de fam quartel val helaas af 
Duderstadt paasmeeting 2015
Moderator: Pieten
-
robke
- Zere vingers van het typen..
- Berichten: 1121
- Lid geworden op: 05 jan 2007, 12:25
- Type MR2: AW11
Green Goblin schreef:14 mr2's, een civic en een achterbank.
Er is nog plaats.
Vermaak ? We zijn ons eigen vermaak (maar we hebben wel een paasvuur waarschijnlijk)
Geen ! Maar ik denk dat Robke en ook Anton nog wel een route uit hun mouw kunnen schudden...
ja routes zijn klaar .............. en heel bijzonder
.................... veel "vermaak"
-
De achterbank
- Ik lul al aardig mee !
- Berichten: 162
- Lid geworden op: 11 okt 2008, 18:01
-
Green Goblin
- Berichten: 12095
- Lid geworden op: 22 dec 2006, 06:55
- Type MR2: AW11
- Contacteer:
Duderstadt, Pasen 2015.
Je hebt er maanden lang naar uit gekeken, de koude winter wou maar eerst niet om. De eerste zinnen van het liedje “tis weer voorbij die mooie zomer”. Maar de zomer van 2015 moet nog beginnen. Het slaat eerder op de aanloop naar de Paas editie van de Wild Bunch in Duderstadt. Vorig jaar was onze ontmaagding van deze editie en al snel wisten we dat we dit vaker zouden gaan doen. En zo keken we er al maanden lang naar uit. Pasen, Duderstadt, we zijn er bij hoor.
De weken gaan voorbij, het begint echt te kriebelen. De noorderlingen zijn al bezig een treintje te vormen. Maar ook de westerlingen zijn al druk bezig uit te futsenelle welke route r genomen gaat worden, waar men bij elkaar komt. Hu & Il zouden de donderdag al hier (Brunssum) naar toe komen zodat we de vrijdag gezamenlijk vanuit Brunssum konden vertrekken. Hans, John, Justin, Flip…een hele delegatie maar om de goede plek en route uit te vogelen was een ander verhaal. File hier, baustelle daar, het beloofde wat te gaan worden hoor. Hu & Il zouden donderdag tot laat moeten werken. Om dan nog naar Brunssum te komen leek hun geen goed plan. Zou het al nachtwerk gaan worden. Ze besloten op vrijdag van huis uit te vertrekken naar Duderstadt.
Yvonne heeft de donderdag ook al vrij. Het plan rees om er een dag aan vast te plakken. Duderstadt, hotel “Zur Erholung”, daar wisten we van dat het echt Erholung ist. Wat doen we? Gaan we donderdag al? Waarom ook niet hè. Uuhhhh…hoe gaan we dat regelen. Met mijn mein Deutsch ist es auch nicht so richtig gesteld…..aaahhhh een berichtje naar Mister MR2 Erik kan de oplossing zijn. Met de snelheid van het licht was het al geregeld, ik moest het alleen nog even snappen hahaha.
Yesssssss Kroepie, geregeld, we vertrekken op de donderdag al. Natuurlijk hebben we Bertju ook ingelicht en hij was zo blij, hij bleef maar kwispelen.
Jaha maanden lang naar uitgekeken, de koude winter wou maar eerst niet om…..het bleef in me hoofd rondspoken. Koud was het altijd nog en van een zon was geen sprake. Weeronline gaaf aan dat in Duderstadt de komende dagen sneeuw werd verwacht. Geen al te beste vooruitzichten hoor. Her en der brak de discussie los….winterbanden of geen winterbanden. Ahum, heb helemaal geen winterbanden voor de MR2. Tjonge….wat nu? Jeroen had al winterbanden gescoord voor z’n Celica GT4, Robke Honda nam ook het zekere voor het onzekere en had ook al z’n winterslofjes onder de S2000 gemonteerd. Verplicht is het in Duitsland niet maar als er wat gebeurd en je hebt geen winterbanden eronder tijdens winterse omstandigheden, dan ben je het haasje, het Paas Haasje wel te verstaan. Tja, ik heb ze niet, ga ze ook niet aanschaffen, we passen de rijstijl wel aan.
Donderdag morgen, 2 april 2015.
Yoodelahitieeeeee…..kon de wekker wel zijn maar dat was ik zelf toen de kijkertjes open gingen. Bertju komt me kwispelend begroeten, goedemorgen grote vriend. Vandaag gaan we naar Duderstadt en jij mag mee. Oren overeind, z’n hoofdje draaiend kijkt hij me aan. Hij weet het al hoor. Koffie en de stand van zaken bekijken op FB. Haha….gesprek van de dag. Maanden lang naar uit gekeken en nu is het zo ver. Maar oh oh oh. Wat een pleuris weer zeg. Koud, nat, vochtig, ijs, geen dag om dakloos te rijden. Ook de voorspellingen voorspellen niet veel goeds al is het beter als de dag van gisteren maar nog altijd wordt er lichte sneeuwval voorspeld. Komt zeker goed, gaan we dan maar van uit. Ook Kroepie komt het nest uit. Ontbijten, nog een bakkie pleur. We nemen de tijd. Als we rond 9.00 uur vertrekken dan zijn we mooi op tijd en mijden de spits. Ik heb dan mooi de tijd om alles nog eens na te lopen. Bandjes op druk zetten, olie na kijken, ruitensproeierreservoir bijvullen…noem maar op. Wat later komt Yvonne met de bagage. Oohhwww we hebben ruimte zat. Geweldig die op maar gemaakte tassen voor de ZZW30. Mooie is wel dat als we alles in willen laden het droog is. Dat is al een mazzeltje maar het is best fris zeg. Een dreigende hemel maakt het er niet mooier op. Alles klar herr comisar? Ready for take of. 10.45 uur horen we de diepe sound van de Remus. Ze heeft er zin an. Bertju op schoot bij Yvonne, bekijkt zich alles eens goed. TomTom ingesteld. Een kleine 400km voor de boeg. Doeieeeeeeee Brunssum me je malloten van inwoners. Zachtjes ronkend verlaten we onze straat. Niet op de vlucht, in de relax mode. Zeker met die natte wegen. Schinveld, Gangelt richting Geilenkirchen en daar kunnen we de 46 op. Pedaal to the medal….ja zou je willen, mooi niet. Klote weer is het. Naar gelang we meer en meer op weg zijn wordt het dreigender en dreigender. In de verte zien wel dat de lucht zwart wordt. De regen gaat over in sneeuw. Rondom ons heen zien de landschappen al wit gekleurd. We naderen de gitzwarte wolken en voila, natte sneeuw, storm, alles daalt op ons neder. Op gepaste snelheid en toch nog op een goed begaanbare weg trotseren we de weerselementen. Maar goed dat we ook het ruitenvloeistof reservoir hebben gevuld. In de verte zien al de lucht al wat opklaren. Dan bedoel ik dus minder zwart worden. Dan wil ik een vrachtwagen in halen. Tja wat is daar nu bijzonder aan hè. Net als ik naar links ben gegaan zie ik wat opvliegen. Yvonne duikt weg en ik hoor een knal. WTF is dat nu!!! Een steen dus. Niet van het type ik zie je bijna niet maar hoor je wel, deze zagen we dus alle twee aan komen. Oh oh…. Die steen vloog net achter de rechterspiegel tegen het zij raampje aan. Hoe verzien je het. Een flinke steen was het. Geen schade…ppppfffffff…. Moest meteen denken aan de ZZW30 van Hu & Il vorig jaar. Aangezien we toch al een tijdje op weg zijn, het even droog is, besluiten we een stop te houden. Even een bakkie drinken en de innerlijke mens voorzien van wat brandstof. De heftige neerslag hadden we achter ons gelaten dus het was dan ook even droog. Eens kijken, wat schaft de pot? Toch maar een stokbroodje kaas houden want komend weekend is er genoeg te smullen ende smikkelen. Twee broodjes, bakkie pleur en een kop warme choco. Betalen…..men nemen de pinpas, doen we zo vaak hè, Yvonne betaald, ik zit al op een uitgezocht plekkie. Met paniek in de ogen gebaart Kroepie me te komen. Was los? De pas werkt niet doe ff met jouw pas. Steek me pas in de automaat, pincode….werkt niet. Krijg nou toch hele grote hangtiete zeg, wat gaan we nou mee maken? We proberen het nog eens maar helaas. De verkoper geeft met een lang smoelwerk aan dat de hele morgen mensen al betaald hebben met dergelijke pinpassen. En nu dan, vraagt Kroepie? Laten we het toch gewoon staan, ruimt die klojo het maar op met z’n smoelwerk. Ben ik zo klaarmee hoor. Yvonne duikt haar beurs nog eens in en gelukkig, vind zij dan, kan ze het gepast betalen. Kan je toch niet maken om de boel zo maar te laten staan, zegt ze. Waarom niet? Twee passen die niet zouden werken en het ligt dan meteen aan ons? En dan ook nog eens zo’n smoelwerk? Wie denkt hij wel dat hij is….. ja is goed zegt Kroepie. Anyway, broodje en koffie smaakte goed. Tijd om verder te gaan na nog snel een sanitaire stop. We zijn nog niet buiten of de hagelstenen vliegen ons om de oren. Wwhahaha….we zijn weer ingehaald door die zwarte brei hoog aan de hemel. Snel de auto in gaan met die….. Het laat Yvonne niet los dat we niet hebben kunnen pinnen. Wat als de passen echt niet werken, dan hebben we toch een probleem. Komt wel goed schatju hahaha.
Het is nog altijd een vies winters weer. Ruitenwissers maken overuren. Als het morgen toch ook zo is gaan we niet mee toeren, roept Yvonne. Zal wel goed komen joh, we zien wel. Is het te gek blijven we in het hotel, stel ik haar gerust.
Na een goede rit, weinig ongemak qua files en zo, komen we dan eindelijk bij het hotel aan. Krèg nah wat….het weggetje naar de parkeerplaats is afgesloten. De Duitse minister van verkeer en wat er staat “Um Leitung” geeft aan welke richting we motte rijden. Dat doen we dan ook. Helaas is de plek achter het hotel één grote modderpoel. Doen we dus niet. We rijden de weg verder op, ook afgesloten. Een loko geeft aan data we er niet door kunnen….ja duhhhh zie ik ook wel maar geef de beste man toch vriendelijk antwoord. Dan zetten we um maar even aan de straat hè.
Blij dat we er zijn worden we nog blijer van het vriendelijk hotel personeel. Een vriendelijke dame komt ons tegemoet. Een vriendelijke groet. Ze verteld ons waar we de auto kunnen parkeren. De MR2 mag dus voor het hotel staan. We vragen wel een kamer met balkon zodat ik op gepaste tijden een longtorpedo tot mij kan nemen. Gepakt en bezakt gaan we naar onze kamer. Wat een weelde is dat toch. Prachtige kamers waar totaal niks op aan te merken valt. Inmiddels sneeuwt het weer. Alles is wit. Als dat maar goed gaat komen. Alles uitpakken…..Bertju even uitlaten en dan is het al snel etenstijd. Dat doen we dus lekker in het hotel. Onze ervaring heeft geleerd at je heeeeeeeeel goed en lekker kan eten in het hotel. Een schitzel voor Yvonne en ein fleischspies voor Jaapio. Möchte sie etwas trinken, vraagt de vriendelijke dame. Aber sicher, ich möchte ein bier. Oh oh….laatste biertje wat ik gedronken heb was tijdens oud en nieuw. Het ziet er allemaal weer perfect uit. We genieten met volle teugen en zijn blij dat we dagje eerder vertrokken zijn. Eten smaakte weer voortreffelijk. Maar dat biertje hakte erin hoor…oei hahaha….toch nemen we er nog maar eentje. Met een goed gevulde maag gaan we naar boven. Toch ietwat vermoeid zullen we maar zeggen. Bedje installeren zodat we makkelijk tv kunnen kijken. Voor je het weet vallen je de ogen dicht dus rond het klokkie van tien uur zijn we maar gaan slapen.
Vrijdag 4 april 2015
Gaaaaaaapppppp….zo als altijd vroeg wakker. Yvonne ligt nog in dromenland. Buiten is het nog donker maar Bertju komt me vriendelijk begroeten. Mmmm….iets voor 5.00 uur. Ik probeer nog even de kijkers te sluiten hoor. Ook Bertju kruipt nog even onder zijn dekbedje. Iets na zessen sta ik toch maar op. Hopla het balkon op…..oohhhhh het is erg koud…..maar dat ziet er goed uit. Nog geen zon te zien maar een enkele blauwe plek zien we wel aan de hemel. In ieder geval veel beter als gisteren. Bertju heeft van de mogelijkheid gebruik gemaakt en heeft Yvonne op zijn vriendelijke manier wakker gemaakt. Zijn staart in turbo stand maakt hij duidelijk blij te zijn dat Kroepie weer wakker is. Kroepie zelf wilt nog wel even blijven liggen hahaha….ondanks het niet gebruikelijk is blijft Bertju even bij Yvonne liggen. Wonderbaarlijk genoeg heeft Bacchus me gespaard van de gebruikelijke koppijn na het drinken van een glaasje gerstenat. Sta ik wel van te kijken want normaal gesproken hoef ik er maar aan te denken en heb koppijn. Een gelukzaligmakend gevoel maakt zich meester van me. Heerlijk zo in het hotel met een paar mooie dagen in het verschiet. Ga me dan lekker opfrissen. Een heerlijke douche, scheren, tandjes poetsen…..hè! Als ik zover klaar ben ga ik Bertju uitlaten. Alles is bevroren, het is koud. Bertju denkt, wees niet bevreesd wat Bertju is hier geweest. Van wandelen komt weinig terecht zeg. Elk takje, grassprietje, polletje…overal moet hij wel tegenaan piesen. In het Duderstadtse is het ook nog rustig. Het hotelpersoneel is al druk doende. Gesleep en gerammel met van alles en nog wat. Gutemorgen…alweer die vriendelijkheid. Yvonne heeft het nest inmiddels ook al verlaten. Gedoucht, opgefrist. Tijd voor ontbijt. Wat een weelde. Heerlijk gegeten en alles in de relax mode. Top gewoon, wat kan je daarvan genieten zeg.
Wat gaan we doen? Als eerste maar eens kijken hoe dat nu zit met onze pinpassen. Zou wel heel raar zijn als ze het beide niet meer doen. Oh oh….de MR2 ziet er niet uit zeg. Wat is die smerig van onze rit gisteren. Maar eens kijken of we die ook kunnen gaan wassen. Van de foto’s van vorig jaar wist ik dat er ergens in de buurt van die boxen zijn waar je de auto kunt afspuiten.
Op naar Duderstadt, kijken of we wat poen kenne scheppu
Yvonne wist van vorig jaar nog wel waar het pinapparaat is. Wat een rust overal zeg. Zo goed als geen mens te zien. Het weer wordt beter en beter….dat gaat wat beloven. Waar we vorig jaar hebben gestaan met de Wild Bunch in Duderstadt weet Yvonne haarfijn waar ze toe geld had gepint. We stoppen daar dan ook…kat in het bakkie, of???? Wat later komt Yvonne terug, nee ze kan niks pinnen of ik het eens wil proberen. Komen die hangtiete weer voorbij zeg…wat gaan we nu mee maken. Niet kunnen pinnen betekend ook dat we niet kunnen tanken. Paniekerig vraagt Kroepie, en nu dan? Komt goed Kroep…komt goed….hoop ik dan maar hahaha. Via TomTom even opgezocht naar pin mogelijkheden. Aahhh hier om het hoekie kan je ook pinnen. Yvonne heeft er de balen van en zegt dat ik maar moet gaan pinnen. Pas erin, pincode jaaaaaa…..hopla…de poenschepper. Als ik naar buiten loop kijkt Yvonne me vol verwachting aan. Ik trek een gezicht van…jammer dan. Als ik dan eenmaal instap “weer niks” vraagt Yvonne. Oh jawel hoor, geen probleem hahahaha……rot jong!
Zo nu op zoek naar een wasplek. Ook nu weer bied tomtom de oplossing. Al snel de wasplek gevonden waar je met hoge druk je auto af kan spoelen. Uit het vooronder m’n was spulkes gehaald. De opvouwbare emmer, gekregen van Hu, bied nu uitkomst. De washand en shampoo klaar gezet. Muntje in het apparaat en …. Niks da. Huh? Nog eens proberen en niks. Euro erin, niks, twee euro erin, niks. Ppfffff om moedeloos van te worden. Dan de MR2 in de bos er naast gezet. Pokkeding is nog kaduuk ook. Die blijft water lekken. Mag wat kosten hè. Gaan we weer, euro erin, doet het ook niet. Lekker dan. Aangezien er uit de lans genoeg water lekt besluit ik de opvouwbare emmer vol te druppelen. Zodra ik in het handvat knijp gaat deze iets harden spuiten. Ik besluit het hiermee te gaan doen. Na een tijd is de emmer (opvouwbare emmer dus) vol. Auto shampoo erin….auto afspoelen en wassen maar. Wwhaaaa…..zo gaat het ook en het kost alleen wat geduld en moeite. Weldra ziet ons pareltje er ook weer uit als een pareltje. Zo zie je maar weer, alles komt goed. Poen in the pocket, MR2 is weer shiny. En zo schiet het middag hapje erbij in. Na een mini toertje terug naar het hotel. We hebben wel zin in een bakkie. We doen er ook een stuk kuche bij…..jawel het mooie leven. Zo in het hotel kunnen we ook internet even bekijken. En jawel hoor. Hu & Il hebben weer de hoofdprijs. Ze zijn vertrokken en na 20km hebben ze weer prijs. Niet zo drastisch als vorig jaar dat alles in de puinpoeier ligt. Dit maal is het een vastzittende remklauw die de pret bederft. Eerste monteur Hans heeft er nog naar gekeken maar het is echt oefening met de remklauw. Dat wordt voor Hu en Il een MR2 weekend zonder hun MR2. Aahhhh de AW11 dan? De AW11 is nog niet helemaal klaar voor een dergelijke rit. Dan gaat het de Avensis worden. Maar goed dat ze genoeg keuze mogelijkheden hebben. HU en Il komen dus met de Avensis. De ZZW30 wordt de ANWB netjes bij hen thuis gebracht. Al metal heeft het veel tijd gekost en mogen ze de hele rit op hun eigen maken.
Zo lezen we ook dat de noorderlingen ook vertrokken zijn……
Poepoe….na kaffee und kuche zijn we beide wat moe. We besluiten een uurtje de oogjes te gaan sluiten. Lekker op bed liggen even de kijkers sluiten voordat het geweld allemaal komt. Ook Bertju kruipt snel onder zijn dekbedje, ook hij is wat moe. Zo’n slaapje is altijd lekker. Weldra horen de bekende sound van de MR2. Jaaaaaaaa daar komen de eerste al aan. Hahaha…..ook voor hen is het wat puzzelen, waar moeten we de auto’s kwijt. Met en met druppelen ze allemaal binnen. Hu & Il zijn dan nog onderweg, Justin komt sowieso later. Ondanks het toch aan de frisse kant is zitten we buiten op het terras. Het gekakel neemt al z’n vormen aan. De vriendelijke dames van het hotel lopen zich alweer de voeten onder het lijf vandaan om ons te bedienen. Bertju mag zich ook weer verheugen op de nodige aandacht. Ja zelfs sprintjes trekken met Flip. Dan zag je toch wel dat de nodige schnitzels bij Flip in de weg gingen zitten hahaha. De zoon van Willem (ben z’n naam ff kwijt) nam het stokje over maar ondanks zijn kleine longen had Bertju wel meer lucht hahaha.
Het mag duidelijk, het is over met de rust in Duderstadt, Wild Bunch has arrived. Ronkende bolides, open uitlaten….we mogen er weer zijn hoor.
Nog voor het avond eten zijn Hu en Il er ook al. Ze hebben duidelijk de Avensis de sporen gegeven. Die motor is goed schoon gebrand hahaha. Tijd voor het avond eten. Weer een mega keuze, voor elk wat wils en zoveel je wilt. De gezelligheid is weer troef. Lachen, gieren en heerlijk eten. Na het eten besluiten enkele toch een toertje te gaan maken. Slim om optimaal van de mogelijkheid gebruik te maken. Ze benne er toch dus Halle Harz gebied. Yvonne en ik blijven lekker in het hotel, klessebesse en een biertje drinken. Ook erg leuk.
Na een zeer gezellige avond maken we het toch niet te laat. Rond het klokje van 22.00 uur gaan wij te bed. Is wel leuk om wat aan bacchus te offeren maar de dag van morgen gebied frisheid, toertocht maken mot je wel met het koppie erbij zijn. Yvonne laat Bertju nog even uit en dan gaan te bed……
Zaterdag 4 april 2015.
Oh oh, ondanks het gerstenat toch weer erg vroeg wakker. Bertju en Yvonne bedanken zich en houden zicht stil. Als eerste het balkon op. Woohohooooo dat ziet er veel belovend uit. Een strak heldere hemel. Wel erg fris maar geen wolkje te zien. Zeg het altijd wel maar zou dan toch echt alles goed komen? Na een pafke sluipend de pot op, Mandela naar zee brengen. Dan een heerlijke warme douche. Opgefrist en wederom zonder koppijn van het bier Bertju uitlaten. De dames van het hotel zijn al druk in de weer. Maarrrrrrrr het is veel te vroeg voor koffie en daar heb ik wel erg veel zin an. Maarja er is geen koffie, nog niet hahaha. Even buiten zitten en de eerste berichten op FB maar bekijken. Toch weer te fris, dan maar weer naar binnen, naar boven. Kroepie is zich ook aan het verzorgen. Dan maar weer naar beneden, nog geen koffie? Daar heb je Erik ook al en even later ook Jeroen. Gezamenlijk een pafke piefe. Erik heeft het al zover dat we al aan de koffie kunnen. De hoteldame geeft aan, ab 7.30 uhr ist pas früstück. En wij zitten er al terwijl het klokje 7.15 uur aantikt. Koffieeeeeeeeeeeeee….hihihi en…daar is de koffie.
En dan het ontbijt zeg. Ik vind en blijf het ongelooflijk vinden. Wat je ook maar wilt, het ligt er. Voor de vroege vogels en die wat later komen ligt er van alle soorten zangzaad, alle soorten broodjes, bergen vlees, kaas en eieren. Oja ook roerei….roerbakei, roerbakei, heroïne dealen op een kinderboerderij..komt dan spontaan in je ook. Een ontbijt al een koning zeg ik je. Langzaam maar zeker druppelen de WB-ers met de slaap nog in de ogen binnen en schuiven ook aan.
Op het programma staat een toertocht voor gereden door Anton. Het weer is WB waardig. Zon zonder zee. Nog wel fris maar het gaat zeker goed komen. Gaat een cabrio dagje worden. Het heeft nogal wat tijd nodig eer iedereen klaar is voor vertrek maar uiteindelijk gaan de boldis toch het nest verlaten. Op naar een mooie cabrio dag. Een enkele moet nog wel even de tank vol gooien. Dat hadden we gisteren al gedaan. Let de games begin. Hopla daar gaan we dan. Anton voert ons over de meest mooie wegen. Links, rechts, prachtige bochten. Tunnels, erg favoriet natuurlijk met die blèrende uitlaten. En zo komen we bij een tunnel aan. Anton haalt de snelheid eruit voor de tunnel en vlak voor de tunnel gaat het gas erop. De 2ZZ wordt tot over de 6000rpm gejaagd. Het gehuil van die 2ZZ weergalmd goed in de tunnel, wat een klere herrie als je daar achter rijd, wel kicku hoor. De rest volgt in dezelfde snelheid. Tunnel uit, bocht recht, bocht links en dan….aaarrggghhh politie. Mooi, wij zijn het haasje. De agent aan de rechterkant loopt al naar de straat kant. Op dat moment is de snelheid bij ons er wel uit maar die herrie vanuit de tunnel moeten ze wel gehoord hebben, sterker nog, het zal ze gehoor schade hebben opgebracht. Daan besluit de agent toch maar geen aanhouding te verrichten…mmmm wonderbaarlijk. De groep zal wel te groot geweest zijn denken we dan maar ghighighi.
Langzaam aan begint het landschap te veranderen in een winter wonder land. Echt waar. Dikke pakken sneeuw links en rechts. De wegen zijn mooi begaanbaar, dat wel. En waarachtig een stoomtrein. De herkenbare fluit van die trein galmt door de dalen. Het is een prachtige omgeving. Op de plek waar we vorig jaar buiten in het zonnetje zaten zien we hogen bergen sneeuw aan de kant van de weg. Het heeft hier goed huis gehouden wat sneeuwen betreft. Parkeerplaatsen zijn vrij van sneeuw en al snel heeft iedereen wel een plakje gevonden. Jaha de innerlijke mens kan wel wat gebruiken. De curryworsten, braadworsten, frieten en hamburgers vliegen je om de oren. De uitbater heeft z’n paas omzet alweer binnen hoor. Time to leave. Je kon er op wachten dat iemand de sigaar zou zijn met zoveel sneeuw. En voila, ik was de gelukkige. Van Hu en Peter kreeg ik de volle laag. Bukken, rennen (als dat nog gaat) had geen zin. De ene mikte op m’n kop en omdat ik bukte lukte dat ook nog en de ander gooit een sneeuwbal me vest in hahaha…..mijn wraak zal zoet zijn.
De rit gaat weer verder om vervolgens ergens in het oude DDR te stoppen bij vrienden van HU & Il. Wwhahaha….geweldig. die mensen wisten wel dat Hu & Il langs zouden komen maar niet dat er zoveel WB-ers op de koffie zouden komen. Hahaha….weldra staan de koffie en thee kannen klaar. Genoeg bekertjes en ook een koekje erbij, lekker. De bewoners zijn helemaal weg van Bertju. Zelfs zo dat de dame Bertju heel even ontvoerd had. Bertju was ineens weg met de bewoonster. Och heb hem even laten plassen en poepen hahaha. Van hun oude hondje hadden ze nog een speelgoed Jocky. Yvonne had dat geschoten en zoals Yvonne dat altijd heel leuk vind moest en zou die Jocky op Bertjus rug. Hij laat alles ook nog toe ook zeg. Wel erg leuk om te zien. Goh, dacht ik, ik neem nog een bakkie pleur. Het is goed toeven in de tuin bij die mensen. Zon schijnt heerlijk. Koffie is goed heet, wat wil je nog meer. Ook Peter had dezelfde gedachte, nog lekker een hete bak koffie. Zal ik inschenken, vraag ik aan Peter. Och ja lekker doe maar. Ik schenk zijn bekertje in en hoor hem zeggen, stop maar. Dat doen we dus niet. Ik ben die sneeuwbal niet vergeten en schenk vrolijk verder tot aan het randje hahahaha……
Na genoten van spijs en drank gaat de rit hotel waarts. Flip vraagt of we ook mee willen gaan de auto’s wassen. Oja dat doen we, ik houd wel van een schone auto. John en Hans gaan ook mee. De resst gaat naar het hotel. We hoeven niet ver te rijden voor een wasplek. Flip en John wassen hun emmers als eerste en dat geeft ons de tijd om de auto uit te zuigen. Niet alleen tijdens de rit hebben we een winters landschap gezien, in de auto is het niet veel anders vanwege Bertjus haren. Opvouwbaar emmertje met water vullen, shampoo erin. Na John kan ik an die reie. Beetje afspuiten, wassen en klaar. Hans kan de box in. Heb nog genoeg water en shampoo in het emmertje dus Hans…doe er je voordeel mee. Nog de emmer drogen en hij voor de rit van morgen weer klaar. Als we allemaal klaar zijn kunnen ook wij naar het hotel. Flip vraagt of ik de tomtom in wil stellen naar het hotel. Kein probleem. En zo rijd ik even de kleine groep voor. Ahum…of het wassen zin heeft gehad? De zon heeft z’n best gedaan om de sneeuw tot water te transformeren. Uit al die hoopjes sneeuw sijpelt het water de weg op en daar moeten wij dus overheen hahaha….achja ze benne in ieder geval schoner als dat ze waren.
Moe maar voldaan komen ook wij bij het hotel aan. Poepoe, heb wel een biertje verdient hoor. Al snel is het weer een super gezellige boel in het hotel. Luidruchtig? Nee joh…
Vanavond is ook het welbekende Paas vuur weer. De berg die in de fik gestoken gaat worden hadden we al gezien. Zal me een fiks vuurtje worden. Tingelingeling…essen ist fertig, roept één der vriendelijke hotel dames. Als hongerige wolven staan de meeste op. Was gibts heute? Wederom in de trog weer gevuld met de meest heerlijke lekkernijen. En weer is het gezellige bende. Het eten smaakt iedereen goed, zo goed dat er er iemand is die eens aan zijn zesde schnitzel gaat beginnen. Daarna nog even de kom chocolade Mouse uit lepelen….. ik noem geen namen hoor Flip. Het biertju smaakt weer goed. Wel raar want de laatste tijd smaakte me het helemaal niet meer dat bier. Dan komt Peter naar me toe. Hij een lift geregeld zodat ik ook naar het Paas vuur kan. Yvonne en ik blijven liever in het hotel. En zo ook Peter en Sonja en nog een paar. Dus de gezelligheid is niet verdwenen als de andere naar het paasvuur gaan. Die bende is nog niet terug als wij besluiten het bed te gaan opzoeken. Weer lekker op tijd, rond het klokje van tienen. Blijven hangen kon wel eens gevaarlijk worden want het Duits biertje smaakt goed hoor.
Boh toch vermoeiend zo’n dag. En wat hebben we een mazzel gehad met het weer zeg. De hele dag open kunnen rijden maar ook de hele dag de herrie van Anton’s uitlaat gehoord :p.
Bertju heeft het ook helemaal gehad en ligt al onder zijn eigen dekbedje. En ook wij liggen weldra onder zeil.
Zondag 5 april 2015.
Nu wilde in niet weer de halve morgen lopen lanterfanten tot er koffie is. Wel weer wakker rond 5.00 uur maar toch even blijven liggen. Uiteindelijk vind ik dat maar niks dus eruit, roken. Woohooo…..het belooft weer een mooie daga te gaan worden. Hele blauwe plekken aan den hemel. Weer het gebruikelijke ritueel…douche, scheren, tandjes poetsen Bertju uitlaten. De hotel dames zijn ook al weer druk in de weer. Gute morgen….. Volgens mij moet er ergens een loops teefje lopen. Het lijkt wel of Bertju mij aan het uitlaten was in plaats van anders om. Elk grassprietje, polletje, boompje, steentje, hij trok me er naar toe om daar juist te kunnen piesen. Uiteindelijk deed hij z’n best om er nog wat uit t persen maar op is op hè.
Bij het hotel zaten Jeroen en Erik ook al smachtend te wachten op koffie. Nog een pafke en rond 7.15 uur lopen we naar binnen. Olala, alles staat al klaar. En dat terwijl früstück pas om 7.30 uur is. Wij kunnen al aanvallen hoor. Heerlijk zo’n bakkie. De hoteldame zegt tegen Erik dat speciaal een half uur eerder begonnen is met werken omdat we de dag ervoor zo vroeg waren. Dat is toch geweldige klasse hè. In Nederland kijken ze je chagrijnig de tempel uit. We laten het ons weer goed smaken.
Gisteravond is gevraagd dat iedereen om 10.30 uur klaar moet staan voor vertrek. Deze dag gaat het een toertocht worden van rond de 300km. Dus klaar staan, gegeten, gedronken en de auto vol getankt. Dat doen we dan ook. Na het ontbijt rijden we Duderstadt in om te gaan tanken. Als we langs het paarvuur komen zien we de hele berg nog smeulen.
Vandaag gaat Robke voor rijden. Yvonne geeft nog aan om zover moegelijk vooraan te gaan rijden want dan gaat het niet zo hard. Oké doen we hahaha….ik wist al wel beter met Robke in the lead. Ahum 300km toeren, ga er maar aan staan.
Time to leave. Redelijk op tijd is een ieder met goed gevulde magen klaar. Hu weer bij Justin de auto en Il bij Erik. Om aan Yvonnes wens te voldoen kroop ik al achter Robke. Ja haar de meute komt weer in beweging. Het dak is eraf, het is prachtig weer. Zonnetje aan de hemel en allemaal blije gezichten. Belooft weer een geweldige dag te gaan worden. De rit gaat weer over de meest mooie wegen, vooral bochtige wegen. Prachtige dorpjes. Daar waar het in beginsel relatief rustig ging waren de voortekenen er al wel dat het best wel eens wat harder zou kunnen gaan. Ik zag Robke af en toe van die bewegingen maken dat leek op het opwarmen der rubberen slofjes. Een enkele lokale burger mocht de neus van de S2000 van kortbij zien in zijn of haar spiegel. Een gaatje, Robke is er voorbij hoor. Aangezien ik een nogal volgzaam type ben paste ik mij aan. Tot nog toe kon ik Robke goed volgen. Ging soms wel hard maar niet te hard. Af en toe kreeg ik wel van de Bourtange gedachtes. Ook daar heeft Robke eens rit voor gereden. Wat hobbel wegen zoekt die man uit zeg. Ook nu weer enkele wegen waarbij je de vullingen uit de kiezen rammelen maarrr wel erg mooi hoor. Na een anderhalf uur was het toch weer voedertijd. Ergens in de wildernis lag een hut waar je kon eten. Een kleine hut want er was binnen geen plaats meer. Dus buiten eten. In de zon was het echter heerlijk hoor maar zodra er een wolkje voor de zon dreef was het best nog wel fris. In de MR2 merk je daar totaal niks van. Koffie, wordt en en dat soort meuk passeerde de revue weer. Waar laten ze het toch. Met bakkie koffie had ik al genoeg hahaha….. wel een mooi stekkie daar. De rit gaat weer verder. Het leek wel of de snelheid dan iets hoger was gaan liggen. Zelfs Hans maakte een kleine drift optrekkend. Mooi gezicht was dat. Zo af en toe hoorde ik toch de Honda flink brullen mag ik wel zeggen. Fenomenale wegen, weinig verkeer. Een mix om eens lekker los te gaan. Erg mooi om zo achter die Honda aan te rijden. Af en toe reden we de anderen uit het zicht. Leuke is dan ook als we bij een auto aan komen rijden die ook flink de vaart erin heeft. Leek wel een oude audi 80 of zo maar zeker niet standaard. Ja die vloog ook lekker weg. Tot dan toe geen sneeuw meer gezien. Een zo goed als strak blauwe hemel. Daar we tot dan toe hebben gereden geen landschappen bedekt met een laagje sneeuw. De volgende stop is een feit. Vraag me niet waar, ik weet het niet. Alle bolides in een rij geparkeerd, op naar de koffie. Een wel verdiende pauze maar ook de mogelijkheid de blaas eens te ledigen zeg. Oeh oeh. Op het terrasje was het toeven. Zonnetje op het bolletje dan viel de kou wel mee.
En daar gaan we weer. Omai omai. We zijn nog niet vertrokken of iemand achter me probeert me weg te jagen. Kksssstttt, kkssstttt….hoor ik. Tot dan toe heeft Hans telkens achter me gereden maar nu werd dat anders. Ik zat mooi geklemd tussen twee kanonnen. De Honda S2000 en een Celica GT4 van Jeroen. Af en toe gaat het heel hard. Wel gaaf hoor. Voor me het gehuil van de Honda en achter me weg jaag geluid van een turbo hahaha…… langzaam maar zeker komen we weer in de besneeuwde gebieden. Ook nog stoppen voor de stoomtrein, heel bijzonder ook. En dan blijken we wat lui te zijn kwijt geraakt. Het loopt al langzaam naar het einde van de rit. We hebben nog ergens staan wachten en dan zien we alleen Willem nog langs scheuren. Hij reageert op ons getoeter en voegt zich weer bij ons. Een klein groepje zijn we dus kwijt. Dan rijden we maar verder hè. Onderweg komen we enkele nog wel tegen. Dat is dan vlak bij het hotel. Daar blijkt dat enkele nog naar Duderstadt gereden zijn, terrasje pikken. Zo ook Erik en Il. Hu belt Il op of zo iets. In ieder geval wilt Hu zijn Il gaan halen. Hij springt in zijn Avensis en dan…..nee hè! Er blijft een lampje branden. De accu laad niet meer op. Diagnose der monteurs, dynamo kapot. Zijn niet zo maar monteurs, nee Toyota monteurs en weten wel waar ze het over hebben. Dynamo kapot van een dergelijke Avensis, niet zo maar te vervangen. Moet een aandrijfas voor los. Woohoooo de pechvogel achtervolgt Hu & Il wel zeg. Zit niks anders op dan de ANWB maar weer bellen. Oh oh….daar gaat de Avensis ook nog op de sleepwagen. Later op de avond wordt er een leen auto gebracht.
Wij zelf zitten weer aan het bier. Heerlijk smaakt dat. De wilde verhalen van de dag doen weer de ronde. Top hoor. Etenstijd. Weer top geregeld, veel keus en een zeer goede smaak. En weer is het zeer gezellig. Aan elk tafeltje zit men wat te keuvelen, drankje erbij lekker. De laatste avond is een feit. Het zit er bijna op. Bertju heeft het hele weekend wel z’n plek gevonden. Op de stoel, op een bank en dan het liefst met mijn vest over zich heen. Net na 22.00 uur wordt de vervangende auto voor Hu & Il gebracht. Vorig jaar een slopel, nu weer een slopel. Tis 22.30 uur, luikes we wensen jullie een goede nacht, wij gaan te bed. Er staat weer een flinke rit te wachten morgen, we gaan dan naar huis.
Maandag 6 april 2015.
QkeleQ, het is weer vroeg in de morgen. Als het niet zo fris zou zijn zou de haan wel kraaien. Neehee het getjilp der gevleugelde vriendjes verstoren de stilte. Even kijken hoe laat het is. Bertju heeft me al gehoord en duikt onder zijn dekbedje vandaan…kwispeldekwispel…goodmeurning my friend, goe geslapen? Ja wanneer slaapt hij niet goed. Ola de telefoon verteld me dat het 6.45 uur is. Heb ik ff mooi wat doorgeslapen zeg. Yvonne had me gevraagd haar om 7 wakker te maken. Ik sta dus lekker op, steek me een pafke op. Brrr fris op het balkon. Bertju maakt van de gelegenheid gebruik en Yvonne wakker te maken…..joepieeeee een jump op het bed…ik ben het, ik ben het, wild kwispelend knuffeltjes geven. Als Bertju zo bezig is wil ik kijken of ik wifi heb. Zet daarvoor m’n bril op. Ooooohhhhhh….ik heb me in de tijd vergist. Niet 6.45 uur was het maar 5.45 uur. Oeps….blijf nog maar een uurtje lippen Kroepie. Om 7 is ook Yvonne eruit. Ik heb dan al gedoucht, Bertju uit gelaten.
Weldra heeft Yvonne alles ingepakt nadat zij zich ook heeft verzorgt. Nog voor het ontbijt laden we alles in de auto zodat we alleen nog maar hoeven te ontbijten en te betalen. Ook nu weer een zeer uitgebreid ontbijt. Nog lekker wat kletsen met vroege vogels. Ontbijtje op, betalen maar. Wat doen we, vraag ik aan Yvonne. Rijden we nu meteen op of gaan we samen met de anderen, die ook die kant op moeten. Het maakt Yvonne niks uit. Zelf heb ik zo iets van, kachelen maar. Ben je mooi op tijd thuis. Gezamenlijk rijden is natuurlijk ook leuk. Het weer ziet er wel anders als de afgelopen twee dagen. Of het droog blijft, want droog is het nog wel. Uiteindelijk besluiten we om samen met de anderen op te rijden. Betekend nog wel dat we een uurtje moeten wachten. Rond 10.00 uur gaan we dakloos op weg. Eerst nog even tanken in Duderstadt. Tank gevuld…hoplaaaaaaa gaan met die banaan. HU & Il achter ons met de slopel en John, Flip, Hans, Justin volgen. Had me voorgenomen het niet te bond te maken. Eenmaal op de snelweg vond ik een 140km/h wel genoeg. Lekker relaxed. En dan, regendruppels. Zo waren ze er en zo is het weer weg. Nee denk niet dat we het droog houden. Even later lijkt het toch echt te gaan regenen. De eerste parkeerplek ga ik ervan af. Dak dicht. De dames willen naar de WC. Na tien kilometer weer eraf bij een tankstation. We kunnen weer verder. Dan zie ik op een matrixbord dat er richting Köln een file is van 5km. Via de walkitalki wordt me gevraagd wat wij doen, of richting Köln, de kant die wij eigenlijk op moeten, of rechtdoor richting Venlo. Uuhhhhh we gaan rechtdoor. Dan maar wat omrijden. Vlak voor Venlo houden we nog een stop. Broodje eten en afscheid nemen.
Weldra beginnen we aan ons laatste stukje van Venlo naar huis.
Hello Brunssum. Eenmaal thuis de auto uitladen en de laatste energie gebruiken om de MR2 schoon te maken, van binnen en buiten. Terwijl Yvonne de MR2 uitzuigt maak ik de wielen schoon. Daarna een grondige wasbeurt en zo goed mogelijk de onderkant af spuiten. Stukje droog rijden en dan kan de MR2 op stal.
Klaar!
Tjongejonge zeg, wat een mega vet weekend hebben we gehad. Een bijzondere groep mensen, erg gezellige mensen. We hebben super genoten en we er tijdens de juli meeting zeker weer bij. Zoals Erik altijd zegt, jullie maken het zelf gezellig. Dus ik bedank jullie allemaal vanwege de gezelligheid. Top.
Je hebt er maanden lang naar uit gekeken, de koude winter wou maar eerst niet om. De eerste zinnen van het liedje “tis weer voorbij die mooie zomer”. Maar de zomer van 2015 moet nog beginnen. Het slaat eerder op de aanloop naar de Paas editie van de Wild Bunch in Duderstadt. Vorig jaar was onze ontmaagding van deze editie en al snel wisten we dat we dit vaker zouden gaan doen. En zo keken we er al maanden lang naar uit. Pasen, Duderstadt, we zijn er bij hoor.
De weken gaan voorbij, het begint echt te kriebelen. De noorderlingen zijn al bezig een treintje te vormen. Maar ook de westerlingen zijn al druk bezig uit te futsenelle welke route r genomen gaat worden, waar men bij elkaar komt. Hu & Il zouden de donderdag al hier (Brunssum) naar toe komen zodat we de vrijdag gezamenlijk vanuit Brunssum konden vertrekken. Hans, John, Justin, Flip…een hele delegatie maar om de goede plek en route uit te vogelen was een ander verhaal. File hier, baustelle daar, het beloofde wat te gaan worden hoor. Hu & Il zouden donderdag tot laat moeten werken. Om dan nog naar Brunssum te komen leek hun geen goed plan. Zou het al nachtwerk gaan worden. Ze besloten op vrijdag van huis uit te vertrekken naar Duderstadt.
Yvonne heeft de donderdag ook al vrij. Het plan rees om er een dag aan vast te plakken. Duderstadt, hotel “Zur Erholung”, daar wisten we van dat het echt Erholung ist. Wat doen we? Gaan we donderdag al? Waarom ook niet hè. Uuhhhh…hoe gaan we dat regelen. Met mijn mein Deutsch ist es auch nicht so richtig gesteld…..aaahhhh een berichtje naar Mister MR2 Erik kan de oplossing zijn. Met de snelheid van het licht was het al geregeld, ik moest het alleen nog even snappen hahaha.
Yesssssss Kroepie, geregeld, we vertrekken op de donderdag al. Natuurlijk hebben we Bertju ook ingelicht en hij was zo blij, hij bleef maar kwispelen.
Jaha maanden lang naar uitgekeken, de koude winter wou maar eerst niet om…..het bleef in me hoofd rondspoken. Koud was het altijd nog en van een zon was geen sprake. Weeronline gaaf aan dat in Duderstadt de komende dagen sneeuw werd verwacht. Geen al te beste vooruitzichten hoor. Her en der brak de discussie los….winterbanden of geen winterbanden. Ahum, heb helemaal geen winterbanden voor de MR2. Tjonge….wat nu? Jeroen had al winterbanden gescoord voor z’n Celica GT4, Robke Honda nam ook het zekere voor het onzekere en had ook al z’n winterslofjes onder de S2000 gemonteerd. Verplicht is het in Duitsland niet maar als er wat gebeurd en je hebt geen winterbanden eronder tijdens winterse omstandigheden, dan ben je het haasje, het Paas Haasje wel te verstaan. Tja, ik heb ze niet, ga ze ook niet aanschaffen, we passen de rijstijl wel aan.
Donderdag morgen, 2 april 2015.
Yoodelahitieeeeee…..kon de wekker wel zijn maar dat was ik zelf toen de kijkertjes open gingen. Bertju komt me kwispelend begroeten, goedemorgen grote vriend. Vandaag gaan we naar Duderstadt en jij mag mee. Oren overeind, z’n hoofdje draaiend kijkt hij me aan. Hij weet het al hoor. Koffie en de stand van zaken bekijken op FB. Haha….gesprek van de dag. Maanden lang naar uit gekeken en nu is het zo ver. Maar oh oh oh. Wat een pleuris weer zeg. Koud, nat, vochtig, ijs, geen dag om dakloos te rijden. Ook de voorspellingen voorspellen niet veel goeds al is het beter als de dag van gisteren maar nog altijd wordt er lichte sneeuwval voorspeld. Komt zeker goed, gaan we dan maar van uit. Ook Kroepie komt het nest uit. Ontbijten, nog een bakkie pleur. We nemen de tijd. Als we rond 9.00 uur vertrekken dan zijn we mooi op tijd en mijden de spits. Ik heb dan mooi de tijd om alles nog eens na te lopen. Bandjes op druk zetten, olie na kijken, ruitensproeierreservoir bijvullen…noem maar op. Wat later komt Yvonne met de bagage. Oohhwww we hebben ruimte zat. Geweldig die op maar gemaakte tassen voor de ZZW30. Mooie is wel dat als we alles in willen laden het droog is. Dat is al een mazzeltje maar het is best fris zeg. Een dreigende hemel maakt het er niet mooier op. Alles klar herr comisar? Ready for take of. 10.45 uur horen we de diepe sound van de Remus. Ze heeft er zin an. Bertju op schoot bij Yvonne, bekijkt zich alles eens goed. TomTom ingesteld. Een kleine 400km voor de boeg. Doeieeeeeeee Brunssum me je malloten van inwoners. Zachtjes ronkend verlaten we onze straat. Niet op de vlucht, in de relax mode. Zeker met die natte wegen. Schinveld, Gangelt richting Geilenkirchen en daar kunnen we de 46 op. Pedaal to the medal….ja zou je willen, mooi niet. Klote weer is het. Naar gelang we meer en meer op weg zijn wordt het dreigender en dreigender. In de verte zien wel dat de lucht zwart wordt. De regen gaat over in sneeuw. Rondom ons heen zien de landschappen al wit gekleurd. We naderen de gitzwarte wolken en voila, natte sneeuw, storm, alles daalt op ons neder. Op gepaste snelheid en toch nog op een goed begaanbare weg trotseren we de weerselementen. Maar goed dat we ook het ruitenvloeistof reservoir hebben gevuld. In de verte zien al de lucht al wat opklaren. Dan bedoel ik dus minder zwart worden. Dan wil ik een vrachtwagen in halen. Tja wat is daar nu bijzonder aan hè. Net als ik naar links ben gegaan zie ik wat opvliegen. Yvonne duikt weg en ik hoor een knal. WTF is dat nu!!! Een steen dus. Niet van het type ik zie je bijna niet maar hoor je wel, deze zagen we dus alle twee aan komen. Oh oh…. Die steen vloog net achter de rechterspiegel tegen het zij raampje aan. Hoe verzien je het. Een flinke steen was het. Geen schade…ppppfffffff…. Moest meteen denken aan de ZZW30 van Hu & Il vorig jaar. Aangezien we toch al een tijdje op weg zijn, het even droog is, besluiten we een stop te houden. Even een bakkie drinken en de innerlijke mens voorzien van wat brandstof. De heftige neerslag hadden we achter ons gelaten dus het was dan ook even droog. Eens kijken, wat schaft de pot? Toch maar een stokbroodje kaas houden want komend weekend is er genoeg te smullen ende smikkelen. Twee broodjes, bakkie pleur en een kop warme choco. Betalen…..men nemen de pinpas, doen we zo vaak hè, Yvonne betaald, ik zit al op een uitgezocht plekkie. Met paniek in de ogen gebaart Kroepie me te komen. Was los? De pas werkt niet doe ff met jouw pas. Steek me pas in de automaat, pincode….werkt niet. Krijg nou toch hele grote hangtiete zeg, wat gaan we nou mee maken? We proberen het nog eens maar helaas. De verkoper geeft met een lang smoelwerk aan dat de hele morgen mensen al betaald hebben met dergelijke pinpassen. En nu dan, vraagt Kroepie? Laten we het toch gewoon staan, ruimt die klojo het maar op met z’n smoelwerk. Ben ik zo klaarmee hoor. Yvonne duikt haar beurs nog eens in en gelukkig, vind zij dan, kan ze het gepast betalen. Kan je toch niet maken om de boel zo maar te laten staan, zegt ze. Waarom niet? Twee passen die niet zouden werken en het ligt dan meteen aan ons? En dan ook nog eens zo’n smoelwerk? Wie denkt hij wel dat hij is….. ja is goed zegt Kroepie. Anyway, broodje en koffie smaakte goed. Tijd om verder te gaan na nog snel een sanitaire stop. We zijn nog niet buiten of de hagelstenen vliegen ons om de oren. Wwhahaha….we zijn weer ingehaald door die zwarte brei hoog aan de hemel. Snel de auto in gaan met die….. Het laat Yvonne niet los dat we niet hebben kunnen pinnen. Wat als de passen echt niet werken, dan hebben we toch een probleem. Komt wel goed schatju hahaha.
Het is nog altijd een vies winters weer. Ruitenwissers maken overuren. Als het morgen toch ook zo is gaan we niet mee toeren, roept Yvonne. Zal wel goed komen joh, we zien wel. Is het te gek blijven we in het hotel, stel ik haar gerust.
Na een goede rit, weinig ongemak qua files en zo, komen we dan eindelijk bij het hotel aan. Krèg nah wat….het weggetje naar de parkeerplaats is afgesloten. De Duitse minister van verkeer en wat er staat “Um Leitung” geeft aan welke richting we motte rijden. Dat doen we dan ook. Helaas is de plek achter het hotel één grote modderpoel. Doen we dus niet. We rijden de weg verder op, ook afgesloten. Een loko geeft aan data we er niet door kunnen….ja duhhhh zie ik ook wel maar geef de beste man toch vriendelijk antwoord. Dan zetten we um maar even aan de straat hè.
Blij dat we er zijn worden we nog blijer van het vriendelijk hotel personeel. Een vriendelijke dame komt ons tegemoet. Een vriendelijke groet. Ze verteld ons waar we de auto kunnen parkeren. De MR2 mag dus voor het hotel staan. We vragen wel een kamer met balkon zodat ik op gepaste tijden een longtorpedo tot mij kan nemen. Gepakt en bezakt gaan we naar onze kamer. Wat een weelde is dat toch. Prachtige kamers waar totaal niks op aan te merken valt. Inmiddels sneeuwt het weer. Alles is wit. Als dat maar goed gaat komen. Alles uitpakken…..Bertju even uitlaten en dan is het al snel etenstijd. Dat doen we dus lekker in het hotel. Onze ervaring heeft geleerd at je heeeeeeeeel goed en lekker kan eten in het hotel. Een schitzel voor Yvonne en ein fleischspies voor Jaapio. Möchte sie etwas trinken, vraagt de vriendelijke dame. Aber sicher, ich möchte ein bier. Oh oh….laatste biertje wat ik gedronken heb was tijdens oud en nieuw. Het ziet er allemaal weer perfect uit. We genieten met volle teugen en zijn blij dat we dagje eerder vertrokken zijn. Eten smaakte weer voortreffelijk. Maar dat biertje hakte erin hoor…oei hahaha….toch nemen we er nog maar eentje. Met een goed gevulde maag gaan we naar boven. Toch ietwat vermoeid zullen we maar zeggen. Bedje installeren zodat we makkelijk tv kunnen kijken. Voor je het weet vallen je de ogen dicht dus rond het klokkie van tien uur zijn we maar gaan slapen.
Vrijdag 4 april 2015
Gaaaaaaapppppp….zo als altijd vroeg wakker. Yvonne ligt nog in dromenland. Buiten is het nog donker maar Bertju komt me vriendelijk begroeten. Mmmm….iets voor 5.00 uur. Ik probeer nog even de kijkers te sluiten hoor. Ook Bertju kruipt nog even onder zijn dekbedje. Iets na zessen sta ik toch maar op. Hopla het balkon op…..oohhhhh het is erg koud…..maar dat ziet er goed uit. Nog geen zon te zien maar een enkele blauwe plek zien we wel aan de hemel. In ieder geval veel beter als gisteren. Bertju heeft van de mogelijkheid gebruik gemaakt en heeft Yvonne op zijn vriendelijke manier wakker gemaakt. Zijn staart in turbo stand maakt hij duidelijk blij te zijn dat Kroepie weer wakker is. Kroepie zelf wilt nog wel even blijven liggen hahaha….ondanks het niet gebruikelijk is blijft Bertju even bij Yvonne liggen. Wonderbaarlijk genoeg heeft Bacchus me gespaard van de gebruikelijke koppijn na het drinken van een glaasje gerstenat. Sta ik wel van te kijken want normaal gesproken hoef ik er maar aan te denken en heb koppijn. Een gelukzaligmakend gevoel maakt zich meester van me. Heerlijk zo in het hotel met een paar mooie dagen in het verschiet. Ga me dan lekker opfrissen. Een heerlijke douche, scheren, tandjes poetsen…..hè! Als ik zover klaar ben ga ik Bertju uitlaten. Alles is bevroren, het is koud. Bertju denkt, wees niet bevreesd wat Bertju is hier geweest. Van wandelen komt weinig terecht zeg. Elk takje, grassprietje, polletje…overal moet hij wel tegenaan piesen. In het Duderstadtse is het ook nog rustig. Het hotelpersoneel is al druk doende. Gesleep en gerammel met van alles en nog wat. Gutemorgen…alweer die vriendelijkheid. Yvonne heeft het nest inmiddels ook al verlaten. Gedoucht, opgefrist. Tijd voor ontbijt. Wat een weelde. Heerlijk gegeten en alles in de relax mode. Top gewoon, wat kan je daarvan genieten zeg.
Wat gaan we doen? Als eerste maar eens kijken hoe dat nu zit met onze pinpassen. Zou wel heel raar zijn als ze het beide niet meer doen. Oh oh….de MR2 ziet er niet uit zeg. Wat is die smerig van onze rit gisteren. Maar eens kijken of we die ook kunnen gaan wassen. Van de foto’s van vorig jaar wist ik dat er ergens in de buurt van die boxen zijn waar je de auto kunt afspuiten.
Op naar Duderstadt, kijken of we wat poen kenne scheppu
Yvonne wist van vorig jaar nog wel waar het pinapparaat is. Wat een rust overal zeg. Zo goed als geen mens te zien. Het weer wordt beter en beter….dat gaat wat beloven. Waar we vorig jaar hebben gestaan met de Wild Bunch in Duderstadt weet Yvonne haarfijn waar ze toe geld had gepint. We stoppen daar dan ook…kat in het bakkie, of???? Wat later komt Yvonne terug, nee ze kan niks pinnen of ik het eens wil proberen. Komen die hangtiete weer voorbij zeg…wat gaan we nu mee maken. Niet kunnen pinnen betekend ook dat we niet kunnen tanken. Paniekerig vraagt Kroepie, en nu dan? Komt goed Kroep…komt goed….hoop ik dan maar hahaha. Via TomTom even opgezocht naar pin mogelijkheden. Aahhh hier om het hoekie kan je ook pinnen. Yvonne heeft er de balen van en zegt dat ik maar moet gaan pinnen. Pas erin, pincode jaaaaaa…..hopla…de poenschepper. Als ik naar buiten loop kijkt Yvonne me vol verwachting aan. Ik trek een gezicht van…jammer dan. Als ik dan eenmaal instap “weer niks” vraagt Yvonne. Oh jawel hoor, geen probleem hahahaha……rot jong!Zo nu op zoek naar een wasplek. Ook nu weer bied tomtom de oplossing. Al snel de wasplek gevonden waar je met hoge druk je auto af kan spoelen. Uit het vooronder m’n was spulkes gehaald. De opvouwbare emmer, gekregen van Hu, bied nu uitkomst. De washand en shampoo klaar gezet. Muntje in het apparaat en …. Niks da. Huh? Nog eens proberen en niks. Euro erin, niks, twee euro erin, niks. Ppfffff om moedeloos van te worden. Dan de MR2 in de bos er naast gezet. Pokkeding is nog kaduuk ook. Die blijft water lekken. Mag wat kosten hè. Gaan we weer, euro erin, doet het ook niet. Lekker dan. Aangezien er uit de lans genoeg water lekt besluit ik de opvouwbare emmer vol te druppelen. Zodra ik in het handvat knijp gaat deze iets harden spuiten. Ik besluit het hiermee te gaan doen. Na een tijd is de emmer (opvouwbare emmer dus) vol. Auto shampoo erin….auto afspoelen en wassen maar. Wwhaaaa…..zo gaat het ook en het kost alleen wat geduld en moeite. Weldra ziet ons pareltje er ook weer uit als een pareltje. Zo zie je maar weer, alles komt goed. Poen in the pocket, MR2 is weer shiny. En zo schiet het middag hapje erbij in. Na een mini toertje terug naar het hotel. We hebben wel zin in een bakkie. We doen er ook een stuk kuche bij…..jawel het mooie leven. Zo in het hotel kunnen we ook internet even bekijken. En jawel hoor. Hu & Il hebben weer de hoofdprijs. Ze zijn vertrokken en na 20km hebben ze weer prijs. Niet zo drastisch als vorig jaar dat alles in de puinpoeier ligt. Dit maal is het een vastzittende remklauw die de pret bederft. Eerste monteur Hans heeft er nog naar gekeken maar het is echt oefening met de remklauw. Dat wordt voor Hu en Il een MR2 weekend zonder hun MR2. Aahhhh de AW11 dan? De AW11 is nog niet helemaal klaar voor een dergelijke rit. Dan gaat het de Avensis worden. Maar goed dat ze genoeg keuze mogelijkheden hebben. HU en Il komen dus met de Avensis. De ZZW30 wordt de ANWB netjes bij hen thuis gebracht. Al metal heeft het veel tijd gekost en mogen ze de hele rit op hun eigen maken.
Zo lezen we ook dat de noorderlingen ook vertrokken zijn……
Poepoe….na kaffee und kuche zijn we beide wat moe. We besluiten een uurtje de oogjes te gaan sluiten. Lekker op bed liggen even de kijkers sluiten voordat het geweld allemaal komt. Ook Bertju kruipt snel onder zijn dekbedje, ook hij is wat moe. Zo’n slaapje is altijd lekker. Weldra horen de bekende sound van de MR2. Jaaaaaaaa daar komen de eerste al aan. Hahaha…..ook voor hen is het wat puzzelen, waar moeten we de auto’s kwijt. Met en met druppelen ze allemaal binnen. Hu & Il zijn dan nog onderweg, Justin komt sowieso later. Ondanks het toch aan de frisse kant is zitten we buiten op het terras. Het gekakel neemt al z’n vormen aan. De vriendelijke dames van het hotel lopen zich alweer de voeten onder het lijf vandaan om ons te bedienen. Bertju mag zich ook weer verheugen op de nodige aandacht. Ja zelfs sprintjes trekken met Flip. Dan zag je toch wel dat de nodige schnitzels bij Flip in de weg gingen zitten hahaha. De zoon van Willem (ben z’n naam ff kwijt) nam het stokje over maar ondanks zijn kleine longen had Bertju wel meer lucht hahaha.
Het mag duidelijk, het is over met de rust in Duderstadt, Wild Bunch has arrived. Ronkende bolides, open uitlaten….we mogen er weer zijn hoor.
Nog voor het avond eten zijn Hu en Il er ook al. Ze hebben duidelijk de Avensis de sporen gegeven. Die motor is goed schoon gebrand hahaha. Tijd voor het avond eten. Weer een mega keuze, voor elk wat wils en zoveel je wilt. De gezelligheid is weer troef. Lachen, gieren en heerlijk eten. Na het eten besluiten enkele toch een toertje te gaan maken. Slim om optimaal van de mogelijkheid gebruik te maken. Ze benne er toch dus Halle Harz gebied. Yvonne en ik blijven lekker in het hotel, klessebesse en een biertje drinken. Ook erg leuk.
Na een zeer gezellige avond maken we het toch niet te laat. Rond het klokje van 22.00 uur gaan wij te bed. Is wel leuk om wat aan bacchus te offeren maar de dag van morgen gebied frisheid, toertocht maken mot je wel met het koppie erbij zijn. Yvonne laat Bertju nog even uit en dan gaan te bed……
Zaterdag 4 april 2015.
Oh oh, ondanks het gerstenat toch weer erg vroeg wakker. Bertju en Yvonne bedanken zich en houden zicht stil. Als eerste het balkon op. Woohohooooo dat ziet er veel belovend uit. Een strak heldere hemel. Wel erg fris maar geen wolkje te zien. Zeg het altijd wel maar zou dan toch echt alles goed komen? Na een pafke sluipend de pot op, Mandela naar zee brengen. Dan een heerlijke warme douche. Opgefrist en wederom zonder koppijn van het bier Bertju uitlaten. De dames van het hotel zijn al druk in de weer. Maarrrrrrrr het is veel te vroeg voor koffie en daar heb ik wel erg veel zin an. Maarja er is geen koffie, nog niet hahaha. Even buiten zitten en de eerste berichten op FB maar bekijken. Toch weer te fris, dan maar weer naar binnen, naar boven. Kroepie is zich ook aan het verzorgen. Dan maar weer naar beneden, nog geen koffie? Daar heb je Erik ook al en even later ook Jeroen. Gezamenlijk een pafke piefe. Erik heeft het al zover dat we al aan de koffie kunnen. De hoteldame geeft aan, ab 7.30 uhr ist pas früstück. En wij zitten er al terwijl het klokje 7.15 uur aantikt. Koffieeeeeeeeeeeeee….hihihi en…daar is de koffie.
En dan het ontbijt zeg. Ik vind en blijf het ongelooflijk vinden. Wat je ook maar wilt, het ligt er. Voor de vroege vogels en die wat later komen ligt er van alle soorten zangzaad, alle soorten broodjes, bergen vlees, kaas en eieren. Oja ook roerei….roerbakei, roerbakei, heroïne dealen op een kinderboerderij..komt dan spontaan in je ook. Een ontbijt al een koning zeg ik je. Langzaam maar zeker druppelen de WB-ers met de slaap nog in de ogen binnen en schuiven ook aan.
Op het programma staat een toertocht voor gereden door Anton. Het weer is WB waardig. Zon zonder zee. Nog wel fris maar het gaat zeker goed komen. Gaat een cabrio dagje worden. Het heeft nogal wat tijd nodig eer iedereen klaar is voor vertrek maar uiteindelijk gaan de boldis toch het nest verlaten. Op naar een mooie cabrio dag. Een enkele moet nog wel even de tank vol gooien. Dat hadden we gisteren al gedaan. Let de games begin. Hopla daar gaan we dan. Anton voert ons over de meest mooie wegen. Links, rechts, prachtige bochten. Tunnels, erg favoriet natuurlijk met die blèrende uitlaten. En zo komen we bij een tunnel aan. Anton haalt de snelheid eruit voor de tunnel en vlak voor de tunnel gaat het gas erop. De 2ZZ wordt tot over de 6000rpm gejaagd. Het gehuil van die 2ZZ weergalmd goed in de tunnel, wat een klere herrie als je daar achter rijd, wel kicku hoor. De rest volgt in dezelfde snelheid. Tunnel uit, bocht recht, bocht links en dan….aaarrggghhh politie. Mooi, wij zijn het haasje. De agent aan de rechterkant loopt al naar de straat kant. Op dat moment is de snelheid bij ons er wel uit maar die herrie vanuit de tunnel moeten ze wel gehoord hebben, sterker nog, het zal ze gehoor schade hebben opgebracht. Daan besluit de agent toch maar geen aanhouding te verrichten…mmmm wonderbaarlijk. De groep zal wel te groot geweest zijn denken we dan maar ghighighi.
Langzaam aan begint het landschap te veranderen in een winter wonder land. Echt waar. Dikke pakken sneeuw links en rechts. De wegen zijn mooi begaanbaar, dat wel. En waarachtig een stoomtrein. De herkenbare fluit van die trein galmt door de dalen. Het is een prachtige omgeving. Op de plek waar we vorig jaar buiten in het zonnetje zaten zien we hogen bergen sneeuw aan de kant van de weg. Het heeft hier goed huis gehouden wat sneeuwen betreft. Parkeerplaatsen zijn vrij van sneeuw en al snel heeft iedereen wel een plakje gevonden. Jaha de innerlijke mens kan wel wat gebruiken. De curryworsten, braadworsten, frieten en hamburgers vliegen je om de oren. De uitbater heeft z’n paas omzet alweer binnen hoor. Time to leave. Je kon er op wachten dat iemand de sigaar zou zijn met zoveel sneeuw. En voila, ik was de gelukkige. Van Hu en Peter kreeg ik de volle laag. Bukken, rennen (als dat nog gaat) had geen zin. De ene mikte op m’n kop en omdat ik bukte lukte dat ook nog en de ander gooit een sneeuwbal me vest in hahaha…..mijn wraak zal zoet zijn.
De rit gaat weer verder om vervolgens ergens in het oude DDR te stoppen bij vrienden van HU & Il. Wwhahaha….geweldig. die mensen wisten wel dat Hu & Il langs zouden komen maar niet dat er zoveel WB-ers op de koffie zouden komen. Hahaha….weldra staan de koffie en thee kannen klaar. Genoeg bekertjes en ook een koekje erbij, lekker. De bewoners zijn helemaal weg van Bertju. Zelfs zo dat de dame Bertju heel even ontvoerd had. Bertju was ineens weg met de bewoonster. Och heb hem even laten plassen en poepen hahaha. Van hun oude hondje hadden ze nog een speelgoed Jocky. Yvonne had dat geschoten en zoals Yvonne dat altijd heel leuk vind moest en zou die Jocky op Bertjus rug. Hij laat alles ook nog toe ook zeg. Wel erg leuk om te zien. Goh, dacht ik, ik neem nog een bakkie pleur. Het is goed toeven in de tuin bij die mensen. Zon schijnt heerlijk. Koffie is goed heet, wat wil je nog meer. Ook Peter had dezelfde gedachte, nog lekker een hete bak koffie. Zal ik inschenken, vraag ik aan Peter. Och ja lekker doe maar. Ik schenk zijn bekertje in en hoor hem zeggen, stop maar. Dat doen we dus niet. Ik ben die sneeuwbal niet vergeten en schenk vrolijk verder tot aan het randje hahahaha……
Na genoten van spijs en drank gaat de rit hotel waarts. Flip vraagt of we ook mee willen gaan de auto’s wassen. Oja dat doen we, ik houd wel van een schone auto. John en Hans gaan ook mee. De resst gaat naar het hotel. We hoeven niet ver te rijden voor een wasplek. Flip en John wassen hun emmers als eerste en dat geeft ons de tijd om de auto uit te zuigen. Niet alleen tijdens de rit hebben we een winters landschap gezien, in de auto is het niet veel anders vanwege Bertjus haren. Opvouwbaar emmertje met water vullen, shampoo erin. Na John kan ik an die reie. Beetje afspuiten, wassen en klaar. Hans kan de box in. Heb nog genoeg water en shampoo in het emmertje dus Hans…doe er je voordeel mee. Nog de emmer drogen en hij voor de rit van morgen weer klaar. Als we allemaal klaar zijn kunnen ook wij naar het hotel. Flip vraagt of ik de tomtom in wil stellen naar het hotel. Kein probleem. En zo rijd ik even de kleine groep voor. Ahum…of het wassen zin heeft gehad? De zon heeft z’n best gedaan om de sneeuw tot water te transformeren. Uit al die hoopjes sneeuw sijpelt het water de weg op en daar moeten wij dus overheen hahaha….achja ze benne in ieder geval schoner als dat ze waren.
Moe maar voldaan komen ook wij bij het hotel aan. Poepoe, heb wel een biertje verdient hoor. Al snel is het weer een super gezellige boel in het hotel. Luidruchtig? Nee joh…
Vanavond is ook het welbekende Paas vuur weer. De berg die in de fik gestoken gaat worden hadden we al gezien. Zal me een fiks vuurtje worden. Tingelingeling…essen ist fertig, roept één der vriendelijke hotel dames. Als hongerige wolven staan de meeste op. Was gibts heute? Wederom in de trog weer gevuld met de meest heerlijke lekkernijen. En weer is het gezellige bende. Het eten smaakt iedereen goed, zo goed dat er er iemand is die eens aan zijn zesde schnitzel gaat beginnen. Daarna nog even de kom chocolade Mouse uit lepelen….. ik noem geen namen hoor Flip. Het biertju smaakt weer goed. Wel raar want de laatste tijd smaakte me het helemaal niet meer dat bier. Dan komt Peter naar me toe. Hij een lift geregeld zodat ik ook naar het Paas vuur kan. Yvonne en ik blijven liever in het hotel. En zo ook Peter en Sonja en nog een paar. Dus de gezelligheid is niet verdwenen als de andere naar het paasvuur gaan. Die bende is nog niet terug als wij besluiten het bed te gaan opzoeken. Weer lekker op tijd, rond het klokje van tienen. Blijven hangen kon wel eens gevaarlijk worden want het Duits biertje smaakt goed hoor.
Boh toch vermoeiend zo’n dag. En wat hebben we een mazzel gehad met het weer zeg. De hele dag open kunnen rijden maar ook de hele dag de herrie van Anton’s uitlaat gehoord :p.
Bertju heeft het ook helemaal gehad en ligt al onder zijn eigen dekbedje. En ook wij liggen weldra onder zeil.
Zondag 5 april 2015.
Nu wilde in niet weer de halve morgen lopen lanterfanten tot er koffie is. Wel weer wakker rond 5.00 uur maar toch even blijven liggen. Uiteindelijk vind ik dat maar niks dus eruit, roken. Woohooo…..het belooft weer een mooie daga te gaan worden. Hele blauwe plekken aan den hemel. Weer het gebruikelijke ritueel…douche, scheren, tandjes poetsen Bertju uitlaten. De hotel dames zijn ook al weer druk in de weer. Gute morgen….. Volgens mij moet er ergens een loops teefje lopen. Het lijkt wel of Bertju mij aan het uitlaten was in plaats van anders om. Elk grassprietje, polletje, boompje, steentje, hij trok me er naar toe om daar juist te kunnen piesen. Uiteindelijk deed hij z’n best om er nog wat uit t persen maar op is op hè.
Bij het hotel zaten Jeroen en Erik ook al smachtend te wachten op koffie. Nog een pafke en rond 7.15 uur lopen we naar binnen. Olala, alles staat al klaar. En dat terwijl früstück pas om 7.30 uur is. Wij kunnen al aanvallen hoor. Heerlijk zo’n bakkie. De hoteldame zegt tegen Erik dat speciaal een half uur eerder begonnen is met werken omdat we de dag ervoor zo vroeg waren. Dat is toch geweldige klasse hè. In Nederland kijken ze je chagrijnig de tempel uit. We laten het ons weer goed smaken.
Gisteravond is gevraagd dat iedereen om 10.30 uur klaar moet staan voor vertrek. Deze dag gaat het een toertocht worden van rond de 300km. Dus klaar staan, gegeten, gedronken en de auto vol getankt. Dat doen we dan ook. Na het ontbijt rijden we Duderstadt in om te gaan tanken. Als we langs het paarvuur komen zien we de hele berg nog smeulen.
Vandaag gaat Robke voor rijden. Yvonne geeft nog aan om zover moegelijk vooraan te gaan rijden want dan gaat het niet zo hard. Oké doen we hahaha….ik wist al wel beter met Robke in the lead. Ahum 300km toeren, ga er maar aan staan.
Time to leave. Redelijk op tijd is een ieder met goed gevulde magen klaar. Hu weer bij Justin de auto en Il bij Erik. Om aan Yvonnes wens te voldoen kroop ik al achter Robke. Ja haar de meute komt weer in beweging. Het dak is eraf, het is prachtig weer. Zonnetje aan de hemel en allemaal blije gezichten. Belooft weer een geweldige dag te gaan worden. De rit gaat weer over de meest mooie wegen, vooral bochtige wegen. Prachtige dorpjes. Daar waar het in beginsel relatief rustig ging waren de voortekenen er al wel dat het best wel eens wat harder zou kunnen gaan. Ik zag Robke af en toe van die bewegingen maken dat leek op het opwarmen der rubberen slofjes. Een enkele lokale burger mocht de neus van de S2000 van kortbij zien in zijn of haar spiegel. Een gaatje, Robke is er voorbij hoor. Aangezien ik een nogal volgzaam type ben paste ik mij aan. Tot nog toe kon ik Robke goed volgen. Ging soms wel hard maar niet te hard. Af en toe kreeg ik wel van de Bourtange gedachtes. Ook daar heeft Robke eens rit voor gereden. Wat hobbel wegen zoekt die man uit zeg. Ook nu weer enkele wegen waarbij je de vullingen uit de kiezen rammelen maarrr wel erg mooi hoor. Na een anderhalf uur was het toch weer voedertijd. Ergens in de wildernis lag een hut waar je kon eten. Een kleine hut want er was binnen geen plaats meer. Dus buiten eten. In de zon was het echter heerlijk hoor maar zodra er een wolkje voor de zon dreef was het best nog wel fris. In de MR2 merk je daar totaal niks van. Koffie, wordt en en dat soort meuk passeerde de revue weer. Waar laten ze het toch. Met bakkie koffie had ik al genoeg hahaha….. wel een mooi stekkie daar. De rit gaat weer verder. Het leek wel of de snelheid dan iets hoger was gaan liggen. Zelfs Hans maakte een kleine drift optrekkend. Mooi gezicht was dat. Zo af en toe hoorde ik toch de Honda flink brullen mag ik wel zeggen. Fenomenale wegen, weinig verkeer. Een mix om eens lekker los te gaan. Erg mooi om zo achter die Honda aan te rijden. Af en toe reden we de anderen uit het zicht. Leuke is dan ook als we bij een auto aan komen rijden die ook flink de vaart erin heeft. Leek wel een oude audi 80 of zo maar zeker niet standaard. Ja die vloog ook lekker weg. Tot dan toe geen sneeuw meer gezien. Een zo goed als strak blauwe hemel. Daar we tot dan toe hebben gereden geen landschappen bedekt met een laagje sneeuw. De volgende stop is een feit. Vraag me niet waar, ik weet het niet. Alle bolides in een rij geparkeerd, op naar de koffie. Een wel verdiende pauze maar ook de mogelijkheid de blaas eens te ledigen zeg. Oeh oeh. Op het terrasje was het toeven. Zonnetje op het bolletje dan viel de kou wel mee.
En daar gaan we weer. Omai omai. We zijn nog niet vertrokken of iemand achter me probeert me weg te jagen. Kksssstttt, kkssstttt….hoor ik. Tot dan toe heeft Hans telkens achter me gereden maar nu werd dat anders. Ik zat mooi geklemd tussen twee kanonnen. De Honda S2000 en een Celica GT4 van Jeroen. Af en toe gaat het heel hard. Wel gaaf hoor. Voor me het gehuil van de Honda en achter me weg jaag geluid van een turbo hahaha…… langzaam maar zeker komen we weer in de besneeuwde gebieden. Ook nog stoppen voor de stoomtrein, heel bijzonder ook. En dan blijken we wat lui te zijn kwijt geraakt. Het loopt al langzaam naar het einde van de rit. We hebben nog ergens staan wachten en dan zien we alleen Willem nog langs scheuren. Hij reageert op ons getoeter en voegt zich weer bij ons. Een klein groepje zijn we dus kwijt. Dan rijden we maar verder hè. Onderweg komen we enkele nog wel tegen. Dat is dan vlak bij het hotel. Daar blijkt dat enkele nog naar Duderstadt gereden zijn, terrasje pikken. Zo ook Erik en Il. Hu belt Il op of zo iets. In ieder geval wilt Hu zijn Il gaan halen. Hij springt in zijn Avensis en dan…..nee hè! Er blijft een lampje branden. De accu laad niet meer op. Diagnose der monteurs, dynamo kapot. Zijn niet zo maar monteurs, nee Toyota monteurs en weten wel waar ze het over hebben. Dynamo kapot van een dergelijke Avensis, niet zo maar te vervangen. Moet een aandrijfas voor los. Woohoooo de pechvogel achtervolgt Hu & Il wel zeg. Zit niks anders op dan de ANWB maar weer bellen. Oh oh….daar gaat de Avensis ook nog op de sleepwagen. Later op de avond wordt er een leen auto gebracht.
Wij zelf zitten weer aan het bier. Heerlijk smaakt dat. De wilde verhalen van de dag doen weer de ronde. Top hoor. Etenstijd. Weer top geregeld, veel keus en een zeer goede smaak. En weer is het zeer gezellig. Aan elk tafeltje zit men wat te keuvelen, drankje erbij lekker. De laatste avond is een feit. Het zit er bijna op. Bertju heeft het hele weekend wel z’n plek gevonden. Op de stoel, op een bank en dan het liefst met mijn vest over zich heen. Net na 22.00 uur wordt de vervangende auto voor Hu & Il gebracht. Vorig jaar een slopel, nu weer een slopel. Tis 22.30 uur, luikes we wensen jullie een goede nacht, wij gaan te bed. Er staat weer een flinke rit te wachten morgen, we gaan dan naar huis.
Maandag 6 april 2015.
QkeleQ, het is weer vroeg in de morgen. Als het niet zo fris zou zijn zou de haan wel kraaien. Neehee het getjilp der gevleugelde vriendjes verstoren de stilte. Even kijken hoe laat het is. Bertju heeft me al gehoord en duikt onder zijn dekbedje vandaan…kwispeldekwispel…goodmeurning my friend, goe geslapen? Ja wanneer slaapt hij niet goed. Ola de telefoon verteld me dat het 6.45 uur is. Heb ik ff mooi wat doorgeslapen zeg. Yvonne had me gevraagd haar om 7 wakker te maken. Ik sta dus lekker op, steek me een pafke op. Brrr fris op het balkon. Bertju maakt van de gelegenheid gebruik en Yvonne wakker te maken…..joepieeeee een jump op het bed…ik ben het, ik ben het, wild kwispelend knuffeltjes geven. Als Bertju zo bezig is wil ik kijken of ik wifi heb. Zet daarvoor m’n bril op. Ooooohhhhhh….ik heb me in de tijd vergist. Niet 6.45 uur was het maar 5.45 uur. Oeps….blijf nog maar een uurtje lippen Kroepie. Om 7 is ook Yvonne eruit. Ik heb dan al gedoucht, Bertju uit gelaten.
Weldra heeft Yvonne alles ingepakt nadat zij zich ook heeft verzorgt. Nog voor het ontbijt laden we alles in de auto zodat we alleen nog maar hoeven te ontbijten en te betalen. Ook nu weer een zeer uitgebreid ontbijt. Nog lekker wat kletsen met vroege vogels. Ontbijtje op, betalen maar. Wat doen we, vraag ik aan Yvonne. Rijden we nu meteen op of gaan we samen met de anderen, die ook die kant op moeten. Het maakt Yvonne niks uit. Zelf heb ik zo iets van, kachelen maar. Ben je mooi op tijd thuis. Gezamenlijk rijden is natuurlijk ook leuk. Het weer ziet er wel anders als de afgelopen twee dagen. Of het droog blijft, want droog is het nog wel. Uiteindelijk besluiten we om samen met de anderen op te rijden. Betekend nog wel dat we een uurtje moeten wachten. Rond 10.00 uur gaan we dakloos op weg. Eerst nog even tanken in Duderstadt. Tank gevuld…hoplaaaaaaa gaan met die banaan. HU & Il achter ons met de slopel en John, Flip, Hans, Justin volgen. Had me voorgenomen het niet te bond te maken. Eenmaal op de snelweg vond ik een 140km/h wel genoeg. Lekker relaxed. En dan, regendruppels. Zo waren ze er en zo is het weer weg. Nee denk niet dat we het droog houden. Even later lijkt het toch echt te gaan regenen. De eerste parkeerplek ga ik ervan af. Dak dicht. De dames willen naar de WC. Na tien kilometer weer eraf bij een tankstation. We kunnen weer verder. Dan zie ik op een matrixbord dat er richting Köln een file is van 5km. Via de walkitalki wordt me gevraagd wat wij doen, of richting Köln, de kant die wij eigenlijk op moeten, of rechtdoor richting Venlo. Uuhhhhh we gaan rechtdoor. Dan maar wat omrijden. Vlak voor Venlo houden we nog een stop. Broodje eten en afscheid nemen.
Weldra beginnen we aan ons laatste stukje van Venlo naar huis.
Hello Brunssum. Eenmaal thuis de auto uitladen en de laatste energie gebruiken om de MR2 schoon te maken, van binnen en buiten. Terwijl Yvonne de MR2 uitzuigt maak ik de wielen schoon. Daarna een grondige wasbeurt en zo goed mogelijk de onderkant af spuiten. Stukje droog rijden en dan kan de MR2 op stal.
Klaar!
Tjongejonge zeg, wat een mega vet weekend hebben we gehad. Een bijzondere groep mensen, erg gezellige mensen. We hebben super genoten en we er tijdens de juli meeting zeker weer bij. Zoals Erik altijd zegt, jullie maken het zelf gezellig. Dus ik bedank jullie allemaal vanwege de gezelligheid. Top.
