BBQ Emmeloord

[jaapio]

Kiek es an, fris tintelend biertje voor m’n neus en op de achtergrond de geluiden van Duitsland-Argentinië. Voetbal? Geef er geen drol om maar, er is altijd maar een maar, maarrrrrrrr gun het de Duitsers wel hoor. Go go Germany.

Eens kijken, waar gaan we nu weer beginnen om een zeer geslaagd weekend op papier te krijgen. Ben kabouter plop niet anders konden we wel beginnen met “het begon deze morgen in mijn melkhuisje” hahaha….ja van melk was wel sprake maar van kabouters niet.

Poepoe, was me een weekendje weer wel zeg. Een mix van lachen, genieten, Bacchus, Minions, Leeeeeeeee Towers in ADHD modus, achterbanken, een spyder, likkend barend mooi, een koe in delen en nog veel meer.

Hey Jaap en Yvonne, volgende week komen jullie dan ook naar Emmeloord voor een BBQ? Zo vraagt Jelona en Arjan ons tijdens het weekend in Gemert. Zo begint het meestal wel, met een vraag. Goh leuk, bijna 260 rijden voor een BBQ. Haja maar geen gewone BBQ natuurlijk.
Het lijkt ons wel leuk maar weten niet wat er op deplanning staat. Daarnaast, Bertju. Ons Bertju. Mijn aller grootste vriend, onafscheidelijk en in de zes jaar dat Bertju oud is is Bertju altijd met ons mee gegaan. Waar we staan, zitten, slapen of schij…solly…Bertju ist dabei. Het probleem is Spyder, James en Turbo. Twee honden en een kat die zeker niet leven als kat en hond. Stop daar Bertju niet bij want het wordt oorlog. Uuuhhhhh we gaan op zoek naar een logeer adresje. Kiki misschien? Ja duuhhhh zou Bertju wel willen en hun hondje Zelda ook. Zelda, een wat oudere dame maar wel in de “spring maar achterop modus”. Zelda is loops en Bertju erg…..nou we geven hem wel een koekje hoor.
Buren misschien? Willen wel op Bertju passen maar Bertju moet dan wel thuis blijven. Zou betekenen dat Bertju het merendeel alleen is. Ook geen optie. Tja…gaat lastig worden. Na wat overleg met Arjan en Jelona kan Bertju wel mee komen. Dan gaat James even elders naar toe. Maar dan hebben we nog Turbo. Gaat het ook niet worden, Turbo en Bertju. Turbo kan wel met honden om gaan met Bertju echt niet met katten. I thought i saw a pussycat…ggrraauuuwww…
En dan, ola waarom daar niet aan gedacht. Onze buurtvrienden. Geen probleem, horen we. De laatste tijd gaat het toch goed tussen Bono en Bertju. Ze verdragen elkaar maar Bertju laat goed merken dat hij de meerdere is……en Bonootje is zo lief.

Zaterdag morgen. D-Day. Relaxed, geen haast en dus relaxed ons ding gedaan. Bertju is nerveus, hij weet dat er wat op stapel staat. We kunnen vertrekken en brengen Bertju naar onze buurtvrienden. Snuffelsnuffel aan Bono, rondje woonkamer en Bertju weet weer waar hij is. Even dominant langs Bono lopen…ja hoor het is goed. Het blijft wel opletten met die twee.

Tomtom, Emmeloord. Een 260 kilometertjes. Het is triest weer. Nat, koud. Helaas, dakkie blijft dicht. Weldra krijgt de MR2 de sporen. Emmeloord here we come.
Vreemd om Bertju achter te laten. Voor mij ook want het is zo goed als de eerste keer dat Bertju ergens blijft logeren. Aaaahhhh op de remmen, even snel langs de bakker voor twee Limburgse vlaaien voor de Emmeloorders en zij die komen gaan.
Weldra draaien we rond 9.30 uur de snelweg weer op nabij Nuth. Nog altijd vies weer. Geen heftige regenbuien maar meer motregen. Ruitenwissers doen hun werk goed. Tja, de schone MR2 is dan maar niet mooi schoon als we er eenmaal zijn.
Kilometer na kilometer schiet het asfalt onder ons door. Ook het klokje tikt gestaag door. Een blik op de tomtom zegt me dat we nog een 80km te gaan hebben. Het weer is echter een stuk beter geworden. Blauwe stukken hemel zijn zichtbaar geworden. Ja dan, dan kan het dak eraf hè. De laatste 80km rijden we dana ook dakloos. Al snel het zonnetje op het bolletje, wat willen we nog meer. Zo rond het klokje van 12.30 uur rijden we het woonerf op alwaar we worden verwacht. Jelona en Arjan komen al naar buiten hoor. Enkele parkeerplaatsen waren al afgezet met lint. We konden er mooi onder door rijden. “Heeeeeeee Big Minion” roep ik tegen Arjan hahaha….
Weldra zitten we aan de koffie na eerst een huiselijke rondleiding te hebben gehad. Ons slaapplekje is op de logeer kamer. We voelen ons meteen al thuis. We worden ook erg vriendelijk begroet door James, Spyder en Turbo.

Uurtje later komen ook Hu en Il. En nog wat later komen er nog meer gasten. Jan, Sandra, Jeroen….voor ons lui die we nog niet kenden maar daar kwam al snel verandering in. Weer wat later wel bekende, Peter, Robke, Marijke, Erik, etc etc. al snel een dolle boel.
En Arjan mister Big Minion……neu je verveelt je geen moment hahaha….ik weet niet wat er allemaal werd geproduceerd door z’n stembanden maar m’n trommelvliezen zijn weer los. Kabouter Kwebbel is e rniks bij, om maar even bij het plop gebeuren te blijven.

“eerste keer wordt je bediend, de volgende pak je maar zelf” zo krijgen we te horen. Ja goh waar mot je wat pakken. Alles staat vol. Van de zolder tot de schuur achter…..
De vlam gaat in de BBQ. De ene na de andere zak kolen gaan er in. Wat later staat de boel in lichte laaien. Weldra vliegen de eerste hamburgers je om de oren. Alles tot in de puntjes verzorgt. Te kort? Niks te kort en als er maar iemand zegt dat er iets te kort is dan hebben ze het over andere zaken….

Al snel gaat het over achterbanken. Één van de verschillen tussen een MR2 en andere toyota’s en dan met name de “celica”. Jan, voorzitter van de Celica club hapte toch regelmatig als de zoveelste sneer over de hamburgers, sjasliks, sateetjes vliegen. Hihihi…ik vind het wel grappig.
Het is een gezellige boel en aan de verhalen aan te horen geen tekort. En dan….wie heeft er zin even mee te gaan naar een plaatselijke parkeerplaats meeting van Obsession?
Iedereen natuurlijk. Duurde niet lang of we vlo….reden naar de bewuste parkeerplaats toe. Onder veel bekijks reden ook wij de parkeerplaats op en zochten een plekje. De MR2’s, Celica’s en een Honda Civic (met hoofdletters) werden al snel bewonderd. Een enkeling wilde de Civic power wel eens mee maken. Dat kon natuurlijk.

Was wel even heel leuk moet ik zeggen. Wild Bunch meets Obsession. En dat in het hoge Noorden.

Wederom onder veel bewondering, kwijlende bekkies en de bekende ooohhh’s en aahh’s vertrokken wij weer zoals we aangekomen waren. Luid gebrul van de Erik’s spyder, Il Aw11 en een echte Celica GT4 verstoorde de parkeerplaats rust. Met trompetter geschal reed Arjan voorop. Een stukkie scheuren had ik al gehoord. Bekend terrein voor Arjan dus laat maar eens komen. DAT had ik beter niet kunnen denken.
Na wat straatjes komen we in een soort van industrie terreintje. Arjan gaat van luid trompettergeschal naar heeeeeel luid trompettergeschal. De eerste mooie bochtjes dienen zich aan. Ik rijd als tweede, Yvonne heeft de camera in haar hand om foto’s te schieten. Ja lekker bochtje. Volgend bochtje nemen we nog wat sneller. Heerlijk bochtje. Volgende nog wat sneller. Ik hoor niet de camera foto’s maken maar ik hoor mijn naam roepen “Jaap!!!”. Ik weet wat dat betekend maar na Italië zal Yvonne toch wel wat gewend zijn, dacht ik. De daarop volgende bochten gaan nog harder. Ik kom er achter wat het betekend om met je gaspedaal te sturen hahaha onder het luide geroep van de naam “Jaap”. De volgende bocht gaat heel hard. De MR2 begint te schuiven. Gecontroleerd te schuiven. Wat gas eraf, gas erop, beetje stuur correctie. Jawel het was de limiet maar wel vet. Alleen, heb nu last van m’n trommelvliezen. Yvonne was zo geschrokken dat de ijsberen op de Noordpool uit hun winterslaap zijn. Ik ga dan ook meteen van het gas af. Yvonne is echt geschrokken. Ik besluit dan maar om het volgen der wild bunchers te staken. Als Yvonne van de schrik bekomen is zegt ze nog wel “go for it” maar dat doe ik maar even niet. Jelona stopt, Erik stopt, ze niet wat loos is. Rijd maar verder Yvonne is een beetje geschrokken. Langzaam krijgt Yvonne weer ene kleurtje. “ik dacht echt dat we gingen verongelukken” zegt ze. Maar nee joh, risico is er altijd wel natuurlijk maar had alles im griff.

Wat later zijn we weer in casa Big minion. Nog een worstje op de BBQ, biertje, lachen gieren brullen. Top avondje, top dagje, het is hot. Bedtijd. De eerste duiken hun nest in. Enkele slapen op zolder. Aahhhh…tis toch al 1.00 uur. Na een turbo rondje met een washandje duik ook wij het nest in. Hoor nog wel wat geroezemoes vanuit de tuin maar Bacchus doet z’n werk.

Fuck wat is het warm. Zweet me het apezuur. Om de haverklap wakker, omdraaien, woelen en af en toe een püpke van al het eten hahaha….
5.10 uur, wakker voor de zoveelste keer. Mot plassen zo erg….dat ik bijna de goudvissen voor m’n ogen zie zwemmen. Ik sta maar op. Yvonne vraagt wat ik ga doen. Opstaan hahaha. Eenmaal op de overloop vraag ik me af welke Ko de boswachter bezig is het grote dierenbos om te zagen. Er komt van zolder een geronk waar een acht cilinder jaloers op zou zijn. Het lijken er twee te zijn die dit wonderbaarlijke geluid produceren. Een lege blaas voelt goed. De woonkamer in op zoek naar de tuindeur. Heb het nog altijd warm, in huis is het warm. Met wat kunst en vliegwerk krijg ik de tuindeur open. Zucht, buiten, heerlijk koel. Pafke erbij en…koffie? Uuhh wil wel koffie maar waar vind ik die? Ik wacht geduldig tot Arjan en Jelona ook op staan want ook zij zijn er altijd vroeg bij. Ja doeiiiii nu niet. Het loopt tegen 6 aan en ik duik nog maar even terug het nest in. Een uurtje later hoor ik wel wat beroering beneden. Arjan is op en is al koffie aan het maken. Heerlijk een bakkie. Na het verstrijken van de tijd druppelen de anderen ook binnen. Het eerste wat ik hoor is…..heb geen oog dicht gedaan….Peter de boswachter….hahaha. Peter is zich van geen kwaad bewust hij heeft niks gehoord hahahaha….
Weldra staan Arjan en Jelona ontbijt voor iedereen te maken. Verse broodjes uit de oven, spiegel ei zonder slijm, roerei zonder korst en gekookte eieren met schil. Wat wilt een mens nog meer. Koffie misschien? No problem. En ook nu weer een gezellige boel. Wat er op het programma staat? Rond een uur of 11 een leuk toertochtje. Yvonne kijkt me aan met een blik van “een toertochtje”. Jaha knik ik ghighi…..het wachte is op Erik die we al snel van verre horen aankomen. Tijd, uuhhh tiet zat voor een ontbijtje. De Beer, accu kaduuk. Anton is coming. Goed begin is het halve werk….uuhhh we vertrekken maar nadat Erik wat afspraken had gemaakt. Al snel zijn we bij de Beer die z’n auto al lopend heeft en even later sluit ook Anton aan. Leuke kliek, let’s go!!
Arjan is de leader of the packt. Het trompettergeschal klinkt al over de polders. Ik volg en de rest er achteraan. Aangezien Yvonne zo geschrokken was wilde ik wel als tweede rijden. Onderweg nog even tanken voor hen die met lege tanken zitten. En dan gaan we toeren. Anton kruipt nog even voor. Mooie wegen, lange rechte wegen, leuke snelheid, leuk geluid zo achter me, zonnetje op het bolletje, jaja gaat lekker. “gaat lekker zo hè poepie” zeg ik nog tegen Yvonne als iets later de snelheid er weer op gaat. Kronkelwegen van de hoogste categorie en dan gaaaaaaaaaaassssssssssssssss…..Arjan gaat er van door, Anton en ik volgen. Een geweldige weg. Mooie bochten en goed wegdek. Goed wegdek? Dat wordt steeds…hoe laat ik het zeggen. Meer te lijken op de Limburgse heuvels in mini verband. Het rijden is kicken en Yvonne vind het nu ook vet. De achtervolgers heb ik niet meer in de spiegel en met ons drie gaat het lekker. Ineens zie ikd e auto van Anton rare bewegingen maken op best wel hoge snelheid. Van een verlaagde blik naar een auto die lijkt te zijn verhoogd. De wielen hebben alle beschikbare ruimte nodig om maar contact met het wegdek te houden. Als het aanzicht ineens zo erg wordt trap ik op de rem. Een diepe glooing in het wegdek maakt het wat gevaarlijk. Als dan Anton ook z’n pet verliest stoppen we. Wat later komt ook de rest. Il kon niet volgen omdat haar MR2 is verlaagd. Wielen zijn van de grond gekomen, horen we Hu vertellen. Ja dat geloof ik graag zeg hahaha. Dat was een heftige weg in het mooie landschap. En dan…Erik gaat voorop rijden. Gevolgd door Robke, Anton, Arjan…oh oh. En we gaan weer. Ja hoor, gas gaat er weer op. Nooit heb ik zo genoten. Zo goed als aan de max wat kan. De ene na de andere vette bocht zonder tegenliggers. Laten we het zo zeggen, weet nu nog meer wat een MR2 spyder kan. Er wordt gestopt bij een tent met beroemde gehaktballen, pauze dus. Heerlijk dat na praten over een ritje, een heftig ritje die ook bij Yvonne in de smaak is gevallen.

Een drankje en balletje verder is het tijd om de rit voort te zetten. Voor ons houd het echter op. Het is 14.30 uur en hebben nog een hele rit voor de boeg. Daarbij een afspraak in Apeldoorn bij een bedrijfje voor dascams. Geen tijd afgesproken maar wel dat ik even van te voren zou bellen als ik in Apeldoorn ben. De beste man zou dan zorgen dat hij in de zaak is om ons te woord te staan.

Bij de gehaktballentent nemen we van iedereen afscheid. Arjan, Jelona, top, geweldig genoten van jullie gastvrijheid. Het was een mooi weekend.
We wachten tot de geweldenaren vertrokken zijn. Als ze uit zicht zijn en er geen geronk meer te horen is gaan ook wij onze weg.
Eenmaal in Apeldoorn bel ik de dashcam man. Hij zorgt dat hij er is. Niet veel later arriveren we tegelijkertijd bij zijn bedrijf.
Als eerste zegt de man ons dat we ons zeker niet verplicht moeten voelen iets te kopen omdat hij op zondag zijn deur even open doet voor ons. Hij verteld ons verder dat het dashcam gebeuren een uit de hand gelopen hobby is geworden. Hij heeft een uitzendbureau keten opgebouwd en is af aan het bouwen. Dashcams zijn louter hobby.
We krijgen een zeer uitgebreide uitleg. De ene na de andere doos trekt hij open om er iets over te vertellen. Natuurlijk heb ik de afgelopen tijd al wel het een en ander gezocht over dashcams en ben zo ook bij hem terecht gekomen. De keuze had ik al eigenlijk al wel gemaakt en het is zijn parade paardje. We besluiten ter plekke het paradepaardje te kopen. Een pracht apparaatje met alles erop en eraan. De beste beeld kwaliteit door hem zelf getest. Voorzien van een Nederlandse beschrijving. Alle ins en outs worden me uitgelegd.
Op de vraag of ik kan pinnen krijg ik als antwoord, ik stuur je de factuur wel per mail en maak je het thuis maar over. Goh waarmaak je dat nog mee. Dan hebben we het nog even over beeld kwaliteit en zo en laat hem een filmpje zien van Italie gemaakt met de telefoon. Goed beeld hoor van die samsung. Als je eens mooi wilt rijden…Corsica, dat is daar wel zo mooi.
Wat later nemen we afscheid en gaan huiswaarts….bertjuuuuuuu we komen eraan hoor.

En weer vliegen de kilometers asfalt onder ons door. De zon weer, nog altijd op het bolletje. Hoe meer zuidelijker we komen, hoe grijzer de lucht wordt. Net voor de tunnel bij Roermond begint het iets te regenen. We rijden gewoon door. Enkele druppels komen via het raamnaar binnen maar mag geennaam hebben. Het is weer droog maar niet voor lang. Het begint weer te regenen maar nu wat harder. Op de vluchtstrook maar heel even snel het dak erop gedaan en dan…..plensbuitjeeeeeee….

Als we vlakbij huis zijn sturen we onze buurtvrienden een appje dat we eraan komen. Appje terug, eten jullie een frietje mee? Tuurlijk. We stoppen voor de deur, ik fluit op Bertju maar die had ons allang gehoord. Och och wat is m’n menneke blij, wat ben ik blij. Maarrrrrrrrr Bono is ook blij. Iedereen opgewonden van blijdschap en als dan Bono wat te blij is en wat te kortbij is…..WAR, oorlog tussenbeide. Bertju vliegt Bono aan. Meer herrie als wat anders en moet Bertju wel tot de orde roepen. Hij stopt meteen. Af, en hij gaat liggen. Plat, en hij gaat op z’n zij liggen. Bono, geschrokken, arm kereltje. Wonderlijk lijkt Bertju het goed te maken met Bono. En weldra zijn het weer vriendjes alhoewel Bono iets langer nodig heeft.

Na een happie, gezellig lekker bij kletsen hoe Bertju het heeft gedaan en over ons weekend is het tijd om de hoek om te gaan. Jaha we wonen om de hoek hè hahaha….

Zucht…..geweldig mooi weekend gehad maar zeker ook weer blij Bertju te zien. Top genoten en ben een ieder die er was ook dankbaar voor. Maar de grootste eer is Jelona en Arjan, kanjers, bedankt.