeien gaat de groep naar binnen om de bordjes te vullen met wederom al het lekkers wat Zu Erholung te bieden heeft. Het weer is nog zo mooi dat de bordjes van enkele mee naar buiten gaan hoor….

Ook de avond is weer top. Zelf ben ik best moe en besluit toch om op tijd te gaan slapen. De dag van morgen staat voor de deur en het is weer een flinke trip.
Ook Robbie en Jacqueline denken daar het zelfde over…… goodnight all en we gaan naar boven.
Op het balkon roken we nog een pafke. De vraag is hoe wij dat altijd doen.
Lekke rop tijd op, douchje nemen, spullen inpakken, voor het ontbijt alles inladen en na het ontbijt pleite. Normaal gesproken kan je lekker door rijden en geen files, althans dat ik hebben we maar één keer gemaakt op de terugreis.

Sleepwell….bis morgen.

As always, heeft niks met maandverband te maken voor de slimmerikken, Jaapio is vroeg wakker.
Eerst een bakkie maken, longtorpedo erbij en het balkon op. Bbrrrr…tis fris. Eenmaal goed wakker stilletjes de douche in. Bertju denkt duuhhh te vroeg. Het enige wat beweegt zijn z’n ogen die me volgen. Yvonne ligt nog in dromenland. Zodra ik mijn schoenen aan trekt springt meneer uit zijn mand. Ik ga Bertju even uitlaten.
Zur Erholung ligt nog in diepe rust. Enige wat je soms hoort is de kerkklok.
Eenmaal weer terug op de hotelkamer is ook Yvonne wakker, gedoucht en pakt haar spullen in. Ook Robbie en Jacqueline staan op het balkon. Bakkie pleur? Ja lekker. Dat doen we dan ook.
En dan gaan we gepakt en gezakt naar beneden. Laden alles in de auto, je hoeft het al maar gedaan te hebben he. Kamer sleutel ingeleverd…. Wachten tot het 7.00 uur is. Dat duurt niet lang en we kunnen voor de zoveelste keer aanvallen. En ook nu weer met het geijkte groepje vroege vogels.

Half uurtje later is het tijd om te vertrekken. Yvonne heeft de rekening inmiddels al betaald dan.

7.30 uur ongeveer is het gedaan met de rust. Al helemaal als Robbie de beams vehicle wakker schud.
Tot volgens jaar Zu Erholung byby
Bedaard en rustig zien we in de spiegel het hotel kleiner worden. Motor is nog koud dus we doen het rustig aan. Ook dat stukje naar Duderstadt is altijd wel leuk eigenlijk maar te gek ga ik het niet doen.
Alsof de duvel ermee spreekt, bochtje links, bochtje rechts en dan, ja wel hoor, Bambi is ook net wakker…een hert over de weg. Zo spannend was het niet maar wel leuk om te zien.

Na een stuk binnendoor met zeer weinig verkeer gereden te hebben draaien we de snelweg op. Nu is het kedengedeng….. maar wel aan de snelheid houden van 120km/h want dat stuk mag je niet harder. Niet druk, geen toestanden, ja gaat lekker. En absoluut geen HWtjes hoor….bbbrrr…
Lekker met dakkie open, wind in de borstharen, op me kop zit te weinig verloopt de reis voorspoedig tot er een weg afgesloten is die wij moeten volgen. Het is me even niet duidelijk hoe nu verder te gaan en dan toch maar even stoppen. Ik had een afslag eerder moeten nemen volgens de navigatie van Jacqueline…. Oohhh ja weet ik veel. Er moest ook nog getankt worden. Hoppa verder en bij de het eerst volgende tankstation er weer af.

We vervolgens onze weg weer. En dan mogen we wat harder gaan rijden. Dat mag auf der Deutsche autobahn. Nog altijd is het niet druk qua verkeer. En dan hoor ik gebrul, Robbie komt voorbij. Hij geeft de beams de sporen. Wat een geluid in standje plankgas, althans bijna dan. Vvrrrooeeeaaammmmm en Robbie loopt wat uit maar het geluid verstomd niet hoor. Af en toe een knal erbij, schitterend. Dan zien we dat er iets niet helemaal jofel zit onder de beams. Inhalen daat dan niet, ZZW heeft wat paardekrachtjes minder maar uiteindelijk halen we ze weer in en ik ga bij de eerste beste afslag er af. Er hangt wat niet goed hoor Robbie, zeg ik. En jawel. Een afdekplaat is los gekomen en schrapte over de grond. Die heeft Robbie helemaal los gehaald.
Op die plek nemen we dan ook afscheid van Robbie en Jacqueline want niet heel veel verder nemen zij een andere afslag richting Venlo.
Nou het was voor hen een hele spannende eerste Duderstadt ervaring mag je wel zeggen.

Het is voor ons nog een 120km eer we thuis zijn dan. Het laatste stuk rijden we nog gezamenlijk op en scheiden onze wegen. Tuuuuutttttt tuuutttuuuttt….

De laatste 120km verloopt soepel. Af en toe mach1 aan getikt maar geen noemenswaardige gebeurtenissen verder.

Ja hoor we ruiken de stal en ietwat vermoeid rijden we de straat in. Maar goed, als een geoliede machine laden we de boel uit,MR2 naar binnen en klaar……. Zucht.

We kunnen weer terug kijken op een zeergeslaagd weekend, leuke mensen volop gezelligheid, erg veel gelachen en super tof dat ondanks de fast and fuious momentjes Robbie en Jacqueline alsnog afgereisd zijn naar Duderstadt, de bikkels.

En dan beld me kameraad. Heeeee leuk gehad, etc etc…wat doen jullie met eten? Ergens wat eten of…. Ahum Yvonne heeft een kiesje gebroken. Thai halen? Ja is goed. Blijkt de thai dicht te zijn.
Dan naar de Griek of….hij wist een leuk restaurantje in Berg en Terblijt. Als ze soep hebben is het goed zegt Yvonne, en ze hebben soep. Hoppa MR2 weer in en naar m’n vriend toe. Vriendin en dochter ook mee in hun Twingo hahahaha….. wij volgten.
Nahja, je gelooft het niet. Rijden we Berg en Terblijt in staat daar van alles, tenten, erg veel mensen, straten af gesloten, hoop herrie van muziek, kortom er is daar een evenement gaande. We vinden een plekje om te parkeren. Die van ons staat en als Luck zijn Twingo wilt in parkeren staat er aan de rechterkant ineens een fietser, uit het niets. Luck raakt die fietser net met de rechter voorkant, sjeise. Gelukkig niks ernstigs aan de hand dan alleen dat die man begint te schreeuwen, je moet uitkijken. Tja lijkt me logisch toch.
Het restaurant zit vol, heel vol. Het is wachten tot er en plekje vrij is. Dan is er een plekje vrij en net als wij bij die tafel aankomen springt er nijlpaard voor met twee glazen wijn in haar hand, plof, ik zit en verroer me niet. Luck vraagt nog of ze dit normaal vind. Enige wat ze eruit brabbelt is, ik zat ook te wachten. Ieder op z’n beurt toch maar geen reactie meer.
Nou dit gaat dan lekker allemaal hahahaha…. Uiteindelijk bemachtigen we ook een plekje. Drinken besteld en….het houd niet op…. Dochter stoot een glas cola om….ooohhh sjeise, serveerster in de stress Luck wilt dienblad aanpakken, hoppa nog twee glazen om wwhahahahaha hoe is het mogelijk.

Eindelijk wordt het wat rustiger, iets minder herrie etc etc. en dan komt ook het eten. Lekker sateetje met paptaten…pintje erbij.


Leuke afsluiting van een mooi weekend alsnog.

Ik had nog veel meer kunnen vertellen maar……. sorry

::)
Gebruikersavatar
De achterbank
Ik lul al aardig mee !
Berichten: 162
Lid geworden op: 11 okt 2008, 18:01

Re: Duderstadt zomer editie 2018

Bericht door De achterbank »

Lekker kort weer :blaat:


:applaus-smiley: :dux-blij_thumb-up:
Gebruikersavatar
erikmr
Berichten: 4424
Lid geworden op: 21 dec 2006, 23:16
Type MR2: AW11
Contacteer:

Re: Duderstadt zomer editie 2018

Bericht door erikmr »

8) top verslag ;D ;D ;D
Gebruikersavatar
jaapio
Zere vingers van het typen..
Berichten: 869
Lid geworden op: 26 apr 2013, 06:53

Re: Duderstadt zomer editie 2018

Bericht door jaapio »

Hier dan enkele foto's van het hele gebeuren in Duderstadt :adhd:

Taatuuuuuu
Afbeelding

Kapoet....zou den Duitser zeggen. Inmiddels al een nieuwe alleenn og ophalen.
Afbeelding

Iets minder fortuinlijk :(
Afbeelding

Snik.... ikheb gehoord, nieuwe is onderweg :)
Afbeelding

Niks meer van te maken
Afbeelding

Afscheeid nemen bestaat niet? Echt wel...byby en aufwienerschnitzel
Afbeelding

En de man van ADAC is echte dierenvriend
Afbeelding

Het leven gaat door, en echt geen straf als je net wakker bent
Afbeelding

Afbeelding

Gezelligheid troef....en dit keer meer dan gezellig :p
Afbeelding

Mooi uitzicht als je net je ogen hebt uitgewreven
Afbeelding

Oner het genot van een bakkie en aanverwante artikelen
Afbeelding

Na een vermoeind toertje is het goed toeven
Afbeelding

Afbeelding

De toer gaat verder, met gevulde magen heb je niks te klagen hoppaaaaaaa
Afbeelding

Kijk eens hier, Bertju heeft ook plezier hahaha
Afbeelding

Fotoshoot momentje
Afbeelding

Afbeelding

Neeeeeeee wil niey op de foto, jammer dan hahaha
Afbeelding

Het schitterende Harz gebied
Afbeelding

Knap, heel knap, bakken met geld uitgegeven en dan met een aygo naar Duderstadt en blijven lachten
Henkiiiiiiiiiieeeeeeeeeeee
Afbeelding

Bertju heeft alles relaxed gade geslagen
Afbeelding

On our way home. Eigenlijk niks aan de hand. Kapje een beetje los gekomen.
Afbeelding

Enkele foto's van een meer dan geslaagde Duderstadt zomer editie

Nu alweer plannen voor volgend jaar hoor :adhd:
Gebruikersavatar
Peerke
Zere vingers van het typen..
Berichten: 2033
Lid geworden op: 24 dec 2006, 12:18
Type MR2: ZZW30
Locatie: Langenboom

Re: Duderstadt zomer editie 2018

Bericht door Peerke »

Leuk verslag (je).
Misschien volgend jaar er weer bij.
Plaats reactie